Σάββατο μεσημέρι, κατά τις τέσσερις και μισή. Έχει ήλιο, βγάζει ζέστη. Η ζακέτα είναι δεμένη γύρω από τη μέση. Λίγο αφότου πέρασα τη διάβαση στην Πειραιώς, για να κινηθώ προς την Ερμού, ακούω τους ήχους που κάνουν οι μπάλες του μπάσκετ που σκάνε στο έδαφος. Στην είσοδο του παλιού αμαξοστασίου της ΟΣΥ στέκονται η Ανέζα από την Ελλάδα και η Λίλι από την Κίνα. Είναι συμμαθήτριες – η Λίλι ήρθε πρόσφατα στη χώρα και μιλάει μόνο αγγλικά. Κατευθύνουν τους επισκέπτες, απαντούν στους περαστικούς που, παρατηρώντας πως κόσμος μπαινοβγαίνει από το αμαξοστάσιο, ρωτούν: «Τι γίνεται εδώ;». Οι περισσότεροι μπαίνουν μέσα από περιέργεια, κάποιοι άλλοι συνεχίζουν τη βόλτα τους.
Still Ballin’, το φεστιβάλ δρόμου που διοργάνωσε η ΜΚΟ Generation 2.0 RED, η οποία δημιουργήθηκε από μετανάστες δεύτερης γενιάς, αποτελεί ένα είδος προθέρμανσης για το έκτο διαπολιτισμικό τουρνουά μπάσκετ New Generation Got Game που θα διεξαχθεί το καλοκαίρι του 2023. Εκείνο το Σάββατο, παιχνίδια μπάσκετ, μαθήματα για παιδιά που θέλουν να μάθουν σκέιτ, γκράφιτι, χορευτικές μάχες, σόου μόδας και ένα λάιβ με τον Νέγρο του Μοριά έφεραν νέα παιδιά και διαφορετικές παρέες από όλες τις γωνιές της Αθήνας πιο κοντά, αποδεικνύοντας ότι αυτά που τους ενώνουν είναι πολλά περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν. Το αυτονόητο δηλαδή.
ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑ
Το New Generation Got Game είναι ένα τουρνουά μπάσκετ στο οποίο συμμετέχουν νέα παιδιά από διάφορες γειτονιές της Αθήνας. Η πρώτη διοργάνωση ήταν το 2013, χρονιά που δημιουργήθηκε και η Generation 2.0 RED. Στόχος ήταν η επικοινωνία των δυσκολιών και των εμποδίων που καλούνται να ξεπεράσουν οι μετανάστες δεύτερης γενιάς στην προσπάθειά τους να λάβουν την ελληνική ιθαγένεια και να μην αντιμετωπιστούν από το κράτος ως μια αόρατη γενιά. Γιατί όμως μπάσκετ; «Το μπάσκετ είναι ένα μέσο για να έρθεις εύκολα κοντά με άλλους ανθρώπους», μου λέει ο Νίκος Οντουμπιτάν, διευθύνων σύμβουλος της MKO, ο οποίος θυμάται μια ιστορία που βίωσε στα Χανιά, όπου πήγε χωρίς να γνωρίζει κανέναν και έκανε καινούργιους φίλους μέσα από το παιχνίδι. «Αλλά, όπως βλέπεις, δεν υπάρχει μόνο το μπάσκετ», λέει και μου δείχνει τη γωνία όπου υπάρχει μια μπασκέτα, στην οποία αγόρια προσπαθούν να βάλουν καλάθια και να μιμηθούν τεχνικές σκοραρίσματος. «Υπάρχει το σκέιτ, ο χορός, το φαγητό, η μουσική. Υπάρχουν τόσα πράγματα που ενώνουν τους ανθρώπους. Ωστόσο, φέτος νομίζω πως τη διαφορά την κάνει η προσπάθεια των παιδιών που βγήκαν από τις γειτονιές τους, κατέβηκαν στο κέντρο και ενσωματώθηκαν μαζί μας».
Ο Νίκος αναφέρεται στην προσπάθεια τεσσάρων μαθητών λυκείου του Campion School στην Παλλήνη: του Μίνωα, του Δημήτρη, του Βασίλη και του Τζιοβάνι. Ο Μίνωας γνώριζε τις δράσεις της ΜΚΟ χάρη στην οικογένειά του, η οποία φιλοξένησε και βοήθησε οικονομικά έναν νεαρό πρόσφυγα από τη Γουινέα μέχρι να αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια. Συμμετείχε σε κάποια meetings της οργάνωσης, πρότεινε ιδέες και στη διάρκεια του καλοκαιριού μάζεψε τρεις φίλους, έκαναν crowdfunding, προσέλκυσαν χορηγούς και διοργάνωσαν (μαζί με το Generation 2.0 RED) αυτό το φεστιβάλ, στο οποίο συμμετέχουν εθελοντικά και άλλοι μαθητές του σχολείου. «Με το Still Ballin’ προσπαθούμε να καταστρέψουμε την εικόνα πως όποιος δεν είναι ο τυπικός, λευκός Έλληνας δεν αξίζει να βρίσκεται μέσα σε αυτή την κοινωνία. Όλοι είμαστε ίδιοι και υπάρχουμε όλοι μαζί», μου λέει ο 16χρονος Δημήτρης.
«Five, four, three, two, one», μετράει αντίστροφα ο συντονιστής των dance battles, λίγο πιο μπροστά από την κεντρική σκηνή. Στο χορευτικό ρινγκ σηκώνονται οι δύο «μαχητές» που χορεύουν για τη ζωή τους. Περπατούν λίγο αμήχανα στην αρχή, ίσα να πιάσουν τον ρυθμό και να τον κάνουν δικό τους. Σπάνε το σώμα τους, οι κινήσεις τους σου λένε «κοίτα με και μην πάρεις τα μάτια σου από πάνω μου». Δεν μπορείς να τα πάρεις, ειδικά όταν κάνουν φιγούρες. Οι κριτές κρίνουν. Οι μάχες σταματούν για λίγο, για να κάνουν πασαρέλα οι μαθητές του σχολείου που φορούν τα ρούχα του Ελληνοσενεγαλέζου σχεδιαστή Mamadoo. Μόλις τελειώνει ο χορός, μια παρέα ανάβει τα κεριά σε μια τούρτα. Ένας Πέτρος σβήνει το κερί. Η νύχτα πέφτει και ο Νέγρος του Μοριά ντριλάρει και ραπάρει στη σκηνή. Η ζακέτα παραμένει δεμένη γύρω από τη μέση.
