«Ρε συ, γιατί η πόλη μού φαίνεται τόσο αλλαγμένη, ενώ λείπω μόνο μερικούς μήνες;» μου λέει όσο περιμένουμε το φανάρι της Τσιμισκή με Παύλου Μελά γωνία. Το φύλλο πορείας του έδειχνε Έβρο. Κάθε μέρα έχει για θέα το Κουφόβουνο και την πάχνη πάνω από τα λιβάδια, όσο το 2666 του Μπολάνιο μένει στην τσάντα αδιάβαστο. Τώρα πήρε άδεια για το Πάσχα, δεύτερο γκρουπάκι. Δεν τον χάλασε. «Καταλαβαίνω τι λες, αλλά είναι επειδή λείπεις», του λέω. Ανάβει πράσινο. Στο πίσω μέρος του λεωφορείου που πηγαίνει Σαράντα Εκκλησιές, μια καμπάνια ενάντια στην εισιτηριοδιαφυγή παίζει με τις λέξεις champ και τζάμπας. Το πειρατικό πλοίο πλέει παράλληλα με τη Λεωφόρο Νίκης. Τα απομεινάρια γύρω από τον Λευκό Πύργο δημιουργούν το πιο άβολο κάθισμα για τους εφήβους (και μη) που κάθονται σε αυτά. Δύο φίλοι χορεύουν ζούμπα στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και δεν δίνουν σημασία σε όποιον τους κοιτάει. Στις Ομπρέλες, τα παιδιά ζητούν παγωτό στα σέρβικα. «Ρε, κοντεύουμε να φτάσουμε Καλαμαριά, δεν έχω άλλες ιστορίες. Μπορείς να μου πεις πού πάρκαρες;» του γκρινιάζω. Λέξεις για την καρτέλα από το γλωσσικό ιδίωμα της Χαλκιδικής: ατρουγιού – γύρω γύρω, έρχουμάστι – ερχόμαστε, με διπλό τονισμό στην εκφορά, ψυχρούδα − η δροσιά. Να τι νέους κόσμους μπορεί να ανοίξει κανείς λίγο πριν ξεκινήσει η πορεία για την Εργατική Πρωτομαγιά. Η πορεία σταματάει Εγνατία με Βενιζέλου γωνία, στο εργοτάξιο του μετρό, στις σκαλωσιές του Αλκαζάρ. Σιωπή στο κέντρο. Απ’ όλους και από τα πάντα. Από κάτι ηχεία ακούγεται μόνο ένα μπουζούκι και τα πλήκτρα ενός πιάνου. Αμέσως μετά, τη γύρω ατμόσφαιρα καλύπτει η φωνή του Μπιθικώτση. Στο αντίθετο ρεύμα της Εγνατίας, έξι άτομα κρατούν μια ξύλινη πλάκα με μαύρα και κόκκινα πανιά, ένας φόρος τιμής στον Τάσο Τούση, τον πρώτο νεκρό της εργατικής διαδήλωσης του 1936. Τα στεφάνια καταθέτονται, οι γιαγιάδες αφήνουν λουλούδια ανάμεσα στα γαρίφαλα και όλοι αρχίζουν να διασκορπίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις. Μεσημέρι καθημερινής, με τα σύννεφα να προμηνύουν μεγάλη καταιγίδα.
− Πού λες να πάμε; / Πάμε στην Ισαύρων. Την ξέρεις; / Μιλάς με άγνωστες λέξεις. Σε εμπιστεύομαι. / Εμπιστεύσου με σε μέρη, μόνο καλό θα δεις. − Οι μικρές ιστορίες-σφηνάκια που δημοσιεύουν στο Instagram οι διαχειριστές του μπαρ Έλξατε κουβαλούν κάτι οξύμωρο ενώ τα κρύα σάντουίτς τους στα stories ανοίγουν την όρεξη, ακόμα κι αν δεν πεινάς από το πολύ φαγητό στο τραπέζι της Πρωτομαγιάς. Δίπλα, στο βιβλιοπωλείο με τα second-hand βιβλία της Οκτάνα, το αφεντικό έχει βγάλει ξύλινα τελάρα με μεταχειρισμένα βιβλία έξω στον πεζόδρομο και το μάτι πετυχαίνει ένα οδοιπορικό στη Ραμάλα της Παλαιστίνης, θεατρικά του Σαίξπηρ και ξενόγλωσσα κατασκοπευτικά μυθιστορήματα. Η λιγούρα της αγοράς τους σβήνει στη διαπίστωση πως το πορτοφόλι θα αδειάσει πριν καλά καλά φτάσουμε στα μέσα Μαΐου. Αλήθεια, πόσο έχει ο μήνας σήμερα;