Ήταν 8 ετών όταν οι Νιλ Άρμστρονγκ και Μπαζ Άλντριν πάτησαν στη Σελήνη. Όπως και για τα περισσότερα παιδιά της γενιάς του, οι αστροναύτες ήταν για τον Τζορτζ Κλούνεϊ οι ήρωές του και ονειρευόταν να ακολουθήσει τα βήματά τους και να ταξιδέψει στο Διάστημα. «Ήταν η πιο συναρπαστική περίοδος να είσαι παιδί. Γνωρίζαμε όλα τα ονόματα των αστροναυτών. Τρώγαμε ακόμη και το φαγητό που αυτοί έτρωγαν. Κατά τη διάρκεια κάποιων οικογενειακών διακοπών μας, περάσαμε με το αυτοκίνητο μέσα από την πόλη όπου γεννήθηκε ο Νιλ Άρμστρονγκ, απλώς γιατί θέλαμε να περάσουμε από την πόλη που γεννήθηκε. Οι αστροναύτες σήμαιναν τα πάντα για εμάς».
Όταν το διαστημόπλοιο «Αpollo 11» προσσεληνώθηκε, στις 20 Ιουλίου 1969, ο μικρός Τζορτζ βρισκόταν με τον πατέρα του στην αυλή του σπιτιού τους στο Οχάιο. Κοιτώντας ψηλά, ένιωσε να συνδέεται με τους ήρωές του καθώς έκαναν τα πρώτα τους βήματα στη Σελήνη και περνούσαν το κατώφλι μιας νέας εποχής για την ανθρωπότητα.
Η δική του προσωπική και επαγγελματική πορεία υπήρξε φυσικά διαφορετική από εκείνη των ηρώων και των ονείρων των παιδικών του χρόνων, δεν σταμάτησε όμως ποτέ να στοχεύει στα αστέρια. Η αγάπη του για το Διάστημα βρήκε διέξοξο σε φιλμ όπως τα «Solaris» και «Gravity», ενώ δεν έχει σταματήσει να ενδιαφέρεται για τις εξελίξεις στο διαστημικό πρόγραμμα.
Εκείνη η ιστορική ημέρα του 1969 ήρθε στη μνήμη του πριν από μερικά χρόνια, όταν ο πατέρας του, μαθαίνοντας ότι επελέγη ως πρεσβευτής της OMEGA, του χάρισε το παλιό του ρολόι ως δώρο. «Το έφερε κάτω από τη σοφίτα, αφού το είχε φυλάξει για 20 χρόνια», θυμάται. «Το κούρδισε και αμέσως ξεκίνησε να χτυπά. Ήταν μια πολύ ξεχωριστή στιγμή. Μεγάλωσα με αυτό το ρολόι στον καρπό του πατέρα μου». Εκείνη την ημέρα ο ηθοποιός απέκτησε το ρολόι των αστροναυτών, το Speedmaster, που όλα τα παιδιά γνώριζαν ότι οι ήρωές τους φορούσαν στον καρπό του χεριού τους. «Η OMEGA ήταν σημαντικό κομμάτι του διαστημικού προγράμματος όταν μεγάλωνα. Σήμαινε χρονομέτρηση ακριβείας… και το διαστημικό πρόγραμμα έμοιαζε με μια φυσική εξέλιξη αυτού», θυμάται. Το συγκεκριμένο μοντέλο, βέβαια, είχε φτιαχτεί για ταχύτητα και προοριζόταν για αγωνιστικά αυτοκίνητα. Έγινε γρήγορα το αγαπημένο των οδηγών αγώνων, καθώς, λόγω της ανθεκτικής κατασκευής του, μπορούσε να αντέξει σε έντονους κραδασμούς και χτυπήματα, ενώ κρατούσε τέλεια χρονομέτρηση. Όταν η NASA αναζήτησε έναν χρονογράφο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στις επανδρωμένες διαστημικές αποστολές, το Speedmaster άντεξε τις ακραίες θερμοκρασίες, τους κραδασμούς, τα ισχυρά χτυπήματα και την ανελέητη δοκιμασία του κενού αέρος κατά τη διάρκεια των δοκιμών. Αυτά τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα του άνοιξαν τον δρόμο για το Διάστημα και κάπως έτσι βρήκε τη θέση του στον καρπό κάθε αστροναύτη του προγράμματος «Αpollo» από το 1965. Μέχρι σήμερα συνεχίζει να είναι πιστοποιημένο για όλες τις επανδρωμένες διαστημικές αποστολές, ενώ αποτελεί μόνιμο κομμάτι του εξοπλισμού στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
Η ανθεκτικότητα και η τέλεια χρονομέτρηση έκαναν το OMEGA Speedmaster το «ρολόι των αστροναυτών».
Από ανθρώπινο χέρι
Το Moonwatch που κατασκευάζεται σήμερα έχει ως παρακαταθήκη την πρωτοποριακή σχεδίαση του πρωτότυπου, το οποίο για τον λάτρη του Τζορτζ Κλούνεϊ είναι αυτό που το κάνει κλασικό, σαν ένα μπουκάλι παλιό κρασί. «Κάποια πράγματα είναι κλασικά και, όταν είναι κλασικά, συνεχώς τα επιθυμείς. Θα εκνευριζόσουν αν άλλαζαν. Θέλουμε μοντέρνα τεχνολογία –όπως τα κινητά μας τηλέφωνα–, αλλά υπάρχει κάτι ξεχωριστό όταν κατέχεις συγκεκριμένα κλασικά αντικείμενα που, αν άλλαζαν, θα σου ράγιζε η καρδιά». Η προετοιμασία για την κατασκευή όλων των εξαρτημάτων του πριν από τη συναρμολόγηση διαρκεί 14 μήνες, ενώ παράλληλα χρειάζονται σχεδόν 80 χειροποίητες εργασίες για τη συναρμολόγηση της βασικής πλάκας του μηχανισμού. Όπως όταν πρωτοπαρουσιάστηκε, το ανθρώπινο χέρι αποτελεί ουσιώδες κομμάτι της όλης διαδικασίας.
Για τον διάσημο ηθοποιό που ήθελε να αγγίξει τα αστέρια, τόσο το αγαπημένο του ρολόι όσο και το διαστημικό πρόγραμμα είναι σύμβολα «μιας εποχής που ο κόσμος κοιτούσε μπροστά για νέες προκλήσεις. Όταν πιστεύαμε πως μπορούσαμε να τα πάμε καλύτερα, όταν σκεφτόμασταν ότι μπορούσαμε να φτάσουμε τα αστέρια και κυριολεκτικά να πάμε σε αυτά. Ήμασταν, χωρίς αμφιβολία, εμείς στην καλύτερη και πιο γενναία μας έκδοση και οι αστροναύτες ήταν οι πρωτοπόροι [αυτής της περιόδου]». Κοιτώντας μπροστά, ομολογεί: «Δεν ανησυχώ μήπως δεν συμβεί ξανά, απλώς ελπίζω ότι την επόμενη φορά θα είναι μια προσπάθεια παραγωγική και συναρπαστική όπως τότε». ■