Πλήρης είναι η απουσία γονικών παροχών στην ελληνική κτηματαγορά, όπως διαπιστώνεται τα τελευταία χρόνια, καθώς το σύστημα φορολόγησης έχει πλέον διαφοροποιηθεί άρδην και βασίζεται στην κατοχή ακινήτων για την άντληση εσόδων για το Δημόσιο, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στα χρόνια πριν από την οικονομική κρίση, όταν ο κύριος όγκος των εσόδων προέκυπτε από τις συναλλαγές (αγοραπωλησίες, γονικές παροχές και κληρονομιές). Πρόκειται για μια δομική αλλαγή που πραγματοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης, κυρίως λόγω της ανάγκης να πολλαπλασιαστούν τα έσοδα του Δημοσίου και να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό, όσο και για να βρεθεί ένας τρόπος να αντικατασταθούν οι μεγάλες απώλειες εσόδων, που δημιουργήθηκαν λόγω της καθίζησης των συναλλαγών. Ετσι, η κατοχή ακινήτων συνεισφέρει πλέον άνω των 2,8 δισ. ευρώ εσόδων, έναντι περίπου 500 εκατ. ευρώ το 2009 και το 2010, ενώ οι μεταβιβάσεις δεν ξεπερνούν πλέον τα 100 εκατ. ευρώ, έναντι άνω του 1 δισ. ευρώ τα τελευταία χρόνια πριν από την οικονομική κρίση.
Οπως ανέφερε όμως σε πρόσφατο εβδομαδιαίο δελτίο του ο ΣΕΒ, μία από τις «παράπλευρες απώλειες» της υπερφορολόγησης και της μετάβασης σε ένα σύστημα που φορολογεί την κατοχή, είναι η πλήρης πλέον απουσία γονικών παροχών, καθώς οι δαπάνες συντήρησης ενός ακινήτου είναι πολλαπλάσιες. Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, είναι χαρακτηριστική η μεγάλη υποχώρηση των γονικών παροχών από τις αρχές του 2010 και μετά, ακριβώς δηλαδή μετά την τότε αύξηση της φορολογίας γονικών παροχών. Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγο πριν, τους τελευταίους μήνες του 2009, καταγράφεται και η πιο πρόσφατη άνοδος των γονικών παροχών, καθώς πολλοί γονείς έσπευσαν τότε να προλάβουν τις αυξήσεις. Σήμερα, η εικόνα είναι εκ διαμέτρου αντίθετη, με την πτώση αυτή, σύμφωνα με τον ΣΕΒ, να αποτελεί δείγμα της απαξίωσης της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων στα χρόνια της κρίσης.
Οπως αναφέρεται στη σχετική ανάλυση, «αυτό είναι το αποτέλεσμα όχι μόνο των φορολογικών βαρών, που εν είδει αρνητικού μερίσματος συμπιέζουν τις αξίες, αλλά και του συνόλου των θεσμικών αστοχιών και στρεβλώσεων που έπληξαν την αγορά ακινήτων». Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, «είναι ξεκάθαρο πλέον ότι ο γονέας δεν τολμάει να μεταβιβάσει κάποιο ακίνητο στο τέκνο του, ή τον συγγενή του.
Αντιθέτως, προτιμά να αφήσει στους διαδόχους του την επιλογή της αποποίησης κληρονομιάς, ώστε να διασφαλιστούν όχι μόνο από τυχόν γνωστές ή άγνωστες διεκδικήσεις του Δημοσίου ή τρίτων, αλλά και από τα απρόβλεπτα και αβάσταχτα βάρη ενός ακινήτου. Το παράδοξο είναι ότι αυτή η απαξία ζημιώνει και το ίδιο το κράτος, αν και για την ώρα έχει βρεθεί η λύση της μετακύλισης των απωλειών φορολογικών εσόδων από την υγιή οικονομική δραστηριότητα στην επιβάρυνση της κατοχής ακινήτων χωρίς να λαμβάνεται φυσικά υπόψη η φοροδοτική, εν μέσω κρίσης, δυνατότητα νοικοκυριών και επιχειρήσεων», τονίζεται χαρακτηριστικά.