Η δράση «Όλη η Ελλάδα σε ένα τραπέζι» της Εθνικής Τράπεζας έδωσε βήμα στους παραγωγούς της Μακεδονίας να παρουσιάσουν τη δουλειά τους.
Η διοργάνωση άριστη, λουσάτη, πολλοί κουστουμάτοι, οι φωτισμοί, το στήσιμο, όλα πολύ «ευρωπαϊκά». Για να πω την αλήθεια, στην αρχή προβληματίστηκα, ξύπνησε ένας παλιός φόβος μου: όταν τα πράγματα είναι πολύ γκλάμορους, αυτό συχνά είναι σε βάρος της ουσίας. Έκανα λάθος. Δεν χρειάστηκε να παιδευτώ για να βρω την ουσία. Η πρόσφατη θεσσαλονικιώτικη έκδοση του «Όλη η Ελλάδα σε ένα τραπέζι», μια πρωτοβουλία της Εθνικής Τράπεζας, την οποία επιμελείται, συντονίζει και παρουσιάζει ο δημοσιογράφος Κώστας Τσαούσης, ήταν μια μικρή, απλόχερη αποκάλυψη. Δεκάδες παραγωγοί από την Κεντρική Μακεδονία, μικροί και μικρομέγαλοι, ανέβηκαν στη σκηνή, μίλησαν για τη δουλειά τους, μοιράστηκαν μαζί μας τα success stories τους -όπως οι δημοσιογράφοι αρεσκόμαστε τελευταία να ονομάζουμε τη μετά κόπων, βασάνων και πείσματος επιτυχημένη διαδρομή των ανθρώπων του επιχειρείν-, τις αγωνίες τους, τα όνειρά τους, γέμισαν τα πνευμόνια μας με καμάρι και ενθουσιασμό. Μάθαμε πολλά για τη μεγαλύτερη παραγωγική περιφέρεια της χώρας, κυρίως όμως τούτο: ότι εκεί, όπως και αλλού βέβαια, παράγονται πολλά και καλά τοπικά προϊόντα. Κάμποσα από αυτά παρουσιάσαμε στο προηγούμενο τεύχος, ένα έχουμε και σε αυτό τώρα: το εξαίσιο γάλα των «8 γυναικών» από το Γυναικόκαστρο του Κιλκίς, που τυποποιείται με τα λιπαρά που έχει κατά το άρμεγμα. Αλήθεια, τι νοστιμιά!
Τι άλλο είδα; Τη θαυμάσια τυροκόμο Ελένη Προίκα, που επιμένει να φτιάχνει κασέρι όπως παλιά, αγνό και καθαρό. Τις γυναίκες του Γυναικείου Αγροτικού Συνεταιρισμού Παραδοσιακών Προϊόντων Αγίου Αντωνίου που παραδίδουν με το παράδειγμά τους μαθήματα αποφασιστικότητας, τόλμης και εργατικότητας: όταν έκλεισε η κλωστοϋφαντουργία της περιοχής τους και έμειναν χωρίς δουλειά, δεν το έβαλαν κάτω, σήκωσαν τα μανίκια και έστησαν ένα «μεικτό» εργαστήριο, μισό παραδοσιακό, μισό σύγχρονο, για να φτιάχνουν ποντιακά προϊόντα ζύμης, φύλλα περέκ και μια ωραιότατη σειρά ζυμαρικών, όλα βασισμένα στις οικογενειακές τους συνταγές. Η τοπική οικονομία, του χωριού τους, τους χρωστά πολλά.
Επίσης, τις τρεις εκλεκτές μικροζυθοποιίες της Κεντρικής Μακεδονίας, τις θεσσαλονικιώτικες Sknipa και Άλη και τη σερραϊκή Siris, που φτιάχνει τις μπίρες Voreia. Tο οινοποιείο Κεχρής που επανεφηύρε τη ρετσίνα. Την οικογένεια Μπέκα με τα προϊόντα από βουβαλινό γάλα – αυτή η mozza greca, η δική τους μοτσαρέλα, βάζει κάτω την ιταλική, τουλάχιστον αυτή που έρχεται στην ελληνική αγορά. Την πρωτοπόρο Joice Foods που φτιάχνει δημητριακά αποκλειστικά βιολογικά και αποκλειστικά με ελληνικές πρώτες ύλες.
Ξέρετε τι άλλο μου άρεσε; Που η διοργάνωση έφερε στο κοινό ανθρώπους που είχε αξία να το δουν όλο αυτό: μαγαζάτορες και ξενοδόχους, μάγειρες και πολιτικούς. Ας σημειωθεί επίσης πως δεν είναι όλοι οι παραγωγοί που είδαμε πελάτες της Εθνικής Τράπεζας. Προοδευτική κίνηση, καθ’ όλα έξυπνη και καθ’ όλα ωφέλιμη.