Ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Ασπιώτης κάνει ένα σύντομο διάλειμμα στο πεζοδρόμιο της Πανεπιστημίου έξω από το Rex. Στο θέατρο κάποιοι τεχνικοί συζητούν τις τελευταίες λεπτομέρειες για την πρεμιέρα του «Rocky Horror Show», του διάσημου καλτ μιούζικαλ του Richard O’ Brien, που αρχίζει τις παραστάσεις του την Παρασκευή (17/10) στο ανακαινισμένο Ρεξ σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρήγου. Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης ερμηνεύει τον ρόλο του τρομερού Frank’n Furter, ενός εξωγήινου τραβεστί που θα αλλάξει για πάντα τη ζωή ενός συντηρητικού ζευγαριού, το οποίο μόλις αρραβωνιάστηκε.
Εχει ανάψει τσιγάρο, φοράει τα καθημερινά του ρούχα, όμως στο κάτω μέρος του παντελονιού του εξέχουν οι γόβες που φοράει για την παράσταση – «δεν τις έχω συνηθίσει, πρέπει να κάνω συνέχεια πρόβες με αυτές», μου εξηγεί. Την ώρα που συζητάμε, μια παρέα νεαρών αντρών μάς προσπερνάει. Νιώθουμε το βλέμμα τους να στρέφεται προς τις γόβες, τον αγριοκοιτάνε. «Δεν είναι τραγικό;» με ρωτάει ο Ασπιώτης.
«Διπλά επαναστατικό»
Η κουβέντα μας πηγαίνει στην επικαιρότητα του «Rocky Horror Show», κάτι που δεν περίμενα, αφού το συγκεκριμένο μιούζικαλ της δεκαετίας του ’70 δεν μου ήταν οικείο, «αν και θεωρείται από τα πιο επιτυχημένα διεθνώς και η κινηματογραφική του μεταφορά είναι η πιο πολυπαιγμένη ταινία των τελευταίων δεκαετιών», μου υπενθυμίζει ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης. «Οταν μου είπαν στην αρχή να παίξω στο Rocky Horror Show σκέφτηκα ότι ήταν κάτι με το οποίο δεν συνδεόμουν. Στην πορεία μού κινήθηκε το ενδιαφέρον και ανακάλυψα όχι μόνο πόσο διασκεδαστικό είναι, αλλά και πόσο καίρια τα μηνύματά του».
Η υπόθεση του έργου πραγματεύεται την περιπέτεια του Μπραντ και της Τζάνετ, ενός αρραβωνιασμένου νεαρού ζευγαριού, εκπροσώπων της πουριτανικής μεσοαστικής τάξης, που παγιδεύεται στον πύργο όπου ζει ο Φρανκ’ν’ Φέρτερ με ένα τσούρμο εξωφρενικούς υπηρέτες. Εκεί γίνονται μάρτυρες της δημιουργίας του Ρόκι Χόρορ, ενός άντρα πλασμένου για να ικανοποιεί κάθε όρεξη του Φρανκ. Το ζευγάρι γεύεται τις ηδονές της σεξουαλικής ελευθεριότητας, αλλά και τον τρόμο από τους αλλεπάλληλους φόνους. Μετά τη νύχτα αυτή «τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο», όπως αναφέρεται συχνά στους στίχους των τραγουδιών.
«Πιστεύω ότι το Rocky Horror Show είναι διπλά επαναστατικό στην εποχή μας, ειδικά για την ελληνική κοινωνία. Είμαστε πολύ οπισθοδρομικοί, συντηρητικοί», μου λέει ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης. «Το έργο είναι απάντηση στο γκρίζο, δεν είναι τυχαίο ότι γράφτηκε από τον Ο’ Μπράιαν για να ξεπεράσει τη μονοτονία που ένιωθε ως άνεργος. Είναι όμως και απάντηση στο μελιστάλαχτο ροζ. Ο Μπραντ και η Τζάνετ συμβολίζουν το τυπικό ζευγάρι που έχει πρότυπο την οικογένεια, μια καλή δουλειά και πάει λέγοντας. Το μιούζικαλ έρχεται να στηλιτεύσει ειρωνικά αυτή την ιστορία μέσα από τον Φρανκ’ν’ Φέρτερ, ο οποίος έχει αποφασίσει να ζει μέσα στην τρέλα. Ο άνθρωπος είναι πολλά πράγματα. Για παράδειγμα, σε φωτογραφίες ευτυχισμένων ζευγαριών ηλικίας 60 και πάνω βλέπουμε μια εποχή όπου τα προβλήματα λύνονταν και πιθανόν ο ένας ποτέ δεν είχε απατήσει τον άλλον. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένα ζευγάρι που είναι μαζί για πολλά χρόνια δεν έχει ξενοκοιτάξει (και οι δύο) έστω μία φορά. Τα πάθη υπάρχουν. Το Rocky Horror Show είναι ένα έργο όπου ο καθένας μπορεί να δει τον εαυτό του. Οπως λέει και ο Φρανκ’ν’ Φέρτερ, “Μην το ονειρεύεσαι, ζήσε το!”».
«Εχει πλάκα!»
«Το Rocky Horror Show είναι μια παρωδία, μια μεγάλη φάρσα για τον συντηρητισμό. Φυσικά θίγει τα κακώς κείμενα της σημερινής εποχής όπου υποτίθεται ότι έχουμε προχωρήσει, το πλαίσιο των τυπικών σχέσεων χωρίς κίνητρο και ενθουσιασμό, τις αντιδράσεις στις σεξουαλικές προτιμήσεις που βλέπουμε ακόμη», λέει από την πλευρά της η Νάντια Μπουλέ, η οποία υποδύεται την Τζάνετ.
Και επισημαίνει: «Πάντως, είναι ένα πολύ αστείο και συγκινητικό έργο με ωραίο χορό και μουσική. Εχει πλάκα! Θα ξέρετε ότι στο εξωτερικό υπάρχει φανατικό κοινό του σόου και της ταινίας, που όταν παίζεται πηγαίνουν ντυμένοι ανάλογα, ξέρουν απέξω ατάκες του έργου και συνομιλούν με τους ήρωες κ.ά. Θα έχουμε και εμείς μία μέρα την εβδομάδα παράσταση όπου το κοινό θα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Για να δούμε…».
Οι παραστάσεις αρχίζουν στο Ρεξ αυτή την Παρασκευή, 17 Οκτωβρίου, σε σκηνοθεσία, χορογραφία και σκηνογραφία του Κωνσταντίνου Ρήγου.