Στη δημιουργία ενός συμβουλίου διοίκησης με συγκεκριμένες αρμοδιότητες και εξουσίες, προκειμένου να προστατευθεί – ενισχυθεί η ανεξαρτησία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (ΓΓΔΕ) από πολιτικές παρεμβάσεις προχωρεί η κυβέρνηση μετά τις έντονες πιέσεις των πιστωτών της χώρας.
Η κατάρρευση των δημοσίων εσόδων, γεγονός που οφείλεται τόσο στις λανθασμένες πολιτικές που έχουν ακολουθηθεί το τελευταίο διάστημα όσο και στην αδράνεια του ελεγκτικού και εισπρακτικού μηχανισμού, αναγκάζει τους δανειστές να ζητούν την εσπευσμένη ανεξαρτητοποίηση της ΓΓΔΕ με στόχο να μη χαθεί το έτος.
Με βάση την πρόταση των θεσμών, το συμβούλιο αυτό θα έχει ως αρμοδιότητα τη λήψη αποφάσεων που σήμερα λαμβάνονται από κεντρικούς φορείς της κυβέρνησης, ενώ, επίσης, θα εγκρίνει διοικητικές πολιτικές που αφορούν κυρίως το ανθρώπινο δυναμικό (επιλογές, προαγωγές κ.λπ.), θα παρακολουθεί την υλοποίηση στρατηγικών και επιχειρησιακών σχεδίων, θα παρακολουθεί την απόδοση της διοίκησης, θα εγκρίνει οργανωτικές αλλαγές, ενώ θα εγκρίνει και τη χρήση του προϋπολογισμού. Επιπροσθέτως, θα επιλέγει τον επικεφαλής και τα ανώτατα στελέχη της διοίκησης εσόδων, ενώ στη σύνθεσή του θα περιλαμβάνονται και ξένοι εμπειρογνώμονες και ίσως ένας εκπρόσωπος της Κομισιόν.
Τα μέλη του συμβουλίου (ορισμένοι από τους οποίους θα είναι πλήρους απασχόλησης) και ο επικεφαλής της διοίκησης εσόδων θα έχουν θητείες ορισμένου χρόνου. Τέλος, το συμβούλιο διοίκησης θα γνωμοδοτεί για τον επικεφαλής της διοίκησης εσόδων, θα προβαίνει στη δημοσίευση γνωμοδοτήσεων επί της παρακολούθησης του συμβολαίου απόδοσης και θα υποβάλλει αναφορές επί των πεπραγμένων όσων διετέλεσαν επικεφαλής της διοίκησης εσόδων, όταν αποχωρούν από την υπηρεσία.
Η διοίκηση εσόδων θα είναι ξεχωριστός φορέας με όλες τις επιχειρησιακές λειτουργίες. Αυτή η προϋπόθεση απαιτεί να ολοκληρωθούν οι μεταβιβάσεις αρμοδιοτήτων προς τη ΓΓΔΕ, και τη θέσπιση της ερευνητικής λειτουργίας. Σημειώνεται ότι στην τελευταία τους αξιολόγηση (τέλη 2014) τα στελέχη της τρόικας ανέφεραν ότι η αποτυχία επίτευξης των ελάχιστων προϋποθέσεων αυτονομίας μπορεί να αποδοθεί στην έλλειψη δυνατότητας, στην ατομική αντίσταση που προβάλλεται από ορισμένους, αλλά και στην έλλειψη πολιτικής στήριξης. Το αναπόδραστο συμπέρασμα είναι ότι ο ελάχιστος βαθμός επιχειρησιακής και διοικητικής αυτονομίας που απαιτείται για την αποτελεσματική και αποδοτική διοίκηση εσόδων δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί εντός ενός λογικού χρονικού ορίζοντα μέσα στο υφιστάμενο πλαίσιο θεσμών και διακυβέρνησης, τονίζουν τα στελέχη των πιστωτών.