Εκατέρωθεν «χτυπήματα» ανταλλάσσουν πλέον ανοικτά οι μεγαλομέτοχοι του ομίλου «Ελλάκτωρ» τις τελευταίες ημέρες, ενόψει της γενικής συνέλευσης της 29ης Ιουνίου, στην οποία οι μέτοχοι θα κληθούν να εκλέξουν νέο διοικητικό συμβούλιο, είτε εκείνο που θα προτείνουν οι κ. Μπόμπολας – Κούτρας είτε εκείνο που προτείνουν οι αδελφοί Καλλιτσάντση, οι οποίοι παραιτήθηκαν από τις θέσεις τους την προηγούμενη εβδομάδα, πυροδοτώντας τη σχετική διαδικασία. Το Σάββατο, ο εκτελών πλέον χρέη προσωρινού προέδρου (μετά την παραίτηση του κ. Αναστάσιου Καλλιτσάντση) Δημήτρης Κούτρας απέστειλε επιστολή στους εργαζομένους του ομίλου σημειώνοντας ότι η σημερινή αρνητική κατάσταση στον όμιλο οφείλεται στη μεγάλη ζημία που προκλήθηκε από τη δραστηριότητα στη Μέση Ανατολή, «που εμφανίστηκε απότομα, αν και σερνόταν επί χρόνια». Συμπλήρωσε, δε, ότι «η παραίτηση του υπευθύνου για τα έργα της Μ. Ανατολής (Δημήτρη Καλλιτσάντση) ήταν μια φυγομαχία. Βέβαια, όχι για να διευκολυνθούν οι μεταρρυθμίσεις».
Απαντώντας στη σχετική αιτίαση, η αντίπαλη πλευρά σημειώνει, μέσω της εκπροσώπου της πρωτοβουλίας Change4ELLAKTOR, ότι «ήταν ο διακαής πόθος του κ. Κούτρα να αναδειχθεί ο απόλυτος άρχων της κατασκευής που οδήγησε στην παραίτηση του κ. Δημήτρη Καλλιτσάντση από την εποπτεία των έργων της Μέσης Ανατολής.
Οταν τελικά η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε, ο ίδιος ο κ. Κούτρας συνειδητοποίησε σε μόλις έξι μηνών ενασχόληση ότι είναι ανήμπορος να διαχειριστεί τόσο μεγάλα έργα εκτός συνόρων και αναζήτησε καταφύγιο από τις ευθύνες στη βοήθεια του κ. Αναστάσιου Καλλιτσάντση». Στο ζήτημα του νέου Δ.Σ. που έχουν προτείνει οι αδελφοί Καλλιτσάντση, ο κ. Κούτρας σημειώνει ότι «προκύπτει μια ετερόκλητη συμμαχία «δικών μας» ανθρώπων (που τους αναλογεί μεγάλη ευθύνη για τη μη υλοποίηση σειράς μεταρρυθμίσεων) με νεόκοπους παράγοντες από χώρους που καμία σχέση δεν έχουν με τις δραστηριότητες του ομίλου. Προς τι αυτή η συμμαχία; Μήπως για να αλωθεί ο όμιλος, και μάλιστα από ποιους; Ολοι πλέον γνωρίζετε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια εξελισσόμενη «απόπειρα υπονόμευσης», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Από την άλλη πλευρά, τονίζεται ότι «οι μισές αλήθειες και οι επιχειρούμενοι συμψηφισμοί δεν μπορούν και δεν πρέπει να υποκαταστήσουν την πραγματικότητα. Οι προσωπικές επιθέσεις είναι ένδειξη αδυναμίας όχι πολιτισμένης αντιπαράθεσης απόψεων. Κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, αλλά δεν είμαστε όλοι ίδιοι ούτε μπορούμε να γίνουμε».