Κλιμακώνεται η αγωνία, αλλά και η οργή, μεταξύ εκατοντάδων πιστωτών του Μαρινόπουλου, καθώς όσο περνάει ο χρόνος χωρίς να προκύπτει άμεση χρηματοδοτική λύση για τη διατήρηση της εταιρείας εν ζωή, η οποία χρωστάει άνω των 1,3 δισ. ευρώ, τόσο λιγοστεύουν οι προσδοκίες τους ότι θα μπορέσουν να εισπράξουν αξιόλογο ποσοστό των οφειλών αυτών.
Πληροφορίες
Είναι χαρακτηριστικό πως στην αγορά κυκλοφορούσαν το πρωί της Τετάρτης πληροφορίες για «κούρεμα» των απαιτήσεων των πιστωτών έως και 30% και το απόγευμα φήμες ότι επενδυτής που θα μπορούσε ενδεχομένως να μπει στην εταιρεία αξιώνει «κούρεμα» της τάξης του 80%. Σε αυτό το περιβάλλον και καθώς αποκαλύπτονται ολοένα και περισσότερα στοιχεία για την αρνητική εξέλιξη των οικονομικών μεγεθών της εταιρείας τα τελευταία χρόνια, πληθαίνουν τα ερωτήματα για τα πώς αφέθηκε ένα τέτοιο πρόβλημα να γιγαντωθεί. Οπως και για το κατά πόσον η μέχρι τώρα διαχείριση του Μαρινόπουλου φέρει ευθύνες για την κατάσταση περισσότερες από αυτές που δικαιολογούνται από την ύφεση της ελληνικής οικονομίας.
Ειδικότερα, η αγορά ζητεί να μάθει πώς επετράπη στην εταιρεία να συνεχίζει χωρίς δημοσιευμένους ισολογισμούς επί μία τριετία και γιατί έγινε αυτό. Μία τριετία κατά την οποία ο Μαρινόπουλος συσσώρευσε ζημίες προ φόρων της τάξης των 132 εκατ. ευρώ, με βάση τις λογιστικές καταστάσεις που δημοσιοποιήθηκαν «κατόπιν εορτής», όπως λέγεται χαρακτηριστικά. Δηλαδή μόλις πριν από λίγες ημέρες, ενδεχομένως εξαιτίας της αίτησης προστασίας από τους πιστωτές που κατέθεσε στο Πρωτοδικείο ο Μαρινόπουλος, εξηγούν ορισμένες πηγές με δηκτικό τρόπο. Ομως την ίδια τριετία ο δανεισμός της εταιρείας εκτοξεύθηκε από τα 260 εκατ. ευρώ το 2012 στα 427 εκατ. ευρώ το 2014, «εξέλιξη που επίσης γεννά ερωτήματα, αν μη τι άλλο, για το πώς εξασφαλίστηκε αυτή η χρηματοδότηση», αναφέρει χαρακτηριστικά σύμβουλος μεγάλης προμηθεύτριας εταιρείας.
Η ίδια η εταιρεία Μαρινόπουλος στην τελευταία ετήσια έκθεσή της, που φέρει ημερομηνία 26 Μαΐου του 2015, μιλάει από τότε για «ύπαρξη ουσιώδους αβεβαιότητας που ενδεχομένως δημιουργεί σημαντική αμφιβολία για τη βιωσιμότητα της εταιρείας και την ικανότητά της να συνεχίσει την επιχειρηματική της δραστηριότητα». Προειδοποίηση που δεν μπόρεσε να διαβάσει η αγορά.
Το μοντέλο χρηματοδότησης
Τώρα ολοένα και περισσότεροι εκ των συμμετεχόντων σε αυτή την αγορά μιλούν για μια «φούσκα, ένα μοντέλο χρηματοδότησης λειτουργίας που στηρίχθηκε και στους προμηθευτές οι οποίοι εξοφλούνταν με ολοένα και μεγαλύτερες καθυστερήσεις». Για να πάρουν όμως έστω και μέρος των χρημάτων τους και να μπορέσει να είναι βιώσιμο οιοδήποτε σχέδιο εξυγίανσης, πρέπει η εταιρεία να μείνει ανοιχτή. Δηλαδή να εφοδιάζονται τα καταστήματα ώστε να εξυπηρετείται η πελατεία τους και να μην απαξιωθεί η εμπορική θέση της αλυσίδας στην αγορά. Για να αποφευχθεί αυτό, πρέπει κάπως να χρηματοδοτηθεί η εταιρεία. Και καθώς πολλοί προμηθευτές δεν είναι απλώς επιφυλακτικοί αλλά πνέουν μένεα και οι τράπεζες θέλουν ολοκληρωμένο επιχειρηματικό σχέδιο και εγγυήσεις που να εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα της εταιρείας και την αποπληρωμή των απαιτήσεών τους, τα βλέμματα της αγοράς στρέφονται στους βασικούς μετόχους της εταιρείας. Ομως από το σχέδιο εξυγίανσης που περιγράφεται στην αίτηση για υπαγωγή της στο άρθρο 99, που αναμένεται να εκδικαστεί στα μέσα Σεπτεμβρίου, δεν προκύπτει κάτι τέτοιο.