Είμαστε απίθανη φάρα το ρωμαίικο: δεν πρόκαμαν οι νυχτερινοί δρόμοι να σωρεύσουν τη ζέστη των μεσημεριανών λιακάδων του τελευταίου μήνα, κι έχουμε εγκαταλείψει για τα καλά την εσώκλειστη διασκέδαση. Η πόλη τρώει, πίνει, παρτάρει αλ φρέσκο εδώ και έναν μήνα, και ας ριγούν ακόμα οι γαμπίτσες της. Το ελληνικό καλοκαίρι είναι εδώ, τα μαγαζιά ξεχύθηκαν σε αυλές και πεζοδρόμια, κι εγώ χθες καταχάρηκα τον αυλόκηπο του Balthazar. Ο οποίος μου φάνηκε ωραιότερος από ποτέ. Ή καθησυχαστικά ίδιος.
Μπορεί να υπερβάλλω λέγοντας ότι είναι μάλλον ο ωραιότερος της Αθήνας. Μα είναι και ο ίδιος υπερβολικός: flamboyant, με τον θορυβώδη ανθοστολισμό του, τις φρέσκες και τις πλαστικές πρασινάδες, τα πολύχρωμα φώτα, τα extravagant ψηφιδωτά, το θεόρατο Πι του μπαρ, ορατό από παντού, απλωμένο σαν περιδέραιο γύρω από τη μεγαλοαστική έπαυλη του 19ου αιώνα. Καθησυχαστικά ίδιος, καθησυχαστικά υπερβολικός.
Εδώ στοιχίζεσαι με όλες τις φυλές της πόλης. Παλιοί που το «έχτισαν» το μαγαζί, νέοι που καταφεύγουν στο πιο μπιτάτο κύτταρο νησιού στο κέντρο της πόλης. Και όλοι οι ενδιάμεσοι, Έλληνες και τουρίστες. Coolness, χιπστεροσύνη, ματαιοδοξία, sexyness, όλα τα υλικά της βραδινής Αθήνας είναι εδώ, σε δόσεις που μεταβάλλονται ανάλογα με την ημέρα της εβδομάδας. Δεν θα υπερβάλω λέγοντας πως είναι ο πιο δημοκρατικός κήπος της πόλης.
Ο Πέσκιας είναι τέλεια συντονισμένος με το έργο που παίζεται εδώ, είναι ισοπόσως μπαρ και εστιατόριο το καλοκαιρινό Balthazar, αν όχι προεχόντως μπαρ. Ο σεφ δεν ξιπάζεται να βγάλει δύσκολα πιάτα, είναι ανάλαφρος και χαλαρός, όμως είναι Πέσκιας. Πού αλλού θα φας στην πόλη στέικ μοσχαριού με κρέμα κασιώτικης σιτάκας; Πιάτο εμπνευσμένο, χαλαρό, ελληνικό, κοσμοπολίτικο. Ο Πέσκιας παραδίδει μαθήματα πώς να είσαι μέινστριμ ενώ είσαι ψαγμένος, αυτό θέλω να πω. Οι ευμοιρήσαντες γαστρονομικής νοημοσύνης θα με καταλάβουν. Τα πιο πρωτότυπα ωμά της πόλης σερβίρονται εδώ, μαζί και μια σπαρταριστή καρμπονάρα με fettuccine, ξύσματα τρούφας και εικονικό κρόκο γεμισμένο με κρέμα αυγού-σύγλινου. Πάρτε και την πιο χαρούμενη σαλάτα του φετινού καλοκαιριού: είναι μια αναποδογυρισμένη πίτσα με «βάση» από burrata, καψαλισμένη ελαφρώς και καλυμμένη με ντομάτα και κρουτόν. Το τυρί κάτω, το ψωμί πάνω.
Εδώ θα ευχαριστηθούν όλοι: και οι πίνοντες, και οι πεινώντες. Οι πρώτοι θα βρουν να τσιμπήσουν στο όρθιο κάμποσα νόστιμα ενώ πίνουν τα ποτά τους (ποτάρες), οι δεύτεροι θα αγαλλιάσουν νοστιμιά κάνοντας χάζι. Ο Πέσκιας είναι δύναμη.
Τα γλυκά δεν είναι του γούστου μου, θεωρώ όμως πως είναι crowd pleasing. Θα είμαι σταθερός λάτρης της τάρτας καραμέλα – μια αναφορά στον τρομερό Robuchon.
Την καταχάρηκα αυτή την έξοδο.
→ Balthazar, Τσόχα 27, Αμπελόκηποι, Τ/210-6441215.
Ανοιχτά καθημερινά από τις 19.30. κόστος περίπου 40-45 €/άτομο χωρίς ποτά.