Mε τις εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες και τις υποδομές που ανέπτυξε στα χρόνια της θητείας του ξεκίνησε την παρουσίαση του καλλιτεχνικού προγράμματος ο διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Στάθης Λιβαθινός, του οποίου η θητεία ολοκληρώνεται την ερχόμενη άνοιξη. «Προτεραιότητα για εμάς, είχα πει στην αρχή (σ.σ.: 2015), ήταν η εκπαίδευση, η παιδεία. Αν μπορούμε να διασκεδάζουμε, να συγκινούμε και να μορφώνουμε το κοινό μας, τότε σημαίνει ότι το σεβόμαστε», σημείωσε ο κ. Λιβαθινός σε μια παρουσίαση που πήρε τη μορφή απολογισμού.
Η εκπαίδευση βρήκε την εφαρμογή της στην ίδρυση του Τμήματος Σκηνοθεσίας στη Δραματική Σχολή του Εθνικού, το οποίο θα υποδεχθεί φέτος τους πρώτους σπουδαστές του. Στο κομμάτι των υποδομών, ο κ. Λιβαθινός θύμισε την ανακαίνιση της Πειραματικής Σκηνής το 2015, τη μεταφορά της Δραματικής Σχολής στο «Σχολείον της Αθήνας – Ειρήνη Παπά» στην Πειραιώς πέρυσι και για φέτος σημείωσε την ανακαίνιση και έναρξη του Μικρού Εθνικού στο ισόγειο του ΡΕΞ, της παιδικής σκηνής. Με έναν τρόπο οι τρεις αυτές υποδομές έφεραν κοντά στο Εθνικό τα ιδρύματα Σταύρου Νιάρχου, Λάτση και Ωνάση αλλά και τα ΕΛΠΕ, συγκεντρώνοντας πάνω από 1 εκατ. ευρώ σε χορηγίες τα τρία τελευταία χρόνια.
Σκηνή από την παράσταση «Η τραμπάλα» του Στιούαρτ Μέλτον που θα παρουσιάσει το Μικρό Εθνικό.
Οι χορηγίες και οι έκτακτες επιχορηγήσεις από το ΥΠΠΟ, που έκαναν πραγματικότητα πολλές ανάγκες και πρωτοβουλίες του Εθνικού (Θεατρικό Μουσείο, συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο Κίνας, αναβάθμιση εργαστηρίων Ρουφ, εφαρμογή συλλογικής σύμβασης εργασίας), ήταν «ο λαγός που έβγαινε από το καπέλο», όπως είπε ο κ. Λιβαθινός, για να συμπληρώνεται η επιχορήγηση του θεάτρου. «Δεν βγαίνει το Εθνικό με 6 εκατ. ευρώ επιχορήγηση. Αναγκάζεται πολλές φορές να κοιτάει προς το ταμείο και δεν πρέπει, γιατί αλλιώς δεν είναι εθνικό, δεν είναι θέατρο ούτε επιχορηγούμενο», σημείωσε.
Το αμιγώς καλλιτεχνικό κομμάτι της χρονιάς παρουσίασε ο αναπληρωτής διευθυντής Θοδωρής Αμπαζής και ευχαρίστησε εν είδει αποχαιρετισμού («δεν ξέρω αν και πότε θα μου δοθεί ξανά η ευκαιρία να το κάνω») τους εργαζομένους και τους καλλιτέχνες που συνεργάστηκαν με το θέατρο τα τελευταία χρόνια.
Η Κεντρική Σκηνή ξεκινάει με το «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του Πιραντέλο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαύρικιου και ακολουθεί «Ο ορφανός του Ζάο» από τον Γουάνγκ Ξιαοΐνγκ στο πλαίσιο της συνεργασίας των εθνικών θεάτρων Ελλάδας – Κίνας. Από το Εθνικό, ο Στάθης Λιβαθινός θα παρουσιάσει τον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου στο Πεκίνο. Τον Μάρτιο ο Γιάννης Χουβαρδάς θα σκηνοθετήσει τον «Μισάνθρωπο» του Μολιέρου.
Τα τελευταία δύο χρόνια η σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» έζησε μεγάλες δόξες με το «Στέλλα, κοιμήσου», το οποίο φέτος θα ανεβεί στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και θα αποδίδει ένα ποσοστό στο Εθνικό, ενώ φέτος ξεκινάει με το «Ξύπνα, Βασίλη» του Δημήτρη Ψαθά στον ρυθμό του Αρη Μπινιάρη και συνεχίζει σε μουσικό ύφος με την «Απλή μετάβαση» του Γεράσιμου Ευαγγελάτου από τον Μίνωα Θεοχάρη. Η τρίτη παραγωγή της σκηνής θα είναι τα «Μελίσσια» του Αλέξη Σταμάτη σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη.
Ο Στάθης Λιβαθινός παρουσιάζει το έργο του Σαίξπηρ «Τίμων ο Αθηναίος» σε δύο περιόδους στη σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» του ΡΕΞ, όπου θα ανεβεί και η «Χριστουγεννιάτικη ιστορία» του Ντίκενς ως μιούζικαλ, σε διασκευή του Γιάννη Μόσχου. Τον Μάρτιο ο Θοδωρής Αμπαζής θα υπογράψει τη σκηνοθεσία και τη μουσική στο έργο «Ο άνθρωπος που γελά» του Ουγκό.
Εργα σύγχρονων Ελλήνων και ξένων εικαστικών κοσμούν φέτος τις αφίσες και τις δράσεις προβολής του Εθνικού, σε συνεργασία με το ΕΜΣΤ και την busybuilding.
Μικρό Εθνικό
Η παιδική και εφηβική σκηνή του Εθνικού ξεκινάει με τέσσερις παραγωγές. Πρόκειται για τα έργα «Ο πρίγκιπας και ο φτωχός» του Μαρκ Τουέιν σε διασκευή της Τζέμα Κένεντι και σκηνοθεσία της υπεύθυνης του Μικρού Εθνικού Σοφίας Βγενοπούλου. Ακολουθούν «Η τραμπάλα» του Στιούαρτ Μέλτον από τη Σοφία Πάσχου, «Το ταξίδι» των Βαγγέλη Κυριακού και Αρτεμης Μάνου και οι «Μικρές ιστορίες για αγρίους» του Μπερνάρ Φριό από τη Μαρία Σαββίδου.
Πειραματική
Στο παρελθόν στρέφει το βλέμμα η Πειραματική Σκηνή του Εθνικού, με στόχο, όπως σημειώνουν οι υπεύθυνοι Πρόδρομος Τσινικόρης και Ανέστης Αζάς, «να αντιληφθούμε το καινούργιο που έρχεται». Το πλαίσιο διατρέχει την περίοδο από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τις απαρχές του ευρωπαϊκού οικοδομήματος τη δεκαετία του ’60. Τον Νοέμβριο θα παρουσιαστούν «Ο καταποντισμός του εγωιστή Γιόχαν Φάτσερ» του Μπρεχτ σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα και μουσική Γιάννη Αγγελάκα και για δύο παραστάσεις το «House-made» του Γιώργου Βαλαή σε συμπαραγωγή με το θέατρο Μάξιμ Γκόρκι. Ακολουθούν το «La Strada», βασισμένο στην ταινία του Φελίνι από την Κατερίνα Δαμβόγλου των Fly Theatre, και τέλος το «Selfie: στο βάθος πίσω η πόλη», ένα έργο εστιασμένο στη «σκοτεινή» Θεσσαλονίκη και βασισμένο σε κείμενα των Βασιλικού, Ιωάννου και Πεντζίκη, σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση. Τη σεζόν ανοίγουν σε επανάληψη οι «Επαναστατικές μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας σας» της Αλεξάνδρας Κ* από τον Σαράντο Ζερβουλάκο.