Γιατί οδηγείται στην τρέλα η Λουτσία ντι Λαμμερμούρ του Γκαετάνο Ντονιτσέτι; Στην αναβίωση της όπερας της Κέιτι Μίτσελ, που παρουσίασε την περασμένη Τετάρτη η Εθνική Λυρική Σκηνή, η απάντηση δίνεται εκκωφαντικά σιωπηλά σε μια εντυπωσιακή παραγωγή.
Στην υπόθεση της όπερας, η οποία είναι βασισμένη στο γκόθικ μυθιστόρημα του 19ου αιώνα «Η νύφη των Λαμμερμούρ» του σερ Ουόλτερ Σκοτ, η Λουτσία είναι ερωτευμένη με τον Εντγκάρντο, τον οποίο μισεί θανάσιμα ο αδελφός της Ενρίκο. Για να αποτρέψει την ένωση των δύο ερωτευμένων ο Ενρίκο εξαπατά τη Λουτσία και οργανώνει τον γάμο της με τον Αρτούρο, από τον οποίο θα ωφεληθεί ο ίδιος οικονομικά. Στο γαμήλιο τραπέζι εμφανίζεται ο Εντγκάρντο, ο οποίος μαινόμενος για την απιστία της Λουτσία την καταριέται. Εκείνη χάνει τα λογικά της, δολοφονεί τον Αρτούρο και καταρρέει. Μαθαίνοντας για τον θάνατό της, ο Εντγκάρντο αυτοκτονεί.
Στην αναβίωση της όπερας από τον Ρόμπιν Τέμπατ που παρακολουθήσαμε, η δομή ακολουθεί τη σκηνοθετική ματιά της Κέιτι Μίτσελ, η οποία παρουσίασε το έργο το 2016 για τη Βασιλική Οπερα του Λονδίνου. Επιχειρώντας να «εξισορροπήσει τα πράγματα» με την ανδροκρατούμενη σκηνή του Ντονιτσέτι, η Μίτσελ «συμπληρώνει κάποια κενά στην ιστορία των κεντρικών χαρακτήρων». Οπως έχει δηλώσει η σκηνοθέτις, το ψυχολογικό προφίλ των ανδρικών χαρακτήρων «είναι καλά σκιαγραφημένο», ενώ «δεν υπάρχει ο ίδιος βαθμός προσοχής και ενδιαφέροντος» στους γυναικείους.
Η πρωταγωνίστρια και οι υπόλοιποι συντελεστές υποκλίνονται στο κοινό στο τέλος της παράστασης.
Ετσι, η σκηνή με τα εξαιρετικά σκηνικά του 19ου αιώνα (Βίκι Μόρτιμερ) έχει χωριστεί σε δύο μέρη προκειμένου να «αποκαλύψει» στο κοινό τις αθέατες πλευρές της Λουτσία και τους λόγους που οδηγείται στην περίφημη «σκηνή της τρέλας». Την ώρα που οι φρουροί του κάστρου αναζητούν τον Εντγκάρντο, εμείς βλέπουμε παράλληλα τη Λουτσία να ντύνεται άνδρας για να συναντήσει τον αγαπημένο της. Αργότερα, θα τη δούμε να μαχαιρώνει και να στραγγαλίζει τον Αρτούρο όσο ο Εντγκάρντο δέχεται να μονομαχήσει με τον Ενρίκο, αλλά και να οδηγείται στην παραφροσύνη με καταλύτη όχι (μόνο) το φονικό αλλά την αποβολή, καθώς η Λουτσία της Μίτσελ εγκυμονεί.
Ο συγχρονισμός των μονωδών, της ορχήστρας και της χορωδίας με τη διπλή θεατρική δράση ήταν εξαιρετικός, αν και πολλές φορές το βλέμμα και η προσοχή απομακρύνονταν από το λυρικό μέρος για χάρη των «άγνωστων», σιωπηλών αλλά συναρπαστικών σκηνών, όπως στην κινηματογραφική σκηνή της δολοφονίας. Εξαιτίας των έξτρα σκηνών η χορωδία και τα σύνολα, όπως τα περίφημα σεξτέτα του έργου, φαίνονταν να περιορίζονται στο μισό της σκηνής. Εξαιρετική η ορχήστρα υπό τον μαέστρο Γιώργο Πέτρου, όπως και η Χριστίνα Πουλίτση και ο Αλεξέι Ντολγκόφ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Επόμενες παραστάσεις στις: 16, 17, 18, 21, 23, 24, 28 Mαρτίου. Στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος.