Με ένα μικρό παράπονο το λέω: Αν ένας Ελληνας αναγνώστης ήθελε τους τελευταίους μήνες να διαβάσει σύγχρονη ποίηση από το εξωτερικό, δεν θα είχε πολλές επιλογές.
Τι γράφεται σήμερα στον κόσμο; Ποιες είναι οι νέες σημαντικές εκδόσεις; Μετρημένες στα δάχτυλα μεταφράστηκαν στα ελληνικά. Ξεχωρίζει ασφαλώς η καινούργια (δεύτερη) συλλογή του Οσιαν Βουόνγκ, που πενθεί με έναν ποιητικά μεγαλειώδη τρόπο τη μητέρα του στο Ο χρόνος είναι μάνα (εκδ. Gutenberg), αλλά και το Ξενοδοχείο για πεταλούδες (εκδ. Κείμενα) του Βρετανού Ρότζερ Ρόμπινσον – με καταγωγή από το Τρινιντάτ και μια παράλληλη πορεία ως περφόρμερ ποίησης, ο Ρόμπινσον είναι από τα πιο δραστήρια πρόσωπα της αγγλόφωνης ποιητικής σκηνής.
Ενδιαφέροντα και τα αφηγηματικά ποιήματα του καταξιωμένου Τούρκου λογοτέχνη Μουρατχάν Μουνγκάν που διαβάζουμε στο Περνάει το καλοκαίρι (εκδ. Βακχικόν).
Πολύ περισσότερες και σημαντικές οι εκδόσεις παλιότερων ποιητών. Τα Ποιήματα (εκδ. Gutenberg) του Μεξικανού νομπελίστα Οκτάβιο Πας πρέπει να βρίσκονται ήδη στη βιβλιοθήκη σας. Το σύνολο του ισπανόφωνου έργου του σε μετάφραση κι ένα αναλυτικό επίμετρο από τον Γιώργο Κεντρωτή. Εξαιρετική και η ανθολογία Σε αναζήτηση τοπίου (εκδ. Στερέωμα) του Γάλλου Ιβ Μπονφουά, μιας κορυφαίας προσωπικότητας της γαλλικής ποίησης του 20ού αιώνα, ενώ κυκλοφόρησε και η Θαλασσινή ωδή (εκδ. Gutenberg) του Φερνάντο Πεσόα – με την υπογραφή του Αλβάρο ντε Κάμπος. Σε πιο «δύσκολες» επιλογές, με εντυπωσίασε ο χειμαρρώδης λόγος του Νεφί στις Σαΐτες της οργής (εκδ. Το Ροδακιό) – ο Νεφί γεννήθηκε το 1572 στα βάθη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και εκτελέστηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1635. Πολύ κατατοπιστικό το σημείωμα του μεταφραστή Δημήτρη Χουλιαράκη. Την ίδια περίπου εποχή, στα χρόνια της ιταλικής Αναγέννησης, έζησε η Λάουρα Μπατιφέρα, τα ποιήματα της οποίας διαβάζουμε στα Σονέτα της Τοσκάνης (εκδ. Σαιξπηρικόν).
Στα δικά μας, οι εκδόσεις ήταν ως συνήθως (και ευτυχώς) τόσο πολλές που, αν μη τι άλλο, φανερώνουν μια κινητικότητα. Δεν μπορώ να μην ξεκινήσω από τη συγκεντρωτική έκδοση του έργου του Θάνου Σταθόπουλου, Η διασκευή του εαυτού μου στις 06:30 (εκδ. Ίκαρος), η οποία προσφέρει μια νέα ευκαιρία γνωριμίας με έναν άνθρωπο που έχει υπηρετήσει την τέχνη του με έναν τρόπο διακριτικό και συνεπή. Ποιήματα, πεζοποιήματα, σημειώσεις, σκέψεις – δεν έχει σημασία, η έκδοση είναι υπέροχη. Κατά τα άλλα: με συγκίνησε πολύ ο τρόπος του Θανάση Χατζόπουλου με τον Κρατήρα (εκδ. Πόλις) και χάρηκα την ευφυΐα των στίχων του Γιάννη Στίγκα στο Sonderkommando (εκδ. Άγρα). Αναφέρω ακόμα επί τροχάδην τη συλλογή Και ο κόσμος τι θα πει; της Σταυρούλας Παπαδάκη από τη νέα μίνιμαλ σειρά της Κάπα Εκδοτικής, τους Μύθους για το τέλος του κόσμου (εκδ. Κέδρος) της Ευτυχίας Παναγιώτου, τα Ενόπλια παίγνια (εκδ. Κίχλη) της Μαρίας Τζαβάρα, τη Σκιά ψυχής (εκδ. Καστανιώτη) της Αθηνάς Παπαδάκη, την Πόλη Μαρία (εκδ. Πόλις) του Δημήτρη Αγγελή, τα 38 ποιήματα και τρία όνειρα (εκδ. Σμίλη) του Πάνου Αποστολίδη και το Συννεφοκυνηγητό (εκδ. Μελάνι) της Ειρήνης Μαργαρίτη. Αδικώ πολλά ακόμα βιβλία, είμαι σίγουρος.