Εξαιρετικά πολύπλοκη διαδικασία, με αμφίβολο –τουλάχιστον– αποτέλεσμα σε ό,τι αφορά την ενίσχυση των φορολογικών εσόδων, χαρακτηρίζουν φορείς της αγοράς ακινήτων την επιχειρούμενη προσπάθεια του οικονομικού επιτελείου να εισπράξει φόρους από τα ακίνητα που διαθέτουν Ελληνες πολίτες σε χώρες του εξωτερικού.
Οπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά, το δυσκολότερο είναι να βρεθούν οι ιδιοκτήτες και να ταυτοποιηθούν τα ακίνητά τους, ενώ εξίσου δύσκολη υπόθεση θεωρείται και ο συμψηφισμός των επιμέρους φόρων που έχουν καταβάλει οι εν λόγω ιδιοκτήτες για τα ακίνητά τους με τον νέο φόρο που σχεδιάζει η κυβέρνηση.
Ως εκ τούτου, ακόμα κι αν δηλώνονταν όλα τα ακίνητα, κάτι που φαντάζει απίθανο να συμβεί, τα προσδοκώμενα έσοδα αναμένονται λιγοστά, δεδομένου ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, θα πρέπει να γίνει κάποιου είδους συμψηφισμός προκειμένου να γίνουν σεβαστές οι συμφωνίες αποφυγής διπλής φορολόγησης και να μην κριθεί ο φόρος αντιβαίνων προς το ευρωπαϊκό δίκαιο. Ενας ακόμα παράγοντας που έχει ήδη «ναρκοθετήσει» τη σχετική προσπάθεια έγκειται σε αυτήν ακριβώς την προαναγγελία της πρόθεσης του υπουργείου Οικονομικών να φορολογήσει τα εν λόγω ακίνητα. Οπως τονίζουν χαρακτηριστικά στελέχη του κλάδου, «η προαναγγελία του φόρου έχει ήδη ωθήσει πολλούς ιδιοκτήτες σε αμυντικές κινήσεις για να αποφύγουν την φορολόγηση». Ειδικότερα, αρκετοί έχουν ήδη ξεκινήσει να ρευστοποιούν ακίνητα προκειμένου να κεφαλαιοποιήσουν τις σχετικές υπεραξίες, ενώ άλλοι ιδιοκτήτες, σπεύδουν να μεταβιβάσουν τα ακίνητά τους σε εταιρείες, που είναι ακόμα δυσκολότερο να βρεθούν και να φορολογηθούν για την ακίνητη περιουσία τους. Αλλωστε και ο νόμος Μόντι φορολόγησε αποκλειστικά και μόνο τα φυσικά πρόσωπα.
Εν τω μεταξύ, όπως τονίζουν στελέχη του κλάδου, θα πρέπει να ληφθεί και ειδική μέριμνα για τους ξένους κατόχους εξοχικών κατοικιών στην Ελλάδα που συνάμα θεωρούνται φορολογικοί κάτοικοι της χώρας, δηλαδή μένουν εδώ για περισσότερο από έξι μήνες ετησίως.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι πολύ πιθανόν να έχουν επιλέξει να διατηρήσουν στην κατοχή τους το ακίνητό τους στη χώρα προέλευσής τους, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να φορολογηθούν και για το συγκεκριμένο ακίνητο. Αν υπολογιστεί ότι η συντριπτική πλειονότητα των ξένων ιδιοκτητών κατοικίας στην Ελλάδα προέρχεται από χώρες όπως η Μεγ. Βρετανία και η Γερμανία, δηλαδή δύο από τις χώρες που είναι και οι δημοφιλέστεροι επενδυτικοί προορισμοί των Ελλήνων αγοραστών ακινήτων στο εξωτερικό, αντιλαμβάνεται κανείς ότι είναι εύκολο να υπάρξουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις.