Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 η περιοχή της Δάφνης, γνωστή τότε ως Κατσιπόδι, ήταν λαϊκή, αραιοκατοικημένη, με κάμποσα καπηλειά και κρασοπουλειά. Εκεί ο Κεφαλονίτης Νίκος Στεφανάτος, εργολάβος ελαιοχρωματιστής στο επάγγελμα, οικοδομεί στο οικόπεδο-κληρονομιά από τον πατέρα του ένα οίκημα το οποίο το 1966 μετατρέπει σε ταβερνάκι με αυλή. Δειλά στην αρχή και με δυσκολίες λόγω του ανταγωνισμού, αλλά γρήγορα καθιερώνεται ως μερακλίδικο στέκι, χάρη στη ρετσίνα του που έφτιαχνε στο υπόγειο –με μούστο από τα Μεσόγεια στις δρύινες κρασοβαρέλες-«μάνες»– και στους λιγοστούς μεζέδες και στα λαδερά της γυναίκας του, Άναστασίας.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο