Δεν με ξάφνιασε το ότι από το μετρό κατεβήκαμε μόλις καμιά δεκαριά επιβάτες· οι μισοί ήταν υπάλληλοι του αεροδρομίου. Ούτε οι άδειες αίθουσες, οι μάσκες, τα πλαστικά γάντια και η μυρωδιά των απολυμαντικών που σε ζώνει από παντού. Δεν με ξάφνιασε ούτε η μεσόκοπη κυρία που προπορευόταν στην ελάχιστων ατόμων ουρά για την παράδοση των αποσκευών μας: γύριζε κάθε τόσο έντρομη προς το μέρος μου, ρίχνοντάς μου παγερές ματιές, για να βεβαιωθεί ότι στέκομαι στη σωστή απόσταση, πάνω στο στρογγυλό λευκό αυτοκόλλητο με το πράσινο περίγραμμα, από αυτά που έχουν μπει σε διάφορα σημεία στο δάπεδο για την αποφυγή συνωστισμού. Τα περίμενα όλα αυτά.
Εκείνο που με ξάφνιασε ήταν οι ήχοι, τους οποίους δεν μπορούσα προηγουμένως, στην προ κορωνοϊού εποχή δηλαδή, να διακρίνω μέσα στη βουή των χιλιάδων επιβατών. Στην πύλη αναχώρησης ακουγόταν μια χαλαρωτική μπόσα νόβα μελωδία (πάντα υπήρχε μουσική υπόκρουση και δεν την είχα προσέξει;). Ένα ζευγάρι έσερνε τις βαλίτσες του και τα ροδάκια ήχησαν σαν τρένο στα αυτιά μου. Πιο πέρα, ένα κουτάκι αναψυκτικού άνοιξε και το ανθρακικό δραπέτευσε με θόρυβο. Ένας κύριος διάβαζε εφημερίδα: άκουγα το θρόισμα των σελίδων. Και κάπου στο βάθος, το γουργούρισμα μιας μηχανής του εσπρέσο. Ήχοι συνηθισμένοι, οικείοι, κανονικοί, που όμως μέσα στη σχεδόν απόκοσμη ησυχία που επικρατεί ακόμη στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», στη μη κανονικότητά του, ενισχύονται.
Η πτήση για τη Σάμο είχε πληρότητα άνω του 60%. Ντόπιοι όλοι. Με μάσκες, εννοείται, και με απόλυτη συμμόρφωση στους νέους κανονισμούς: «Μη χρησιμοποιήσετε τον ατομικό σας εξαερισμό», «Από το αεροσκάφος θα βγουν πρώτοι όσοι κάθονται στον διάδρομο και μετά όσοι έχουν εσωτερική θέση», «Παρακαλείσθε να φοράτε την προστατευτική μάσκα μέχρι να εξέλθετε από το κτίριο του αεροδρομίου», και ούτω καθεξής.
Η κοπέλα η οποία με περίμενε με το αυτοκίνητο που είχα νοικιάσει μου μετέφερε την αγωνία του νησιού για τη φετινή σεζόν. «Από τους περίπου 150.000 τουρίστες που έρχονται κάθε χρόνο, οι TUI φέρνει σχεδόν τους 50.000. Καταλαβαίνετε λοιπόν τι σημαίνει για μας η απόφασή της να διακόψει τις πτήσεις μέχρι νεωτέρας», μου είπε.
Μια διαφορετική ταξιδιωτική εμπειρία, σε ένα διαφορετικό καλοκαίρι. Η πανδημία έχει αλλάξει τα πάντα. Ή σχεδόν… Ένας καφές, ένα μικρό μπουκάλι νερό και μια χούφτα ξηροί καρποί σε σακουλάκι ίσον 10,10 ευρώ σε ένα από τα κυλικεία του αεροδρομίου της Αθήνας.