Το Διεθνές Αεροδρόμιο του Ντουμπάι είναι ο πιο πολυσύχναστος αεροπορικός κόμβος σε μια χώρα η οποία υπερηφανεύεται ότι είναι σταθερός προορισμός για ξένες επενδύσεις και επισκέπτες. Οπότε είναι κάτι αξιοσημείωτο να βλέπεις μεγάλα τμήματα ενός από τα πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων κάτω από το νερό εξαιτίας των ασυνήθιστα ισχυρών βροχοπτώσεων, ενώ ορισμένοι τουρίστες μένουν αποκλεισμένοι. Τούτου λεχθέντος, μια δυναμική αντίδραση από την κυβέρνηση των ΗΑΕ θα απέφερε δευτερογενή οφέλη σε ένα ενίοτε παραμελημένο υποκεφάλαιο της εκστρατείας για την αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος.
Ο πρόεδρος των ΗΑΕ, σεΐχης Μοχάμεντ μπιν Ζαΐντ αλ Ναχιάν, δεν είναι πιθανό να αγνοήσει τις εντονότερες βροχοπτώσεις των τελευταίων 75 ετών στη χώρα θεωρώντας τες ως έκτακτο καιρικό φαινόμενο. Λίγο καιρό πριν φιλοξενήσει, τον Δεκέμβριο, την Παγκόσμια Διάσκεψη για το Κλίμα COP28, η κυβέρνησή του δημοσίευσε το Εθνικό Σχέδιο Προσαρμογής, ώστε να αξιολογήσει κάθε χώρα το πόσο εκτεθειμένη είναι στην κλιματική αλλαγή. Σε συνδυασμό με την επαπειλούμενη μέση ετήσια άνοδο της θερμοκρασίας 2 με 3 βαθμούς Κελσίου από το 2060, η έκθεση προειδοποίησε περί πιθανού διπλασιασμού των ετήσιων βροχοπτώσεων μέχρι τότε στο Ντουμπάι, στη Σάρτζα και στα βόρεια εμιράτα.
Η αχίλλειος πτέρνα της «προσαρμογής» είναι ότι λογίζεται ως το Σχέδιο Β κατά της κλιματικής αλλαγής. Συχνά προσελκύει λιγότερες επενδύσεις και προσοχή από ό,τι ο μετριασμός της με την επιτακτική ανάγκη μείωσης των ρύπων και πρόληψης της υπερθέρμανσης. Αυτό μπορεί να εξηγήσει το γιατί η αναβάθμιση των ανεπαρκών συστημάτων αποχέτευσης των ΗΑΕ και του γειτονικού Ομάν δεν φαινόταν μέχρι τώρα πρώτιστη προτεραιότητα. Μετά τις πλημμύρες, όμως, τα ΗΑΕ έχουν πλέον σοβαρό κίνητρο να θεωρήσουν ως πρώτη προτεραιότητα τις επενδύσεις προσαρμογής.
Η δεδομένη προοπτική θα συνέβαλλε στην παγκόσμια εκστρατεία για τη χαλιναγώγηση της υπερθέρμανσης. Οπως φάνηκε με την εκτίναξη των θερμοκρασιών το καλοκαίρι του 2022 στην Ευρώπη, η απογοητευτική αλήθεια είναι πως εάν δεν υπάρχουν ορατά σημάδια της κλιματικής αλλαγής εντός των πλούσιων χωρών, δεν εστιάζουν σε αυτό το πρόβλημα.
Αυτό στο οποίο πρέπει να επικεντρωθούν οι πολιτικές ηγεσίες τους δεν είναι άλλο από το ανησυχητικό χάσμα μεταξύ του κόστους προετοιμασίας των παράκτιων περιοχών χαμηλού υψομέτρου στον αναπτυσσόμενο κόσμο και εκείνου που προσφέρουν οι πρώτες. Ο ΟΗΕ το εκτιμά στα 366 δισ. δολάρια ετησίως, ενώ ό,τι χρειάζεται να χρηματοδοτηθεί θα είναι 18πλάσιο των τρεχουσών ροών. Αν η βροχόπτωση στο Ντουμπάι το αλλάξει λίγο, αυτό θα αποτελούσε μια πολύ σημαντική εξέλιξη.