Τέλη Αυγούστου, μεσημέρι, σε ένα οροπέδιο ύψους 1.500 μέτρων απέναντι από την κορυφή της Λάστου, του επιβλητικού βουνού της Καρπάθου. Με εξαίρεση το πυκνό πευκόδασος που χάνεται στο βάθος, γύρω επικρατεί ξεραΐλα. Καμία σχέση με δυο μήνες πριν, όπου οι πλαγιές ήταν μωβ από τα θυμάρια. Λιγοστά γαϊδουράγκαθα και μερικά αγκάθια έχουν απομείνει.
Ο δυνατός άνεμος κινεί γρήγορα τα λευκά σύννεφα και πάνω στις πλαγιές του βουνού σχηματίζονται σκιές με διάφορα σχήματα, σαν ένα βιου-μάστερ που αλλάζει μόνο του φωτογραφίες. Εδώ, ο αέρας λυσσομανάει κυριολεκτικά. Δυο πεύκα, δίπλα το ένα στο άλλο, τα μοναδικά δέντρα σε απόσταση χιλιομέτρων, έχουν λυγίσει, οι κορμοί τους σαν να θέλουν να χαϊδέψουν τη γη.
Διαβάστε τη συνέχεια στο gastronomos.gr