Η χορτόπιτα μας δίνει κάποιες από τις ωραιότερες συνταγές για πίτες. Αυτή την εποχή στην αγορά βρίσκουμε μία απίθανη ποικιλία από φρέσκα χόρτα και μυρωδικά: σπανάκια, σέσκουλα, λάπαθα, ξινολάπαθα (σπανιότερα), μυρώνια, καυκαλήθρες, φρέσκα κρεμμυδάκια, μάραθα, άνηθα, μαϊντανά. Αν τύχει να μας φέρει κάποιος χόρτα και μυρωδικά από κήπο ή μαζεμένα στο βουνό, τότε η πίτα μας θα είναι άλλο πράγμα. Υπάρχει μια μικρή δυσκολία στο καθάρισμα, γιατί χρειάζονται διαδοχικά πλυσίματα για να φύγουν όλα τα χώματα, αλλά αξίζει. Έχει τον κόπο της η χορτόπιτα, κι όμως, είναι και κάπως ψυχοθεραπευτικός αυτός ο κόπος. Ένα μικρό τελετουργικό που μας συνδέει με τη φύση, με τον τόπο μας, με τις μανάδες μας και τις γιαγιάδες μας, με το σπίτι μας και την παιδική μας ηλικία. Έχει νοιάξιμο αληθινό, είναι φαγητό που δείχνει την αγάπη αυτού που τη φτιάχνει σε αυτούς που την προσφέρει.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο.
