Ταρατσούλα μια σταλιά, με τεράστια θέα στην Ακρόπολη. Το χειροπιαστό περιβάλλον ήσυχο αισθητικώς, λιτό, κοφτό, χωρίς φρου φρου και χρώματα. Σοφόν. Τα χρώματα τα προσθέτουν τα μαλλιά, το δέρμα, τα ρούχα των ανθρώπων. Τα ποτά και τα φαγητά. Και το πανίερο φόντο. Ρεμβάζεις και ησυχάζεις. Εδώ νιώθεις συγχρόνως: ιστορικός πολίτης μιας πανάρχαιας πόλης, κοσμοπολίτης σκαρφαλωμένος σε μια κρεμαστή σάλα πάνω από τη βαβούρα του κέντρου, μα και την ίδια στιγμή φακελωμένος σε ένα οικείο θάλπος. Πάντα έχουν το γούστο τους οι μικρούληδες χώροι.
Βρισκόμαστε στην ντελιτσιόζα ταράτσα του μπουτίκ ξενοδοχείου Mira Me στην Ερμού. Το κτίριο, ένα γλυκύτατο αρχιτεκτόνημα, σε διακτινίζει στην Αθήνα του Μεσοπολέμου. Και τι ωραία που συνομιλεί σήμερα με τα αλήτικα στενά και τα άλλα σπουδαία κτίσματα εδώ γύρω! Το όλον έχει φροντίσει αρχιτεκτονικώς και διακοσμητικώς ο αρχιτέκτων Γιάννης Ζαχαράκης (a+ architects). Ό,τι πρόλαβα να δω στη διαδρομή μου προς και από το εστιατόριο της ταράτσας με γοήτευσε. Θα επανέλθω για επιπλέον οφθαλμόλουτρο λίαν συντόμως. Στην ταράτσα αυτή λοιπόν, θερισμένοι από τις διακοπές, τραβήξαμε την αυλαία της νέας σεζόν και μοιραστήκαμε νέα, προσδοκίες, σχέδια.
Μοιραστήκαμε επίσης ωραιότατα κοκτέιλ, μιξαρισμένα με γούστο. Και ένα πλούσιο γεύμα, που τσιμπολογούσαμε νωχελικά για ώρες. Τα έκτακτα ωμά ορεκτικά αποκαλύπτουν τις διαθέσεις της κουζίνας και προοικονομούν το στιλάτο μενού: κράκερ από μελάνι σουπιάς με ωμό, ελαφροκαπνισμένο τόνο. Κανόλι τραγανό, γεμιστό με ταρτάρ μόσχου (ξανά και ξανά, και ξανά!). Ταρτάρ από σφυρίδα με ζελέ από φρούτα του πάθους και ένα λαδολεμονάτο γαλάκτωμα. Τρία στα τρία.
Συνεχίσαμε με φάβα Σχοινούσας με σάλτσα Πόρτο, από την οποία θα αφαιρούσα οπωσδήποτε το τρουφόλαδο, καθότι αντιμάχεται τη νοστιμιά του εκλεκτού κυκλαδίτικου οσπρίου. Δεύτερη γκρίνια η μάλλον αχρείαστη μακαρονάδα με αστακό και χαβιάρι. Γευστικώς ενδιαφέρουσα, όμως σαν από αλλού και άλλοτε φερμένη. Από τα πρωτεϊνούχα κυρίως, θα πρότεινα τον (ωραία) αλμυρούτσικο, παναρισμένο σε σουσάμι και ορθώς πολύ ελαφρώς ψημένο τόνο συνοδεία καρπουζιού και μους αβοκάντο, μια αλέγκρα υπενθύμιση πως το καλοκαίρι είναι ακόμα εδώ. Ή το μυλοκόπι με πουρέ σελινόριζας και ταλιατέλες από πίκλα φινόκιο, μια κόντρα υπενθύμιση πως πια φθίνουν οι οπώρες.
Η διάθεση είναι ντεγκραντέ ούτως ή άλλως.
Δοκιμάστε επίσης τα ωραία στέικ του εστιατορίου. Ωραίες κοπές, καλή υφή, απλά και νόστιμα ψησίματα.
Για κλείσιμο, η κρέμα λεμονιού με παστέλι αρωματισμένο με μαραθόσπορο και παγωτό βανίλιας είναι ό,τι πρέπει. Αν και το σουξέ είναι μάλλον η δική τους εκδοχή του αγαπημένου σουδένιου γεμιστού στεφανιού Paris-Brest.
Θα επανέλθω λίαν συντόμως. Μου ’χε λείψει αυτή η γειτονιά.
Mood Χαλαρής επιτήδευσης.
Crowd Αθηναίοι, επισκέπτες της πόλης.
Κόστος Περίπου 50 €/άτομο, χωρίς ποτά.
Διεύθυνση Mira Me Athens Boutique Hotel, Ερμού 118, Τ/215-2151930, 215-2151931.
Ημέρες/ώρες λειτουργίας Καθημερινά από τις 19.00.
Κράτηση Απαραίτητη.