Βαθιά 80s αλλά και σε όλα τα 90s, το ρεπερτόριο στα μικρά συνοικιακά ζαχαροπλαστεία ήταν συγκεκριμένο: αμυγδάλου, σοκολατίνα, ποντικάκι, σεράνο, και γενικώς πάστες κάθε λογής, μαζί με εκμέκ, προφιτερόλ και κρεμ καραμελέ ενίοτε. Παραδίπλα, έστεκαν τα ταψιά με τα σιροπιαστά για τους παραδοσιακούς. Αργότερα, αρχίσαμε να βλέπουμε ποτηράκια με κρέμες που μας είχαν φανεί πολύ μοντέρνα και διάφορα ατομικά γλυκά σερβιρισμένα σε πήλινα βαθιά ή ρηχά φορμάκια (μας έμενε και το σκεύος!). Και φτάσαμε τώρα να τρώμε μετά μανίας Paris-Brest, βάσκικα τσίζκεϊκ, babka και κολασμένα pasteis de nata. Ναι, κάναμε άλματα στη ζαχαροπλαστική, ναι, έχουν ανοίξει ένα σωρό ωραία «μπουτίκ» μαγαζιά από ζαχαροπλάστες που ταξιδεύουν και παίρνουν ιδέες από το εξωτερικό (ή «ταξιδεύουν» και παίρνουν ιδέες από το ίνσταγκραμ). Ναι, μας αρέσει που μπορούμε και τρώμε όλα αυτά τα ωραία γλυκά που λιμπιστίκαμε όταν πρωτοείδαμε στα social και που τώρα είναι στη διάθεσή μας όποτε μας κάνει κέφι. Αλλά, μήπως στην παραφορά του καινούργιου μας έρωτα, ξεχάσαμε ότι ο παλιός είναι αλλιώς; Η σεράνο παραμένει η κορυφαία τούρτα! Η αμυγδάλου είναι ό,τι πιο αέρινο μπορεί να φας, αν είναι φτιαγμένη σωστά, με αληθινή σαντιγί εννοείται. Τα ροξάκια που μας κερνούσε η θεία Σοφία, σιροπιασμένα τόσο όσο, ήταν το κέρασμα που έκανε πιο υποφερτές τις βαρετές κυριακάτικες βεγγέρες στο σπίτι της. Η Κοπεγχάγη που είχαμε φάει κάποτε στης Τασίας, από ένα ζαχαροπλαστείο κάπου στην Κυψέλη, μας είχε φανεί το άκρον άωτον της εκλέπτυνσης έτσι όπως πάντρευε αέρινα φύλλα, σιρόπι και κέικ. Τα πτι φουρ της κυρίας Ευτέρπης, από ζαχαροπλαστείο του Παλαιού Φαλήρου, ήταν (και είναι) το κάτι άλλο, μοσχοβολούσαν βούτυρο και έλιωναν στο στόμα. Το ρεβανί της μαμάς, που για μια εποχή έφτιαχνε σχεδόν κάθε Σάββατο, ήταν μια γλυκιά επανάληψη στην οποία εθιστήκαμε οικογενειακώς.
Κάποια από αυτά τα γλυκά συνεχίζουν να έχουν θέση στην καρδιά μας και τα βρίσκουμε (ευτυχώς) ακόμα σε πολλά ζαχαροπλαστεία, αλλά δεν έχουν πάντα την ποιότητα που θα θέλαμε. Έχουν χαθεί οι μερακλήδες τεχνίτες, έχει φτηνύνει η τέχνη της ζαχαροπλαστικής με όλα αυτά τα ετοιματζίδικα μείγματα που έχουν στη διάθεσή τους. Κάποιοι επιμένουν αλλά πρέπει να τους ψάξεις με το μικροσκόπιο. Λίγοι -ας πούμε- βάζουν αληθινή σαντιγί στα γλυκά τους. Άλλα πάλι, ανήκαν ανέκαθεν στην οικιακή σφαίρα: ήταν αυτό που λέμε «μαμαδίστικα» γλυκά. Κάτι χιονούλες, κάτι μωσαϊκά, κι άλλα κεράσματα με ζαχαρούχο γάλα, έδιναν και έπαιρναν στα πάρτι και στις φιλικές επισκέψεις, αφού ήταν εύκολα και μπορούσε να τα φτιάξει ο καθένας στο σπίτι. Και αργότερα, οι μαμάδες μας άρχισαν να ανταλλάσσουν συνταγές για γιαουρτογλυκά με μπισκότα, εύκολα και ανέξοδα ή για εκμέκ κανταΐφια και καρυδόπιτες σκέτες ή με γλάσο σοκολάτας.
Αν θέλουμε να φάμε όλα αυτά τα γλυκά όπως τα θυμόμαστε, και όπως πρέπει να είναι, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τα φτιάξουμε μόνοι μας. Κι εμείς εδώ σας βρήκαμε τις συνταγές για όλα τα κλασικά και αγαπημένα.
Δικά σας!
21 συνταγές για τα πιο νοσταλγικά γλυκά
Πηγή: Γαστρονόμος