Η αντιπαράθεση γύρω από το να δοθεί η λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας στην κυκλοφορία των αυτοκινήτων συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Την ίδια ώρα οι οδηγοί της Αθήνας είναι αναγκασμένοι να διασχίσουν το κέντρο κάνοντας υπομονή σε υπερβολικό βαθμό, αφού οι οι κεντρικές λεωφόροι της πόλης βρίσκονται στο έλεος της κίνησης. Έτσι, όλα δείχνουν πως το άνοιγμα του συγκεκριμένου δρόμου θα μπορούσε να διευκολύνει την κίνηση των αυτοκινήτων και να αποσυμφορήσει μερικώς το κέντρο της πρωτεύουσας.
Ωστόσο, η Αθήνα δεν παύει να είναι μια «σκληρή περιβαλλοντικά πόλη», όπως δήλωσε στην προεκλογική του εκστρατεία ο δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας, στο πλάνο του οποίου βρίσκεται και η θωράκιση της πόλης από τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης. Σχετικά με το άνοιγμα της λεωφόρου συμβαίνει το εξής παράδοξο με αυτή τη θωράκιση μιας περιβαλλοντικά ταλαιπωρημένης πόλης. Διαθέτοντας τεράστιο χώρο για αυτοκίνητα (κάτι που θα συμβεί και με την περίπτωση της λεωφόρου Βασιλίσσης Όλγας) και για γερανούς (όπως μπορεί να συμβεί με την κοπή 230 δέντρων στον αστικό πνεύμονα του πάρκου Ριζάρη, για να στηθεί το εργοτάξιο για τη Γραμμή 4), αλλά όχι στις συγκοινωνίες και στην χλωρίδα, αναρωτιόμαστε με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για μια πιο ανθρώπινη μεγαλούπολη που θα αντιμετωπίσει τη ζέστη με πράσινο. Εδώ, λοιπόν, έρχονται οι «πράσινοι λεωφόροι» του Μεδεγίν για να δείξουν τον δρόμο.
Παρ’ όλο που η ελληνική πρωτεύουσα δεν αποκαλείται «Πόλη της Αιώνιας Άνοιξης», η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κολομβίας διαθέτει παρόμοιο κλίμα με την Αθήνα και μαστίζεται επίσης από το φαινόμενο της αστικοποίησης. Τα τσιμεντένια κτίρια που έχουν περιορίσει την ανάπτυξη χώρων πράσινου, η αυξημένη χρήση του αυτοκινήτου και η άσφαλτος που απορροφά τη ζέστη δημιουργούν στη διάρκεια του χρόνου το φαινόμενο της θερμικής νησίδας, το οποίο έγινε ορατό στις μεγάλες ελληνικές πόλεις, στη διάρκεια του καύσωνα «Κλέων» τον φετινό Ιούλιο.
Από το 2016, οι αρχές του Μεδεγίν έχουν φυτέψει 120.000 φυτά και 12.500 δέντρα στις νησίδες των λεωφόρων, στις προμενάδες των πεζοδρομίων, κάτω από υπερυψωμένους αυτοκινητόδρομους και ανάμεσα στον πυκνοκατοικημένο ιστό της πόλης. Μέχρι στιγμής, έχουν δημιουργηθεί τριάντα πράσινοι διάδρομοι στο Μεδεγίν, οι οποίοι κόστιζαν 16,5 εκατομμύρια δολάρια, ενώ, σύμφωνα με τις κυβερνητικές αρχές, το ετήσιο κόστος συντήρησης αγγίζει τα 625.000 δολάρια.
Το πιο εντυπωσιακό κομμάτι του πρότζεκτ που έφτασε στα πέρατα της γης αφορά τα αποτελέσματα που είχε για το κλίμα της πόλης, καθώς μέχρι σήμερα, η μέση θερμοκρασία της πόλης έχει μειωθεί κατά δύο βαθμούς. Ταυτόχρονα, η τοπική πανίδα έχει κάνει την εμφάνισή της στους διαδρόμους, ενώ ντόπιοι θεωρούν πως η εμφάνιση πουλιών, σαυρών και βατράχων έχουν κρατήσει τους αρουραίους μακριά.
Παρ’ όλα αυτά, πώς γίνεται να υπάρχει μείωση, από τη στιγμή που ολοένα και περισσότεροι κάτοικοι χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις τους; Σύμφωνα με τον Μαουρίσιο Κορέα, ερευνητή περιβαλλοντικής μηχανικής στο Πανεπιστήμιο της Αντιόκια, που μίλησε στο BBC, τα δέντρα που φυτεύτηκαν στους διαδρόμους επιλέχθηκαν στοχευμένα, προκειμένου να απορροφούν τη μόλυνση που παράγουν τα αυτοκίνητα.
Το Μεδεγίν φημίζεται για τα δέντρα μάνγκο. Άγνωστο αν οι νεραντζιές της Αθήνας έχουν ίδιες ιδιότητες, αλλά φαίνεται πως οι πράσινοι διάδρομοι θα μπορούσαν να είναι ένα μέτρο που θα βοηθήσει τη βελτίωση της ποιότητας ζωής της πρωτεύουσας και να αντισταθμίσει τις επιπτώσεις της χρήσης Ι.Χ. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να θεωρηθεί και πανάκεια, και προπάντων να χρησιμοποιηθεί το πάθημα του «Μεγάλου Περιπάτου» ως μάθημα.