Αεικίνητος και πολυπραγμων, με μια πορεία διαρκώς ανοδική, πιστεύει ακράδαντα ότι διανύουμε μια ανώριμη εποχή, γεμάτη ανώριμες ατομικότητες, στην οποία ένας ώριμος συναισθηματικά άνθρωπος δεν θέλει να ερωτευτεί, αλλά να αγαπήσει. Ο ταλαντούχος καλλιτέχνης αποκαλύπτεται στο «Κ» λίγο πριν από το τέλος του ’21.
Κύριε Πανταζάρα, πώς ξυπνήσατε σήμερα το πρωί;
Πανέμορφα. Για πρώτη φορά, νωρίτερα από τη γάτα μου.
Συνήθως σας ξυπνάει εκείνη;
Ναι. Ανυπομονούσα, μάλιστα, γιατί σήμερα είχαμε ραντεβού για τον πρώτο της καλλωπισμό. Ήταν ένα περίεργο συναίσθημα. Λες και πήγαινα το παιδί μου πρώτη φορά στο σχολείο.
Από τι σας αρέσει να αποτελείται η μέρα σας;
Από ανθρώπους που θα έχουν να μου πουν κάτι χρήσιμο για τη ζωή. Με τέτοιους ανθρώπους είναι σαν να μετράς μια ολόκληρη ζωή μέσα σε μία μέρα.
Έχετε φίλους χρόνων;
Δεν μετράω τους ανθρώπους στον χρόνο, αλλά στις στιγμές. Οι φίλοι μου δεν ρωτούν: «Πού χάθηκες;». Λένε: «Χαίρομαι που σε βλέπω». Δεν ρωτούν: «Τι έκανες χθες και με ποιους ήσουν;». Ρωτούν: «Είσαι καλά; Νιώθεις ωραία;». Από κάτι τέτοιες ερωτήσεις ξεχωρίζω αυτούς που είναι πραγματικά στη ζωή μου από εκείνους που κάνουν απλώς ένα πέρασμα.
Τι συζητήσεις κάνετε, συνήθως, με τους φίλους σας;
Οι τελευταίες κουβέντες που ανταλλάξαμε είχαν να κάνουν με τη σημασία τού να μπορείς να είσαι με κάποιον, έχοντας ήδη αποδεχτεί την απώλειά του. Τη σημασία τού να έχεις δίπλα σου τους ανθρώπους με τους οποίους θα μπορείς και να συμπορευτείς, και να αποχωριστείς.
Τι σας δίνει έμπνευση αυτή την περίοδο;
Παλιότερα εμπνεόμουν αποκλειστικά και μόνο από τα όνειρα που έβλεπα στον ύπνο μου. Έκανα το ασυνείδητό μου ένα εργαλείο δημιουργίας. Πλέον μπορώ να εμπνευστώ από τα πάντα. Καμιά φορά, βέβαια, νιώθω την ανάγκη να σβήνω για λίγο τον διακόπτη της έμπνευσης, προκειμένου να ξεκουράζω τη ζωή μου.
Με τι πρόθεση ανεβαίνετε στη σκηνή κάθε βράδυ;
Ασχολούμαι με την τέχνη περισσότερο για να με γειώνει, παρά για να με απογειώνει. Ας πούμε, λοιπόν, ότι ανεβαίνω στη σκηνή και «ενοχλώ» την τέχνη του θεάτρου, με την πρόθεση να πατήσω πιο γερά στη γη και να μην ίπταμαι.
Τι άλλο θα μπορούσατε να είστε εκτός από ηθοποιός;
Θα έκανα κάτι σχετικό με τον σχεδιασμό. Αυτό είναι που έχω καταπιέσει στη ζωή μου, το απωθημένο μου, ας πούμε.
Γιατί να έρθει κανείς να δει το This is not Romeo & Juliet;
Γιατί είναι μια παράσταση που φωνάζει «Αγαπηθείτε γιατί χανόμαστε». Προσωπικά μου αρέσει να δίνω οδηγίες χρήσης στους θεατές. Τι τους λέμε λοιπόν; Ελάτε να ακούσετε αυτά τα υπέροχα λόγια του Σαίξπηρ και, όταν γυρίσετε πίσω στο σπίτι σας, φερθείτε καλύτερα στους ανθρώπους σας, φιληθείτε, αναζητήστε την αγάπη και πηγαίνετε κόντρα στα νοσηρά κομμάτια της κοινωνίας. Η σκέψη μου μ’ αυτή την παράσταση οδηγείται πάντα, σχεδόν εμμονικά, στην αγάπη.
Γιατί;
Γιατί η αγάπη είναι μια αναβολή του θανάτου. Μια επισήμανση του τώρα. Εκείνη που μας κάνει να αισθανόμαστε το ολόκληρο, αυτή που φέρνει την ομόνοια και τη σύμπνοια, λέξεις που δυστυχώς σήμερα έχουν ξεχαστεί. Διανύουμε μια ανώριμη εποχή, που δημιουργεί ανώριμες ατομικότητες. Μέσα σ’ αυτή την εποχή παλεύω, με τις δικές μου πεποιθήσεις, να ζω στην πλευρά της αγάπης. Της αγάπης, όχι του έρωτα.
Ο έρωτας δεν σας αφορά;
Η ψυχανάλυση υποστηρίζει ότι ο έρωτας είναι ένα παιδικό συναίσθημα, για όσους ακόμα είναι συναισθηματικά ανώριμοι. Κανένας ώριμος συναισθηματικά άνθρωπος δεν θέλει να ερωτευτεί. Θέλει μόνο να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Ο έρωτας είναι ένας εθισμός, κάτι που το καταναλώνεις για να περάσεις στο επόμενο. Οι σχέσεις των ανθρώπων δεν είναι για κατανάλωση, αλλά για συνύπαρξη. Για μένα, και καμία φορά να μην ερωτευόμασταν, καλά θα ήταν. Ο έρωτας είναι μια διέγερση, που δεν βασίζεται στην ψυχική συνεργασία. Μια νεύρωση, όπως λένε και οι ειδικοί, που έχει να κάνει πολύ με τον τρόπο που μεγαλώσαμε και αναπτύξαμε τον χαρακτήρα μας σε μικρή ηλικία. Η αγάπη συμπεριλαμβάνει και το αίσθημα του έρωτα. Ο έρωτας δεν συμπεριλαμβάνει απαραίτητα την αγάπη.
Κάνετε ψυχανάλυση;
Ναι. Παρότι νέος στο άθλημα, αισθάνομαι ταχείας εξέλιξης. Είναι μια διαδικασία που έχει βελτιώσει πολλές απόψεις μου. Μου έχει προσφέρει μια πλούσια εργαλειοθήκη για να κατανοήσω τις προσωπικές μου νευρώσεις. Μακάρι ο καθένας από μας να είχε τον προσωπικό του ψυχαναλυτή. Όλοι έχουμε ανάγκη από έναν άνθρωπο που θα μας καλύπτει τα νώτα μας.
Θυμάστε με τι όνειρα ξεκινήσατε την πορεία σας ως ηθοποιός;
Όταν ξεκινούσα, δεν ήξερα ακριβώς τι θέλω να απολαύσω από αυτή τη δουλειά, γι’ αυτό δεν θεωρούσα τίποτα δεδομένο. Ούτε ότι θα ανέβω στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, ούτε ότι θα πάω στην Επίδαυρο, ούτε ότι θα κάνω ταινίες για τις Κάννες και τα Όσκαρ. Τα μόνα εργαλεία που είχα ήταν η ειλικρίνεια και η προσωπική μου αντίληψη για τα πράγματα. Με αυτά πορεύτηκα.
Επιστρέφετε στους ρόλους που έχετε παίξει;
Ιδανικά θα ήθελα να επιστρέψω σε όλους τους ρόλους που έχω παίξει και να δοκιμάσω πώς είναι να λες αυτά τα λόγια σήμερα. Είναι πολύ ωραίο να συναντάς ξανά αυτό που σε κινητοποιούσε στο παρελθόν, να βλέπεις τον σταθμό που σε οδήγησε και τι κάνεις εκεί σήμερα.
Σας έχει επηρεάσει πολύ κάποιο συγκεκριμένο έργο τέχνης;
Πρόσφατα με συγκλόνισε η ερμηνεία του Τζάρεντ Λέτο στην ταινία Ο Οίκος Gucci. Μέσα στα χρόνια, συνειδητοποιώ το «εργαστηριακό σοκ» που μου έχει προκαλέσει η αισθητική του Δημήτρη Παπαϊωάννου, αυτή η ακροβασία που επιχειρεί με την τέχνη του. Θα ήθελα, επίσης, πολύ κάποια στιγμή να βρεθώ στο σύμπαν που χτίζει ο Γιώργος Λάνθιμος.
Ποια είναι η μεγαλύτερη καλλιτεχνική σας δύναμη;
Το γεγονός ότι, περνώντας από διάφορα πόστα, ανακάλυψα την προσωπική μου μέθοδο, ξέροντας πια με την ακρίβεια του επαγγελματία τι έχω να περιμένω από τους άλλους, αλλά και τι έχω να προσφέρω εγώ.
Θεωρείτε την κριτική χρήσιμη ή περιττή;
Δεν μπορείς να εξαρτάς την αξία, την ευαισθησία, την ακεραιότητα και τα υλικά σου από την κριτική. Νιώθω ευγνώμων, γιατί μου έχει φερθεί καλά. Έχω συναντηθεί με τον κόσμο και σέβομαι αυτή τη συνάντηση. Έχω δει, όμως, ανθρώπους να επηρεάζονται βαθιά. Άλλοι έχουν πληγωθεί, άλλοι έχουν καταστραφεί, άλλοι έχουν χαϊδευτεί. Στο τέλος όλα καταλήγουν στο κοινό. Το κοινό δεν το ξεγελάς. Είναι ο τελικός κριτής των πάντων.
Σας απασχολεί η γνώμη των άλλων για εσάς;
Δεν το σκέφτομαι καθόλου αυτό. Είμαι ανεβασμένος σ’ ένα άλογο που τρέχει, προσπαθώντας να χαράξω τη δική μου διαδρομή, βασισμένη στις δικές μου επιθυμίες. Η εικόνα που έχει κάποιος άλλος στο κεφάλι του για μένα δεν είναι δική μου ευθύνη.
Πείτε μου κάτι που να σας διασκεδάζει πολύ.
Μου αρέσει να πειράζω τον κόσμο, να κάνω σκανταλιές. Έχω γίνει επαγγελματίας στο «τσίγκλημα». Είναι λες και δημιουργώ μικρά ηλεκτροσόκ. Με διασκεδάζει πολύ αυτό.
Το Digger του Τζώρτζη Γρηγοράκη, όπου πρωταγωνιστείτε, μπήκε στη διεκδίκηση του φετινού Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας.
Τι κάνει ξεχωριστό αυτό το φιλμ;
Θεωρώ πολύ σημαντικό το ότι καταφέραμε να χτυπήσουμε την πόρτα του κράτους και να το κάνουμε να στρέψει το βλέμμα του στον πολιτισμό, βοηθώντας με τους μηχανισμούς του. Ανεξάρτητα απ’ το αν θα μπούμε στις τελικές υποψηφιότητες, όλοι νιώθουμε ήδη κερδισμένοι. Το ξεχωριστό με αυτό το φιλμ είναι ότι μπορεί να μιλάει για την επιστροφή στις ρίζες, με έναν τρόπο που να αφορά όλους τους ανθρώπους. Η ψυχή αυτής της ταινίας είναι παγκόσμια, μπορεί να συγκινήσει τους πάντες.
Εσάς τι μπορεί να σας συγκινεί;
Με συγκινεί το μυστήριο της ομορφιάς, από την ομορφιά της γάτας μου μέχρι την ομορφιά του Παρθενώνα. Με συγκινούν οι άνθρωποι που με κάνουν να γελάω αλλά και τα δάκρυα των ανθρώπων. Αυτό που λέει ο Νίκος Καββαδίας: «Αγαπώ σε τούτο τον κόσμο ό,τι κλαίει, γιατί μοιάζει μ’ εμένα». Για πολύ καιρό νόμιζα ότι είχα στεγνά μάτια. Δεν μου ήταν εύκολο το κλάμα. Τώρα δακρύζω πιο εύκολα. Όχι μόνο από πόνο, αλλά και από χαρά.
ΙΝFO → Το This is not Romeo & Juliet, το έργο του Αργύρη Πανταζάρα, βασισμένο στο αριστούργημα του Σαίξπηρ, με τον ίδιο και τη Σίσσυ Τουμάση επί σκηνής, συνεχίζει τις παραστάσεις του έως τις 25/1/22, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00, στο Θέατρο Πορεία at Victoria (Τρικόρφων 3-5, πλατεία Βικτωρίας, 210-8210991).