Κυριακή των Βαΐων σήμερα και η μεγάλη γιορτή της εισόδου του Ιησού στα Ιεροσόλυμα μετά βαΐων και κλάδων καταλύει τη νηστεία της προπασχαλινής Σαρακοστής, επιβάλλοντας ψαροφαγία. Γιατί ψάρι; Γιατί το ψάρι είναι το πρώτο και ισχυρότερο σύμβολο της χριστιανικής πίστης. Ξεκίνησε από τους διωκόμενους πρωτοχριστιανούς, ένα αφαιρετικό σχήμα από δύο τεμνόμενα τόξα που σχημάτιζαν ένα ψάρι και η λέξη ΙΧΘΥΣ, αρκτικόλεξο της φράσης Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ. Ας φάμε ψάρι λοιπόν κι εμείς σήμερα, ανεξάρτητα με τη βαθμίδα που βρισκόμαστε στην κλίμακα της πίστης. Ας φάμε ψάρι για να τηρήσουμε τα έθιμα, που για μένα λειτουργούν σαν μαγνητάκι στην πυξίδα που δείχνει τον δρόμο ανάμεσα στις ερήμην μου αλλαγές και μου θυμίζει αγκαλιές και χάδια, μυρωδιές και γεύσεις που με βοηθούν να ισορροπώ. Ας τηρήσουμε τα έθιμα λοιπόν ξεκινώντας από σήμερα και ακολουθώντας μέρα τη μέρα τη νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας που ακολουθεί. Ας παρασπονδήσουμε μόνο σε εκείνο το δύσκολο «άνευ οίνου και ελαίου», δίνοντας μια παιχνιδιάρικη νότα στη νηστεία μας με ένα ποτήρι κρασί. Με όλα τα λαδερά, τα όσπρια, τα χορταρικά που θα μπουν στις κατσαρόλες μας την ερχόμενη εβδομάδα ταιριάζουν comfort αγαπημένα κρασιά: Σαββατιανά, Ρετσίνες, Ροζέ, Αγιωργίτικα δεξαμενής.
Αλλά ας γυρίσουμε στη σημερινή ψαροφαγία. Αν τα ψάρια μας είναι μπαρμπουνάκια και κουτσομούρες, γόπες, αθερίνες, σαρδέλες και ζουμερός γαύρος, κι αν μάλιστα τρυπώσουν στο τηγάνι μας ή γλιστρήσουν σε σκορδάτες και λεμονάτες σαλτσούλες στον φούρνο, τότε να μη διστάσετε να ανοίξετε μια υπέροχη παραδοσιακή και φινετσάτη παγωμένη ρετσίνα. Δεν σας αρέσει; Εντάξει, δεν θα τσακωθούμε χρονιάρες μέρες! Μαντινείες με οξύτητα, Ντεμπίνα από τη Ζίτσα, ένα ροζέ Μοσχοφίλερο. Κι αν έχετε μόνο μπαρμπουνάκι, μην ξεχνάτε την μπιρίτσα που προτείνει το σχετικό άσμα.
Τα σκήπτρα στον συνδυασμό με ψάρια και θαλασσινά κρατάει, χωρίς καμία αμφιβολία, το Ασύρτικο και κυρίως αυτό των νησιών του Αιγαίου. Γεμίστε λοιπόν τα ποτήρια σας δίπλα στις τσιπούρες, στους σαργούς, στις μουρμούρες, που αναζητούν οξύτητες. Όσο για όλους εσάς που σαν κι εμένα παρεπιδημούν στην υπέροχη Χαλκίδα και αναγνωρίζουν τη νοστιμιά της παλαμίδας, ένα ξηρό κοφτερό Μοσχάτο, ένα Μοσχοφίλερο, θα μας ενθουσιάσουν.
Το σπάνιο εξαιρετικό ψάρι της εποχής είναι το μαγιάτικο και, αν το βρείτε, να το τιμήσετε δεόντως με προσεκτικό ψήσιμο για να μην το στεγνώσετε και να βάλετε δίπλα του το κρασί που του αξίζει! Ανοίγω ένα Ξινόμαυρο Αμυνταίου, που είναι πιο μαλακό και φρουτώδες από αυτό της Νάουσας, και, πιστέψτε με, είναι ιδανικό για την πλούσια σάρκα τόσο του μαγιάτικου όσο και για του επίσης φημισμένου ροφού.
Για το τέλος, σας κράτησα το καλύτερο: Αν θέλουμε να δώσουμε μια πραγματικά εορταστική ατμόσφαιρα σε αυτή τη θρησκευτική γιορτή, θα ανοίξουμε μια σαμπάνια, γιατί οι φυσαλίδες ταιριάζουν με όλα! Από μαριδούλα μέχρι συναγρίδα, με τηγανητά και ψητά, με σκόρδα και λεμόνια, με ντομάτα και σάλτσα, με ζυμαρικά, με χορταρικά. Λευκή, Zero dosage, δηλαδή απόλυτα ξηρή σαμπάνια, ή εναλλακτικά ένα πολύ ξηρό αφρώδες. Χρόνια καλά σε όλους και μια ήρεμη μετάβαση στο Πάσχα.