Η Εύβοια, που από πέρυσι είναι και επισήμως νησί (το έκτο μεγαλύτερο της Μεσογείου), έχει ένα πλεονέκτημα που λίγοι προορισμοί στη χώρα μας διαθέτουν: είναι μια επιλογή παντός καιρού, καθώς συνδυάζει βουνό και θάλασσα με έναν τρόπο μαγικό, καλύπτοντας τις ανάγκες κάθε τύπου ταξιδιώτη. Πολυστάφυλος κατά την Ιλιάδα του Ομήρου, η Εύβοια διαθέτει πλέον και αξιοπρόσεκτο οινικό αποτύπωμα, με λίγα μεν, αλλά πολύ ποιοτικά οινοποιεία.
Στα πέντε μόλις λεπτά από την πόλη, οδεύοντας προς Νότια Εύβοια, φτάνουμε στο Ληλάντιο πεδίο, τόπο διαχρονικής αμπελουργικής δραστηριότητας. Εκεί, στο Κτήμα Αβαντίς, ο Απόστολος Μούντριχας μαζί με τη γυναίκα του, τη Λένγκα, δουλεύουν ακατάπαυστα για την ανάδειξη του ευβοϊκού αμπελώνα. Η πρώτη εμφιάλωση έγινε με τον τρύγο του 1993, ενώ τα πρώτα αμπέλια Syrah, της ποικιλίας που έχει λατρέψει όσο καμία άλλη ο παραγωγός, φυτεύτηκαν το 1996. Το οινοποιείο παράγει πολλές ετικέτες από διάφορες ποικιλίες, ωστόσο η γηγενής ποικιλία, που είχε σχεδόν εξαφανιστεί, αλλά διασώθηκε χάρη στην επιμονή του κτήματος, είναι η Μαυροκουντούρα Κύμης. Πρόκειται για έναν μικρόρωγο, πιο σκούρο στο χρώμα και πιο τανικά μαλακό τοπικό κλώνο της αιγαιοπελαγίτικης Μανδηλαριάς. Ήταν ήδη γνωστή από τον 19ο αιώνα και το κρασί της ήταν περιζήτητο από το Άγιον Όρος μέχρι τη Μασσαλία τις δύσκολες εποχές της φυλλοξήρας. Ο Απόστολος φύτεψε είκοσι χρόνια πριν μοσχεύματα που βρήκε στην Κύμη, αλλά και σε έναν αμπελώνα της οικογένειας στο Αλιβέρι, και σήμερα παράγει ροζέ αλλά και ερυθρή ετικέτα Μαυροκουντούρας. Στο ποτήρι ροζέ με πολύ φρούτο, μέτρια δροσιστική οξύτητα, σε ένα στιλ ιδανικό για την ελληνική καλοκαιρινή κουζίνα, ενώ στην ερυθρή οινοποίηση μιλάμε για πυκνό μαύρο φρούτο, μέτριο σώμα και πολλές αλλά ώριμες τανίνες, που θα ταιριάξουν τέλεια με την κυριακάτικη παρέα γύρω από ένα barbeque.
Διαβάστε περισσότερα στον Γαστρονόμο.