Μπορεί να οφείλεται στην απόλυτη, σπαρτιάτικη, λιτότητα της παράστασης, στην απλότητα, που συναντά την ουσία της υποκριτικής τέχνης, στο κείμενο που επιτυγχάνει να παντρέψει την επιστήμη της νευρολογίας με τον μυστικισμό της περσικής ποίησης. Οπου κι αν βρίσκεται η απάντηση, «Η κοιλάδα των εκπλήξεων» του Πίτερ Μπρουκ, που έδωσε προχθές την ελληνική πρεμιέρα της στο κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, άφησε ως επίγευση στο κοινό πολύ συγκίνηση, μέσα από ένα θέαμα ακατάτακτο. Γιατί οι παραστάσεις του 89χρονου Π. Μπρουκ, από τις κορυφαίες θεατρικές προσωπικότητες παγκοσμίως, καταφέρνουν πάντα σχεδόν να εκπλήσσουν με τη γυμνότητα της εικόνας και την πυκνότητα του περιεχομένου.
Στην «Κοιλάδα των εκπλήξεων» (συμπαραγωγή της ελληνικής Αττικής Πολιτιστικής Εταιρείας), η Κάθριν Χάντερ υποδύεται τη Σάμι Κόστας, μια γυναίκα «συναισθητική». Η συναισθησία είναι ένα ασυνήθιστο νευρολογικό φαινόμενο που χαρακτηρίζεται από αλληλοεπικάλυψη των αισθήσεων για παράδειγμα, ένας ήχος γεννά την εντύπωση ενός χρώματος ή μιας γεύσης. Πλαισιώνεται από δύο ακόμη ηθοποιούς (Marcello Magni και Jared McNeill), που εναλλάσσονται σε διαφορετικούς ρόλους, γιατρού, ατζέντη, δημοσιογράφου, ταχυδακτυλουργού, και από δύο, επί σκηνής, μουσικούς.
Πάνω σ’ ένα υπόλευκο δάπεδο, με μοναδικά αντικείμενα ένα τραπέζι και δυο τρεις καρέκλες, ξετυλίγεται η αφήγηση ενός κειμένου που επιχειρεί να εξερευνήσει τον λαβύρινθο του ανθρώπινου εγκεφάλου. Η διαδρομή αυτή, διαποτισμένη με χρώματα, ήχους, και ποιητικά «ιντερμέδια» (ο τίτλος του έργου παραπέμπει σε ποίημα του Πέρση Φαρίντ Ουντίν Ατάρ), εξοικειώνει με το ασυνήθιστο, προσεγγίζει τα άλυτα της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από την ακριβή αλλά και διασταλτική ερμηνεία του εγκεφάλου. Η ζωή της Σάμι Κόστας με την πελώρια μνήμη, που γίνεται αντικείμενο έρευνας στο Ινστιτούτο Γνωσιακής Επιστήμης και προσλαμβάνεται σ’ ένα «Magic Show» δίπλα σ’ έναν ταχυδακτυλουργό (ο οποίος μάλιστα προσκαλεί και δύο θεατές από το κοινό στη σκηνή να συμμετέχουν σ’ ένα τρικ με τράπουλα!), πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Η μνήμη της μεταβάλλεται σε τυραννία, ζητά τη βοήθεια των γιατρών για να ξεχάσει. Οι επιστήμονες προσπαθούν να της υποδείξουν στρατηγικές για να λησμονήσει, παραδέχονται όμως ότι παρά την τεράστια πρόοδο που έχουν σημειώσει στην «ανάγνωση» του ανθρώπινου εγκεφάλου δεν «ξέρουν πώς να κάνουν τον άνθρωπο να ξεχάσει».
«Χρησιμοποιούμε το θέατρο για να δώσουμε ζωή σε μια έρευνα η οποία δεν έχει ούτε φόρμα ούτε σώμα» έχει πει ο Π. Μπρουκ για την «Κοιλάδα των εκπλήξεων» (που συνυπογράφει με τη Μαρί-Ελέν Εστιέν).
Η παράσταση -συνεχίζεται ώς το Σάββατο- έκανε πολλούς να βουρκώσουν. Τα μόνα όπλα που διέθετε ήταν τρεις ηθοποιοί και ένα κείμενο. Κι αυτό κάτι σημαίνει.