Όσο και αν έχουμε συνδέσει τα ελληνικά τραπέζια, και ακόμα περισσότερο το ελληνικό καλοκαίρι, με βουτιές σε ντοματοσαλάτες, η ντομάτα δεν είναι παρά μία νέα σχετικά προσθήκη στην κουζίνα μας, με ιστορία μόλις 200 χρόνων.
Το «λαχανικό» (βοτανολογικά η ντομάτα ανήκει στα φρούτα) που δίνει απλόχερα την φρέσκια, όξινη γεύση του σε τόσα οικεία μας φαγητά -από τα λαδερά και τα κοκκινιστά μέχρι τα όσπρια και φυσικά την αγαπημένη μας σαλάτα- δεν μας ήταν το ίδιο οικείο μέχρι τα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. Οφείλουμε την ντομάτα στους Καπουτσίνους Μοναχούς της Αθήνας, που ίδρυσαν μονές στην πόλη στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Σύμφωνα με καταγραφές ο τελευταίος ηγούμενος της μονής, ονόματι Φραγκίσκος, ήταν αυτός που πρωτοέφερε σπόρους ντομάτας από το εξωτερικό το 1818 και τους φύτεψε σε γλάστρες της Μονής, αρχικά για καλλωπιστικούς σκοπούς.
Διαβάστε τη συνέχεια στο gastronomos.gr