Μια σαλάτα σαν ντάκος: παξιμάδια λαδιού, ντομάτα, ελαιόλαδο, πετιμέζι, λίγο βαλσαμικό και ξηρή μυζήθρα ψιλοτριμμένη. Σωστά αρτύματα, μια ορεκτική, μεζεδιάρικη σαλάτα. Κολοκυθοσαλάτα με νιβατό: Σπαγκέτι κολοκυθιού, ντούρο, τραγανό, με ντρέσινγκ μυρωδικών, λίγη ντομάτα και μία γενναία κουταλιά από το μακεδονικό κρεμώδες, ξινούτσικο τυρί. Μια διαφορετική, απολύτως ισορροπημένη σαλάτα. Ταρτάρ λαβράκι «ντολμαδάκι»: Το ωμό ψάρι νοστιμίζει με ένα –ας πούμε– πέστο από αμπελόφυλλα, λεμόνι και μυρωδικά και καλύπτεται με δροσερή σάλτσα γιαουρτιού. Μια ωραία ιδέα, μια ωδή στο ξεχασμένο αμπελόφυλλο, στα έξοχα μαγειρέματα που μας δίνει το αμπέλι, ένα δροσερό, ξινούτσικο προοίμιο της συνέχειας. Ταραμοσαλάτα με καπνιστό ταραμά: Λιχούδικη, για βουτιές με το ψωμί. Ζωηρά, αλλά όχι αποπνικτικά καπνισμένο το ντιπ, μένει έντονος ο ταραμάς και ωραία… λεμονισμένος. Το συνοδευτικό ψωμί υποδεές, δει δη αλλαγής θεωρώ. Χταπόδι ψητό με πουρέ από φασόλια πιάζ: Λίγο παραψημένο το χταπόδι, αλλά πεντανόστιμο, με άρτυμα τα δικά του νόστιμα ζουμιά και ξερή ρίγανη. Ο συνδυασμός με τον πουρέ φασολιών πρωτότυπος, εξαιρετικός. Λαβράκι ψητό με φέτες ντομάτας και κάππαρη γιαχνί: Τι ωραίο, σουλούδικο πιάτο, με τα λάδια του, τα ζουμιά του, η ελαφριά, λαχταριστή, καλοκαιρινή μαγειρική στα καλύτερά της. Αυτό και τα επόμενα ψάρια μαστόρικα ψημένα. Τσιπούρα φρικασέ: Με χόρτα και σάλτσα γιαουρτιού, πιο τσαχπίνικο από αυτό που φαντάζεστε, πιο ελαφρύ, πιο σπιρτόζικο, πιο ξινό. Σουπιά ψητή με ξινόχοντρο: Κρουνοί χαράς και ευχαρίστησης. Ο ξινόχοντρος κοκκινιστός όπως στην Κρήτη, δροσερεμένος με μια γιαουρτένια σάλτσα στο γαρνίρισμα. Ο συνδυασμός του μαστιχωτού θαλασσινού με τον γήινο, πυκνής νοστιμιάς σταρένιο τραχανά λαμπρός. Σκορπίνα ψητή με μπάμιες λαδερές: Όσο πρέπει ψημένες οι μπάμιες, ωραία κοκκινισμένες με μια σπαρταριστή σάλτσα φρέσκιας ντομάτας με μυρωδικά του θέρους. Μια τέλεια σύνθεση με δύο σαρκώδη υλικά, τη σκορπίνα και τις μπάμιες. Έρως.
Κλείσιμο με δύο παραδοσιακά γλυκά, εξωτικά και δροσερά προσεγγισμένα: ρεβανί με καρύδα, γκανάς γιαουρτιού και σάλτσα ανανά και το χαζουρλόπ, τα περίφημα τοπικά μπαμπαδάκια με τυρί στη ζύμη τους, με ρούμι, σάλτσα μάνγκο και παστέλι. Μπράβο και μπράβο, γιατί είναι επιδορπιακά δουλεμένα, κλείνουν σωστά ένα γεύμα.
Όλα αυτά τα δοκιμάσαμε στο εστιατόριο Almira του Χασάν Μουαλίμογλου στην παραλία Δικέλλων, έξω από την Αλεξανδρούπολη. Σε μια ξύλινη, σκιερή πλατφόρμα αγναντεύοντας τη θάλασσα, την πιο ζεστή μέρα του καλοκαιριού. Μάγειρας αυτών των ιλαρών πιάτων ο Θεοδόσης Ρόπουλος. Του αξίζουν αίνοι δοξαστικοί για τη φρέσκια ελληνική μαγειρική του. Μια μαγειρική… μαγειρευτή, με το έξοχο ελαιόλαδο της διπλανής Μάκρης, ενός από τους σπουδαιότερους ελαιώνες μας, με συνετή καρύκευση, αλλά όχι απούσα, με ξινά, με δροσιά. Μια κουζίνα οικεία, που πατάει στην κοινή μνήμη, δημώδης, αλλά ουσιαστικά και τεχνικά φρεσκαρισμένη. Μια κουζίνα καθαρή, δουλεμένη με τη μεσογειακή λογική που δεν συσκοτίζει τη γεύση των πρώτων υλών, αλλά τις αναδεικνύει. Σημειώστε πως το ακριβότερο πιάτο (μαγειρευτό ψάρι) κοστίζει 15 ευρώ! Το σέρβις ευγενέστατο, η λίστα κρασιών προσεγμένη, κατά 95% ελληνική, με ωραίες επιλογές και εξαιρετικές τιμές. Αχ και βαχ! Σπανίζουν τέτοια εστιατόρια, μας λείπουν από την Αθήνα και παντού.
Info ☛ Almira Fish and Meat Tavern, Παραλία Δικέλλων, Αλεξανδρούπολη, τηλ. 25510-96274. Ανοιχτά Μάιο έως Σεπτέμβριο, καθημερινά από το μεσημέρι. Κόστος: περίπου 30 ευρώ/άτομο, χωρίς ποτά.
