Πόσα χρόνια βλέπαμε οι Πειραιώτες να ορθώνεται μπροστά μας το βάναυσο σιδηρούν παραπέτασμα γύρω από το εργοτάξιο του μετρό στην πλατεία Κοραή, την κεντρική πλατεία του Πειραιά μπροστά στο Δημαρχείο και το Δημοτικό Θέατρο; Από τα σκαλιά του Θεάτρου ίσα που διέκρινες το καμπαναριό του Αγίου Κωνσταντίνου που είχε «θαφτεί» πίσω από τους γερανούς. Η διαλογική σχέση ανάμεσα στους λίγους αυτούς ελεύθερους χώρους είχε διακοπεί πλήρως. Ούτε καν θυμόμασταν πώς ήταν παλιά οι πλατείες. Δικαιούμαστε, λοιπόν, να νιώθουμε διπλή χαρά που τη Δευτέρα, 10 Οκτωβρίου, άνοιξε επιτέλους ο σταθμός του μετρό «Δημοτικό Θέατρο». Όχι μόνο γιατί θα έχουμε ένα ακόμα μέσο να μετακινηθούμε, αλλά και γιατί παίρνουμε πίσω τον δημόσιο χώρο μας.
Οι πλατείες άνοιξαν, περιποιημένες, με τις ζαρντινιέρες και τα όλα τους (ας μην σχολιάσουμε, μέρα που είναι, τα δύο συντριβάνια που σκέφτηκαν να βάλουν, τα οποία θα εξελιχθούν σύντομα σε γούρνα για τα περιστέρια και εστίες βρόμας, όπως κατάντησε και το συντριβάνι που είχαν φτιάξει δίπλα στο Δημοτικό Θέατρο).
Σήμερα το γιορτάζουμε και αφήνουμε την κριτική για άλλη φορά. Καλωσορίσατε, λοιπόν, στον Πειραιά και μια και σας έφερε ο δρόμος προς τα εδώ, μήπως θέλετε να μάθετε πού τρώνε και πίνουν οι Πειραιώτες;
Διαλέξτε: μπουγάτσα ή πιροσκί, πολίτικες πίτες ή σουβλάκι, παγωτό καϊμάκι ή μανιάτικη τραβηχτή πίτα; Σε απόσταση αναπνοής από τον καινούργιο σταθμό του Μετρό «Δημοτικό Θέατρο», θα βρείτε ό,τι τραβάει η ψυχή σας.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο