Μετά από τους 2 «Κώστηδες», που ίσως είναι από τα πιο γνωστά crash τεστ σουβλακιού που γίνονται στην Αθήνα, αποφασίσαμε να κάνουμε το crash τεστ των 4 Λευτέρηδων ή για την ακρίβεια των 3, 5 Λευτέρηδων. Αυτό γιατί το ιστορικό σουβλατζίδικο Λευτέρης ο Πολίτης στην Ομόνοια, που λειτουργεί από το 1952 στη Σατωβριάνδου έχει ανοίξει πριν από έναν χρόνο το αδελφάκι του στον πεζόδρομο της Ρόμβης, στο Σύνταγμα, και επειδή είναι νέο το αποκαλούμε μισό – σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να το υποτιμήσουμε. Ο δεύτερος «Λευτέρης» στη λίστα μας είναι ο γνωστός και μη εξαιρετέος Λευτέρης της Νέας Σμύρνης, που λειτουργεί από το 1953, πιο παλιά στην οδό Ομήρου και τώρα πια ανακαινισμένος και ανανεωμένος στην πλατεία της Νέας Σμύρνης. Ο τρίτος είναι ίσως ο λιγότερο γνωστός, ο Λευτέρης της Καλλιθέας, που λειτουργεί στην οδό Ξενοφώντος από το 1969. Εκεί ο παππούς Λευτέρης που είναι σήμερα 83, έρχεται καθημερινά στο μαγαζί για να πλάσει ο ίδιος τα μπιφτέκια και περάσει ο ίδιος σε καλαμάκια τα χοιρινά σουβλάκια.
Από τη δεκαετία του 1950 στην Ομόνοια
Φτάνω στην Ομόνοια το μεσημέρι, ρίχνει καρεκλοπόδαρα, στο κέντρο έχει πορεία και τα μέσα απεργούν, οι πεζοί τρέχουν να κρυφτούν κάτω από υπόστεγα, οι οδηγοί είναι κολλημένοι στην κίνηση και εγώ μαζί τους. Το μυαλό μου ταξιδεύει σε άλλες εποχές και σκέφτομαι τον πάτερα του Λευτέρη του Πολίτη, Σταύρο, τη δεκαετία του ’50, που τριγυρνούσε σε αυτά τα στενά με μια ψησταριά-καρότσι και πουλούσε τα κεμπάπ του. Η οικογένεια κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη (εξού «ο Πολίτης») και το μαγαζί το άνοιξε λίγο αργότερα, δίνοντάς του το όνομα του γιου του, του Λευτέρη. Τώρα το τρέχει ο γιος του Λευτέρη, ο Τάσος. Την εποχή που άνοιξε, το μαγαζί ήταν τόσο μικροσκοπικό (ένα μέτρο όλο κι όλο στο πλάτος), ώστε για να φύγει ο πελάτης που σερβιρίστηκε, έπρεπε να βγουν έξω κι οι υπόλοιποι, κι έπειτα να ξαναμπούν μέσα ένας ένας! Τώρα έχει μεγαλώσει λίγο αλλά δεν έχει αλλάξει και πολύ από τότε. Στον «Λευτέρη» τρώνε όλοι: υπουργοί, βουλευτές, πρόεδροι ομάδων, όσοι δουλεύουν στα γειτονικά γραφεία, τουρίστες, άστεγοι, περαστικοί. Έχει πάντα κόσμο που περιμένει έξω από νωρίς το πρωί για το πιο λαχταριστό σουβλάκι του Κέντρου.
Μέσα στο μαγαζί δεν υπάρχουν τραπέζια, υπάρχουν μόνο δύο απέξω, όπου μπορείς να ακουμπήσεις για να φας το σουβλάκι σου στα γρήγορα. Χαρτοπετσέτες δεν έχει, μόνο κομμένα κομμάτια λεπτού χαρτιού, όπως όταν ξεκίνησε. Το σουβλάκι στον «Λευτέρη» είναι πολύ απλό. Κεμπάπ από εξαιρετικής ποιότητας μοσχαρίσιο κρέας τυλίγεται μόνο με κρεμμύδι, ντομάτα και καυτερό πιπέρι από την Αριδαία μέσα σε πίτα μαλακή και ζουμερή. Πατάτες δεν έβαλαν στο σουβλάκι τους ποτέ και, αν σου ξεφύγει και ζητήσεις, μπορεί και να σε στραβοκοιτάξουν. Λέγεται ότι το σουβλάκι του «Λευτέρη» ταξιδεύει σε κουτιά από φελιζόλ από την Ομόνοια μέχρι το Λονδίνο, για να το απολαύσουν γιοι μεγαλοαστών που νοσταλγούν την πατρίδα. Αθηναϊκό σουβλάκι με μία δόση Ανατολής στην πιο αυθεντική εκδοχή του. Από νωρίς το πρωί ακόμα και για πρωινό. Συνδυάζεται τέλεια με μπίρα, για να σβήσεις την κάψα. Παίρνω μισά καυτερά και μισά κανονικά και συνεχίζω προς το Σύνταγμα στη Ρόμβης.
Διαβάστε τη συνέχεια στο gastronomos.gr