Δεν είναι μια συνηθισμένη θεατρική ομάδα αυτή που δημιούργησαν το 2008 δύο ευαίσθητες και δραστήριες γυναίκες, η Ελένη Δημοπούλου και η Μαρία Ιωαννίδου. Το όνομά της είναι «Εν δυνάμει» και στη δύναμή της μετέχουν άτομα από 18-35 ετών «με μόνο κοινό χαρακτηριστικό τους την αγάπη τους γι’ αυτό που κάνουν», όπως λέει στην «Κ» η ιδρύτρια της ομάδας «Εν δυνάμει», Ελένη Δημοπούλου. Στο δυναμικό της ομάδας που είναι ανοιχτή, δηλαδή δεν αλλάζουν τα μέλη της, απλώς προστίθενται και νέα, μετέχουν και άτομα με αναπηρίες και χωρίς αναπηρίες, «και αυτό που έχω δει είναι ότι η τέχνη είναι ένα θαυματουργό εργαλείο για την ανάπτυξη και την εξέλιξη του ανθρώπου». Από χθες 9 Ιανουαρίου και μέχρι τις 24 του μήνα, στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, η ομάδα «Εν δυνάμει» παρουσιάζει τη νέα της δουλειά που έχει τίτλο «Το άλλο σπίτι» και τη σκηνοθεσία υπογράφει η Ελένη Ευθυμίου. Πώς καθρεφτίζεται η ταυτότητά μας στον προσωπικό μας χώρο; Είμαστε πάντα ελεύθεροι να τον διαμορφώνουμε; Τι είναι σπίτι; Μπορεί ένα σπίτι να γίνει ίδρυμα; Μπορεί ένα ίδρυμα να γίνει σπίτι; Ενα άτομο με αναπηρία έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει ελεύθερα το περιβάλλον στο οποίο ζει; Το σύστημα πρόνοιας έχει τη δυνατότητα να υπηρετήσει την ατομική ανάγκη και επιθυμία; Και, εντέλει, ποιος μπορεί να απαντήσει στο βασανιστικό ερώτημα του γονέα «τι θα γίνει το παιδί μου όταν φύγω;».
Το περασμένο καλοκαίρι, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, είδαμε την παράσταση «Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα», πάλι σε σκηνοθεσία της Ελένης Ευθυμίου. «Το άλλο σπίτι» βασίζεται στη συλλογή προσωπικών ιστοριών των μελών της, με θέμα την αναπηρία. Με αφετηρία αυτό το αυθεντικό υλικό, τα μέλη της ομάδας «Εν δυνάμει» εκφράζουν χωρίς αναστολές, με ευαισθησία και με χιούμορ, τις αγωνίες και τα ανομολόγητα μυστικά των ανθρώπων που βιώνουν το αρνητικό πρόσημο του «άλλου».
Η ιδρύτρια της ομάδας, Ελένη Δημοπούλου, προσθέτει: «Το “Εν δυνάμει” δεν ασχολείται μόνο με το θέατρο, αλλά με όλο το φάσμα της τέχνης. Και βλέπουμε πόσο αυτό βαθαίνει και ομορφαίνει τις ζωές των άλλων και οργανώνει τη συμβίωση. Μόνο μέσα από τη συμβίωση μπορείς να μοιραστείς τη συγκίνηση, την πειθαρχία, τον σεβασμό».