«Κάθε φορά που βρίσκω ένα καινούργιο μπουκάλι, καταλαμβάνομαι από ανάμεικτα συναισθήματα ενθουσιασμού, ευγνωμοσύνης και ελπίδας. Ελπίζω κυρίως ότι θα εντοπίσω τον αποστολέα και θα ξεκινήσουμε να αλληλογραφούμε… Μου αρκεί όμως και απλώς να βρω το μήνυμα και να μάθω ποιος το έχει στείλει».
Εδώ και περίπου μία δεκαετία ο Κλιντ Μπάφινγκτον αναζητά μπουκάλια με μηνύματα σε θάλασσες, λίμνες, ποτάμια και ακτές στις ΗΠΑ και στα νησιά της Καραϊβικής. Έχει εντοπίσει μέχρι στιγμής 85 μπουκάλια με ισάριθμα μηνύματα, όχι πάντα γραμμένα σε χαρτί, πολλά δυσανάγνωστα ή και κατεστραμμένα, μερικά πρόσφατα και άλλα που ταξίδεψαν για χρόνια στη θάλασσα πριν φθάσουν στα χέρια του.
Τον εντοπίσαμε στο Σολτ Λέικ Σίτι, στη Γιούτα των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου ζει και εργάζεται ως δάσκαλος, και του ζητήσαμε να μοιραστεί μαζί μας αναμνήσεις από αυτό το ιδιαίτερο «κυνήγι θησαυρού». Ξεκίνησε από πολύ μικρός. «Η οικογένειά μου», μας είπε, «δεν είχε πολλά χρήματα κι έτσι ήταν μια ιδιαίτερη περίσταση όταν ταξιδεύαμε στη θάλασσα. Έψαχνα συνέχεια για “θησαυρούς”, θυμάμαι έβρισκα κοχύλια, δόντια καρχαρία κ.ά. και σκεφτόμουν ότι ήταν εξωτικά και υπέροχα. Αργότερα έμαθα για τα μηνύματα σε μπουκάλια και στη διάρκεια της εφηβείας μου ονειρευόμουν να βρω ένα».
Βρήκε το πρώτο μπουκάλι στα 22 του, στη διάρκεια μιας οικογενειακής εξόρμησης στα νησιά Turks & Caicos.Περιείχε ένα χαρτάκι τυλιγμένο σε ρολό και δεμένο με έναν σπάγκο και δύο χαρτονομίσματα του ενός δολαρίου. Μόλις το άνοιξε, κατάλαβε ότι ένα περίεργο ταξίδι είχε αρχίσει, χωρίς εισιτήριο επιστροφής. Από τότε, δύο φορές τον χρόνο προσπαθεί να ταξιδεύει, συνήθως στα νησιά της Καραϊβικής, σε λίμνες, αλλά και κατά μήκος μεγάλων ποταμών των ΗΠΑ, σε αναζήτηση ενός νέου θησαυρού. Δεν τα καταφέρνει πάντα, γιατί πρέπει να χρηματοδοτεί τις εξορμήσεις του με τον μισθό του δασκάλου, ο οποίος δεν φτάνει συχνά για να καλύψει τα έξοδα του ταξιδιού. Είναι όμως αποφασισμένος να συνεχίσει.
«Συνήθως το περιεχόμενο των μπουκαλιών είναι ένα σημείωμα σε ένα κομμάτι χαρτί. Κάποιες φορές οι άνθρωποι προσπαθούν να βάλουν στο μπουκάλι κάτι για να προστατεύσουν το μήνυμα. Έχω δει ρύζι σε μπουκάλι, ίσως για την υγρασία, αλλά και χαρτοπετσέτες, ενώ κάποιοι κλείνουν το χαρτί σε πλαστικές σακούλες. Άλλοτε βάζουν στυλό, ώστε αυτός που θα βρει το σημείωμα να επικοινωνήσει μαζί τους. Έχω βρει και μικροποσά, λίγα δολάρια, ένα σεντ του ευρώ. Φέτος βρήκα ένα μπουκάλι που περιείχε ένα προφυλακτικό!» Υπάρχουν όμως και μπουκάλια που δεν κατάφερε να πιάσει: «Κάποτε είδα ένα να επιπλέει στη λίμνη Μίσιγκαν, αλλά χρειαζόμουν βάρκα για να το πιάσω. Την επόμενη μέρα ξαναπήγα, αλλά είχε πια χαθεί».
Μερικά από τα σημειώματα στα μπουκάλια ήταν πολύ δύσκολο να αποκρυπτογραφηθούν, όπως αυτό της φωτογραφίας, το οποίο παρ’ όλα αυτά κατάφερε να διαβάσει.
Μερικά από τα σημειώματα στα μπουκάλια ήταν πολύ δύσκολο να αποκρυπτογραφηθούν, όπως αυτό της φωτογραφίας, το οποίο παρ’ όλα αυτά κατάφερε να διαβάσει.Το άνοιγμα κάθε μπουκαλιού είναι σχεδόν μια… ιεροτελεστία. Τις περισσότερες φορές, από φόβο να μην καταστρέψει το περιεχόμενό τους, ο Κλιντ περιμένει να βρεθεί πίσω στην ασφάλεια του σπιτιού του, στον χώρο που έχει διαμορφώσει στο σαλόνι του. Κάποιες φορές το άνοιγμα γίνεται οικογενειακή υπόθεση, με τους γονείς και τον αδερφό του να τον επισκέπτονται για να αποκαλύψουν όλοι μαζί το μυστήριο. «Άλλες οικογένειες συναντιούνται για να δειπνήσουν ή να παίξουν επιτραπέζια, εμείς ανοίγουμε μπουκάλια», λέει γελώντας.
Η περιπέτεια όμως δεν σταματά με την ανάγνωση του μηνύματος. Εδώ και κάποια χρόνια ο 30χρονος δάσκαλος προσπαθεί να εντοπίσει τον εκάστοτε αποστολέα, μια προσπάθεια που συχνά αποδεικνύεται επίπονη και χρονοβόρα, αλλά και γοητευτική. Μέσα από αυτή τη διαδικασία έχει γνωρίσει συμπαθείς ανθρώπους με ενδιαφέρουσες, μερικές φορές συγκινητικές ιστορίες. Κάποιοι από όλους είναι πια φίλοι του.
Οι πρώτοι που συνάντησε ήταν οι Εντ και Κάρολ Μέγιερς. «Το 2007, σε ένα απομονωμένο νησί που εξερευνούσα με τον πατέρα και τον αδερφό μου βρήκα ένα μπουκάλι. Το χαρτί ήταν υγρό και είχε κολλήσει στα τοιχώματα. Το πήρα στο σπίτι, όπου το έσπασα και διάβασα το μήνυμα. Έλεγε: “Ο Εντ και η Κάρολ Μέγιερς γιόρτασαν την πρώτη επέτειο του γάμου τους στο Sanderling Inn Resort στις 14 Φεβρουαρίου 1999… Μέσα σε αυτό το σημείωμα θα βρείτε λίγη από τη γαμήλια τούρτα”». Του πήρε περισσότερο από έναν χρόνο να τους εντοπίσει και τα κατάφερε μόνο με τη βοήθεια μιας ρεπόρτερ που δημοσίευσε την ιστορία σε καθημερινή εφημερίδα. Η Κάρολ Μέγιερς τού τηλεφώνησε, τον ενημέρωσε ότι ζούσαν με τον Εντ ευτυχισμένοι και αγαπημένοι στην Ουάσιγκτον και τον προσκάλεσε να τους επισκεφθεί.
Πολύ καλός του φίλος έχει γίνει ο Φιλ Φρίλαντ, με τον οποίο γνωρίστηκαν όταν βρήκε το μήνυμα στο μπουκάλι που είχε αφήσει ο πατέρας του Φιλ στο τέλος της δεκαετίας του ’70. Υπάρχουν βέβαια και μυστήρια που δεν έχει καταφέρει να λύσει, σημειώματα όπου τα γράμματα δεν φαίνονται πια ή δεν έχουν στοιχεία αποστολέα ή τότε που βρήκε ένα χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου στο οποίο κάποιος είχε ζωγραφίσει ακαταλαβίστικα σύμβολα ή μια απόδειξη από μια αποθήκη στο Πουέρτο Ρίκο ή μια οδοντόβουρτσα.
Η πιο δύσκολη και χρονοβόρα αναζήτηση αποστολέα για τον Κλιντ άρχισε στις 21 Μαΐου 2011, όταν περπατώντας με τη μητέρα του σε μια παραλία βρήκε ένα πλαστικό μπουκάλι. Το σημείωμα ήταν ξεθωριασμένο και με πολλή προσπάθεια κατάφερε να διαβάσει «Sabine Roy, Dusseldorf». Επί τέσσερα χρόνια κάθε προσπάθειά του να την εντοπίσει παρέμενε άκαρπη, ώσπου στις αρχές του 2015 αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια μέσα από τη σελίδα του στο facebook. Περισσότεροι από 5.000 άνθρωποι κοινοποίησαν τη δημοσίευσή του και μέσα σε λίγες ώρες έλαβε ένα mail από τη Sabine, την οποία και συνάντησε στη Γερμανία λίγους μήνες αργότερα. Εκεί έμαθε ότι το είχε ρίξει στη θάλασσα το 2004 και αυτό ταξίδευε για εφτά χρόνια πριν εκείνος το ξεθάψει από την άμμο.
Θυμάται κάθε ιστορία, κάθε αποστολέα που έχει γνωρίσει από κοντά ή απλώς έχει επικοινωνήσει μαζί του –με πολλούς διατηρεί συχνή αλληλογραφία–, αλλά και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εντόπισε, προστάτευσε και άνοιξε κάθε μπουκάλι. Προσπαθεί να τα κρατάει, να μην τα καταστρέφει, ενώ τα μηνύματα, κυρίως τα σημειώματα και τα νομίσματα, τα βάζει σε κορνίζες στον τοίχο. «Είναι σαν να είμαι σε ένα δωμάτιο περιτριγυρισμένος από φίλους».
Σκοπεύει να συνεχίσει να κυνηγά μηνύματα σε μπουκάλια όλη του τη ζωή. «Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα άφηνα την αναζήτηση. Θα ήθελα να βρω περισσότερα από 1.000. Αλλά, ακόμη και τότε, δεν μπορώ να σκεφτώ έναν λόγο να σταματήσω».
Πριν από λίγους μήνες άφησα κι εγώ ένα μήνυμα σε μπουκάλι. Έχω ήδη εξασφαλίσει την υπόσχεσή του ότι, αν το βρει, θα μου το επιστρέψει. ■