Εκείνη την ώρα που τσιτσιρίζει στο σαγάνι και πιάνει να χρυσίζει δεν βλέπει κανείς την ώρα να προσγειωθεί μπροστά του στο τραπέζι. Είναι μερακλίδικος μεζές το σαγανάκι, που πήρε το όνομά του από το τηγανάκι με τα δύο στρογγυλά χερούλια στο οποίο το ετοιμάζουμε. Εκεί μπαίνει το κεφαλοτύρι, ή σε ένα αντικολλητικό τηγάνι, με λίγο λάδι, μαλακώνει στο εσωτερικό και ροδίζει. Και πλάι σε ένα ποτήρι ούζο ή τσίπουρο, αλλά κι ένα κρασί που του ταιριάζει είναι ταμάμ.
Το κόβουμε σε παραλληλόγραμμα κομμάτια πάχους περίπου 2 εκατοστών και το πανάρουμε, συνήθως με αλεύρι (στο οποίο μπορούμε να προσθέσουμε, αν θέλουμε και τα μπαχαρικά που μας αρέσουν) αλλά και με σουσάμι για να δημιουργήσουμε ένα προστατευτικό στρώμα το οποίο συγκρατεί την υγρασία – έτσι το τυρί δεν χάνει το σχήμα του όταν το βάλουμε στο πιάτο. Το τηγανίζουμε και από τις δύο πλευρές σε καυτό λάδι, προσέχοντας να μην «αρπάξει», το αφήνουμε να στραγγίξει σε χαρτί κουζίνας και σερβίρουμε, με τα συνοδευτικά του και λίγο φρέσκο ή φρυγανισμένο ψωμί. Δεν χρειάζεται να πούμε ότι σαγανάκι πρέπει να φαγωθεί αμέσως. Όσο κρυώνει σκληραίνει.
Ιδού 3 συνταγές για κεφαλοτύρι σαγανάκι, καθεμία με τα μικρά μυστικά της
Πηγή: Γαστρονόμος
