Περπατώντας προς τον Βάρσο, στην Κηφισιά, όπου είχαμε δώσει ραντεβού με την Τάνια Γιαννούλη, θυμόμουν τις φορές που συναντιόμουν εκεί με τις συμμαθήτριές μου για να κάνουμε βόλτα στο κέντρο. Όπως έμαθα αργότερα στη συζήτηση που κάναμε, έχουμε τελειώσει το ίδιο σχολείο. Επίσης αγαπάμε και οι δύο τη μουσική. Με τη διαφορά πως η Τάνια έκανε την αγάπη της επάγγελμα και πλέον χαράσσει την πορεία της ως πιανίστα της τζαζ.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ
«Γνωρίστηκα με τη μουσική και το πιάνο από πολύ νωρίς. Πάντα υπήρχε η μουσική στη ζωή μου», λέει. «Σε όλες τις σχολικές παραστάσεις έγραφα τη μουσική, συνόδευα τη χορωδία στο πιάνο, ακόμα και στις Πανελλήνιες το πιάνο παρέμενε η προτεραιότητά μου». Αν και τελείωσε το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, δεν ασχολήθηκε με αυτό. «Μέσα μου πάντα ήξερα πως ήθελα να ασχοληθώ μόνο με τη μουσική. Να γράφω και να παίζω τη δική μου μουσική. Οτιδήποτε άλλο θα μου φαινόταν πολύ βαρετό».
Σήμερα συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο ενδιαφέρουσες σύγχρονες παρουσίες της ευρωπαϊκής σκηνής ως συνθέτις, πιανίστα, αυτοσχεδιάστρια και bandleader και παρουσιάζει τη δουλειά της σε σημαντικά ευρωπαϊκά φεστιβάλ και venues. Η συζήτηση μαζί της είναι ένα ταξίδι στην Ευρώπη και σε όλα τα μέρη που έχει παρουσιάσει τη μουσική της: στη Γερμανία, στην Ολλανδία, στην Ισπανία, στην Τουρκία, στο Βέλγιο, στην Αυστρία, στην Ιταλία και φυσικά στην Ελλάδα. Κάποιο μέρος που θυμάται έντονα; «Παίξαμε μέσα στο ηφαίστειο στη Νίσυρο για δέκα ώρες, από τη δύση μέχρι την ανατολή του ήλιου. Αυτό σίγουρα ήταν μια μοναδική εμπειρία», απαντά. Αγαπημένο, πάντως, μέρος στον κόσμο για να παίζει, λέει, είναι όπου υπάρχει κοινό να την ακούσει. «Βέβαια, όταν είχα επισκεφτεί πριν από χρόνια τον χώρο συναυλιών Bimhuis στο Άμστερνταμ, είπα από μέσα μου “να, εδώ σίγουρα θέλω να παίξω”. Και τελικά θα γίνει κι αυτό, τον Απρίλιο του 2022».
Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΖΑΖ
Τι είναι για σένα η τζαζ; «Ελευθερία, αυτοσχεδιασμός». Βέβαια, η ίδια δεν θεωρεί πως η μουσική της είναι μόνο ένα είδος. «Δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες· τώρα θα γράψω κλασική μουσική, μετά σύγχρονη, μετά τζαζ. Η μουσική είναι μία. Γράφω αυτό που με εκφράζει». Θαυμάζει μουσικούς από διάφορα είδη και εποχές, αναφέρει τον Κιθ Τζάρετ, τον Ντέιβιντ Σίλβιαν, τον Τζορτζ Κραμπ.
Η αγάπη αυτή για ποικιλομορφία αποτυπώνεται σε όλα της τα πρότζεκτ: μουσική για τον κινηματογράφο, videoart, σύμπραξη με τον μουσικό των Μαορί οργάνων Ρομπ Θορν· το πιο πρόσφατο πρότζεκτ της είναι ένα τζαζ Trio, που δεν θυμίζει σε τίποτα τα κλασικά jazz Trio, καθώς αποτελείται από πιάνο, ούτι και τρομπέτα. «Είναι όργανα που αγαπάω πάρα πολύ», μου εξηγεί. Έχει πετύχει σημαντικές διακρίσεις, με μία ακόμα σπουδαία να είναι μπροστά της, καθώς είναι υποψήφια για το μεγάλου κύρους Γερμανικό Βραβείο Τζαζ (Deutscher Jazzpreis), στην κατηγορία Piano/Keyboards International, που απονέμεται από το Υπουργείο Πολιτισμού της χώρας σε καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο.
ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ
«Μου έχει λείψει πάρα πολύ να παίζω μπροστά σε κόσμο. Είναι το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς», παραδέχεται. Τον Ιούλιο έχει προγραμματίσει συναυλία στο Catania Jazz Festival στη Σικελία, με το Trio της, αλλά και αργότερα με το νέο της πρότζεκτ, The Book Of Lost Songs. Παράλληλα σχεδιάζει να ηχογραφήσει για πρώτη φορά έναν δίσκο με σόλο πιάνο και εμείς ανυπομονούμε να τον ακούσουμε.
ΙΝFO: taniagiannouli.eu