Forest Suites
Μίνιμαλ αισθητική στην αγκαλιά μιας οργιαστικής φύσης. Η Ευρυτανία γοητεύει με την αλπική ομορφιά της
Aπό το μεγάλο μπαλκόνι του μπουτίκ ξενοδοχείου Forest Suites στην είσοδο του Μεγάλου Χωριού Ευρυτανίας, το οποίο απέχει περίπου 13 χλμ. από το Καρπενήσι, φαίνεται η εντυπωσιακή κορυφή της Χελιδόνας στα 1.975 μέτρα. Το μεγαλύτερο μέρος της καλύπτεται από πυκνό ελατόδασος, ενώ στους πρόποδές της σχηματίζονται συστάδες φυλλοβόλων δέντρων, όπως καρυδιές, καστανιές και βελανιδιές. Το ξημέρωμα ή αργά το βράδυ, όταν επικρατεί απόλυτη ησυχία, ακούγεται η ροή του νερού από τον Καρπενησιώτη, τον ποταμό που έχει τις πηγές του στις δυτικές πλαγιές του Τυμφρηστού. Στην πορεία ενώνεται με τον Κρικελιώτη και σχηματίζουν τον ποταμό Τρικελιώτη, ο οποίος καταλήγει στη λίμνη Κρεμαστών.
Είκοσι λεπτά οδήγησης νότια του ξενοδοχείου, κοντά στο σημείο όπου ενώνονται τα δύο ποτάμια, βρίσκεται το πέτρινο Γεφύρι του Μπαλτά που κατασκεύασαν στα τέλη του 19ου αιώνα χτίστες από την Ήπειρο. Μέχρι το 1993, οπότε φτιάχτηκε η τσιμεντένια γέφυρα, το ιστορικό γεφύρι αποτελούσε το μοναδικό πέρασμα στη διαδρομή Καρπενησίου-Προυσού. Πέραν της οργιαστικής φύσης, με τα τρεχούμενα νερά και την πυκνή βλάστηση, όπου αυτή την εποχή κυριαρχεί χρωματικά το σκούρο πράσινο του ελάτου και τα καφέ γυμνά κλαριά των φυλλοβόλων, από το μπαλκόνι ο επισκέπτης γίνεται μάρτυρας της τραγικής ιστορίας της περιοχής.
Την Κυριακή 13 Ιανουαρίου του 1963, λίγο μετά τις οκτώ το πρωί, συνέβη μια κατολίσθηση πρωτοφανούς μεγέθους για τη χώρα, που καταπλάκωσε το Μικρό Χωριό. Ο τραγικός απολογισμός ήταν 13 νεκροί, 60 κατεστραμμένα σπίτια και αμέτρητα ζώα θαμμένα κάτω από τη λάσπη και τα συντρίμμια. Χρόνια αργότερα, στην τοποθεσία Γκρεμενίτσες, 2,5 χλμ. βορειότερα, το νέο Μικρό Χωριό ήταν έτοιμο για να υποδεχθεί τους πληγέντες. Ο επισκέπτης λοιπόν βλέπει στο αριστερό του χέρι τον αρχικό οικισμό, με ένα μεγάλο κομμάτι να λείπει από το βουνό ακριβώς από πάνω του, και δεξιά του το νέο χωριό. Παρελθόν και μέλλον το ένα δίπλα στο άλλο.
Η Μεσσήνια οικοδέσποινα
«Σας έχω ετοιμάσει τυρόπιτα, κουλουράκια και κέικ, η ομελέτα βγαίνει σε πέντε λεπτά. Επίσης, έχει χειροποίητη μαρμελάδα βύσσινο και ζυμωτό ψωμί. Τι άλλο θα χρειαστείτε;» μας ρωτάει χαμογελαστή στις οκτώ το πρωί η Τούλα Θανοπούλου, ιδιοκτήτρια του καταλύματος. «Το πρωινό μας είναι διαφορετικό κάθε μέρα, προσπαθώ να το εμπλουτίζω. Υπάρχουν φιλοξενούμενοι που μένουν για μία εβδομάδα, δεν γίνεται να τρώνε τα ίδια», προσθέτει. Στο παλμαρέ της περιλαμβάνονται λογιών λογιών πίτες, όπως μανιταρόπιτες, γαλατόπιτες και χορτόπιτες, και πεντανόστιμα γλυκά, όπως η πάστα φλόρα που μας φίλεψε. Με καταγωγή από την Καλαμάτα, όπου έχει ένα χωράφι με κουμκουάτ, που το χρησιμοποιεί για λικέρ και μαρμελάδα, και μεγαλωμένη στην Αθήνα, ερχόταν συχνά στην Ευρυτανία για διακοπές.
«Ξεκίνησα να επισκέπτομαι το μέρος λίγο πριν από το 2000, έμενα σε διάφορους ξενώνες, σε κάποιες φάσεις νοίκιαζα και σπίτι. Μου άρεσε πάρα πολύ η φύση και η ηρεμία του βουνού, άλλη ζωή εδώ πάνω», περιγράφει, φέρνοντας στο τραπέζι έναν φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκαλιού. Η φιλοξενία της ειλικρινής κι αυθόρμητη, περιποιείται τους επισκέπτες σαν παιδιά της. «Δραστηριοποιούμουν στον κλάδο των κατασκευών. Αγόρασα το χωράφι, έχτισα εξαρχής το κτίριο και έκανα εγκαίνια τέλη του 2011. Πώς περνούν έτσι γρήγορα τα χρόνια», λέει κοιτώντας τη μητέρα της, Άννα, που πλέκει προσηλωμένη δίπλα στο μεγάλο τζάκι του σαλονιού.
Το σαλόνι, πάνω από τον χώρο του πρωινού, έχει φτιαχτεί έτσι ώστε να σε προσκαλεί να καθίσεις. H τζαμαρία προσφέρει θέα στο βουνό, οι καναπέδες είναι μεγάλοι και αναπαυτικοί, ενώ η δανειστική βιβλιοθήκη διαθέτει βιβλία για όποιον θέλει να διαβάσει δίπλα στη φωτιά που σιγοκαίει. Ζεστή ατμόσφαιρα αποπνέουν όμως και τα δέκα δωμάτια, εκ των οποίων τα επτά διαθέτουν τζάκι. Τρία είναι απλά δίκλινα, τα υπόλοιπα μικρές, μεγάλες και οικογενειακές σουίτες με αναπαυτικά στρώματα, γήινα χρώματα και ξύλινα πατώματα. Πάντως, το πιο εντυπωσιακό από τα δωμάτια, τα οποία φέρουν ονόματα χρωμάτων, είναι η γαμήλια σουίτα: η υπερυψωμένη κρεβατοκάμαρα δίπλα από μια γωνιακή τεράστια τζαμαρία σού δίνει την εντύπωση ότι κοιμάσαι στη φύση.
Δραστηριότητες στη φύση
«Το καλοκαίρι κάνουν μπάνιο στην πισίνα, γίνονται κατάμαυροι από την ηλιοθεραπεία, δεν ξεκολλάνε από τις ξαπλώστρες», διευκρινίζει η Τούλα. «Μπορείτε αν θέλετε να επισκεφτείτε το Μεγάλο Χωριό, που περιμετρικά διαθέτει πολλές πεζοπορικές διαδρομές, ή να τηλεφωνήσω στον Φώτη να πάτε για ιππασία», μας συμβουλεύει ως οικοδέσποινα που ενδιαφέρεται για τους καλεσμένους της. Μία ώρα μετά, στους πρόποδες της Καλιακούδας, ανάμεσα σε κρανιές, πλατάνια, πουρνάρια και έλατα, πηγαίνουμε μια όμορφη βόλτα με τον Άνεμο και οδηγό τον ντόπιο Φώτη Καλαντζή, ιδιοκτήτη της εταιρείας Natfil Horseriding (τηλ. 6988-998016). «Συχνά βλέπουμε ζαρκάδια ή μικρά θηλαστικά, όπως λαγούς. Η φύση εδώ σε ανταμείβει πλουσιοπάροχα», σημειώνει ο ίδιος.
Πράγματι, στην Ευρυτανία το φυσικό περιβάλλον μαγεύει τον επισκέπτη, ειδικά η κοιλάδα του Καρπενησιώτη που έχει αρκετές εναλλαγές τοπίων. Αντίστοιχη δραστηριότητα για να απολαύσει κάποιος τη φύση είναι οι διαδρομές εκτός δρόμου (off road) με buggy οχήματα. Ο Βαγγέλης Κακούρας στο κοντινό χωριό του Αγίου Νικολάου, που απέχει 20 χλμ. από το Forest Suites, οργανώνει εξορμήσεις στο βουνό περιηγητικού ενδιαφέροντος με buggy οχήματα (Οff Road Tours, τηλ. 6945-459335). Τον ακολουθούμε στο μοναδικό καστανόδασος της περιοχής, που ξεκινάει λίγο πιο πάνω από το χωριό.
Κρασί και κουβέντα
Το απόγευμα που επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο, βρίσκουμε την Τούλα να σερβίρει Μαλαγουζιά του Κτήματος Κατσέλη σε ένα νεαρό ζευγάρι από την Αθήνα. Στον συντηρητή της έχει μεγάλη ποικιλία κρασιών, με τις περισσότερες ετικέτες να προέρχονται από εγχώρια, μικρά οινοποιεία. «Μόλις πέσει το φως, μαζευόμαστε στο σαλόνι και δοκιμάζουμε κρασιά. Το κόστος τους είναι ενδεικτικό, πιο πολύ το κάνουμε για να γνωριζόμαστε με όσους μένουν σε εμάς», εξηγεί η Τούλα, η οποία κάθε χρόνο επιλέγει τις ετικέτες μόνη της. Ο άνεμος ανεβάζει ένταση, η θερμοκρασία πλησιάζει το μηδέν κι έξω δεν φαίνεται τίποτα, το σκοτάδι έχει καταπιεί τα πάντα. Κουβέντα στην κουβέντα, το βράδυ φτάνει χωρίς να το καταλάβουμε. Άλλη μία όμορφη και χαλαρωτική νύχτα, σκηνοθετημένη από την Τούλα.
Forest Suites, Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας, τηλ. 22370-41155, forestsuites.gr, από 100 ευρώ το δίκλινο με πρωινό
Αφανός
Δύο νέοι, ανήσυχοι οικοδεσπότες υποδέχονται τους ταξιδιώτες σαν φίλους και τους συστήνουν την Αράχωβα των παιδικών τους αναμνήσεων
Στην πίσω μεριά της πλατείας Λάκκας, του κεντρικότερου δηλαδή σημείου της Αράχωβας, όπου συγκεντρώνονται πολλά γνωστά καφέ και μπαρ, βρίσκεται ο μικρός, πετρόχτιστος ξενώνας Αφανός. Η κεντρική είσοδός του είναι από την πλευρά της ομώνυμης πλατείας, από όπου πήρε και το όνομά του. Σε αυτό το σημείο, όπου σήμερα λειτουργεί δωρεάν χώρος στάθμευσης, στην αρχαιότητα λέγεται ότι άναβαν φωτιές για να κάνουν σινιάλο στους κοντινούς Δελφούς και στα γύρω χωριά. Και αυτή είναι η πρώτη έκπληξη που σε περιμένει βγαίνοντας από το αμάξι: η καθηλωτική θέα στη βαθιά χαράδρα που καταλήγει στο δελφικό τοπίο, με τον ήλιο να λάμπει μέσα από τα σύννεφα.
Η δεύτερη έρχεται μόλις περνάς το κατώφλι του ξενώνα. Ο καλόγουστος, μακρόστενος χώρος υποδοχής, όλος επενδυμένος με ξύλο, με τα ξύλινα στόρια και το λιτό καθιστικό, εκπέμπει ζεστασιά και οικειότητα. «Να σας προσφέρουμε κάτι; Μήπως θέλετε τσάι Παρνασσού;» μας υποδέχεται χαμογελαστή η τριαντάχρονη Τζωρτζίνα Παϊκοπούλου. Μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό της, Δημήτρη, αποφάσισαν το 2020 να αγοράσουν τον συγκεκριμένο ξενώνα, ένα παλιό αραχωβίτικο αρχοντικό στο οποίο οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες είχαν μετατρέψει κάποιους από τους χώρους του σε δωμάτια. Οι δυο τους λειτούργησαν για πρώτη φορά το ανακαινισμένο κατάλυμα το 2021.
«Εδώ στην υποδοχή υπήρχε μια συρόμενη τζαμαρία και το καθιστικό της αυλής ήταν ιδιωτικό πάρκινγκ. Εμείς προχωρήσαμε σε ολική ανακαίνιση. Κάναμε την πρόσοψη πέτρινη, αλλάξαμε τις πλάκες στο έδαφος και φτιάξαμε την ξύλινη πόρτα της εισόδου. Επίσης, κατασκευάσαμε όλα τα μπάνια από την αρχή, για να έχουν σύγχρονες υποδομές, και προσθέσαμε τέσσερα νέα δωμάτια, δύο σουίτες και δύο δίκλινα, φτάνοντας συνολικά τα 14», εξηγεί ο Δήμητρης, ο οποίος διευθύνει τον Αφανό. Μεγαλωμένοι και οι δύο στην Αθήνα, από μικρά παιδιά επισκέπτονταν το χιονοδρομικό κέντρο της περιοχής κι έμεναν στην Αράχωβα με τους γονείς τους. Αργότερα απέκτησαν κι ένα σπίτι, οπότε οι επισκέψεις ήταν συχνότερες όλο τον χρόνο.
Η κληρονομιά του αρχοντικού
«Δεν έχουμε κρατήσει δεσμούς με κάποιον τόπο καταγωγής, οπότε χωριό μας έγινε η Αράχωβα. Έχουμε πολλούς φίλους, γνωρίζουμε τους περισσότερους ιδιοκτήτες των άλλων καταλυμάτων και προσπαθούμε να αλληλοστηριζόμαστε», συμπληρώνει ο Δημήτρης, ο οποίος στον πρότερο βίο του εργαζόταν στη ναυτιλία και γύριζε τον κόσμο. «Θέλαμε να δημιουργήσουμε έναν καλαίσθητο και φιλόξενο χώρο όπου θα μπορούμε να υποδεχόμαστε φίλους, συγγενείς κι ανθρώπους από το εξωτερικό και την Ελλάδα, για να τους βοηθήσουμε να γνωρίσουν καλύτερα την Αράχωβα και τον Παρνασσό, τα μέρη των παιδικών μας αναμνήσεων. Αυτή η καθημερινή επαφή με τον κόσμο είναι πολύ αναζωογονητική, δεν σου επιτρέπει να νιώσεις ότι εγκλωβίζεσαι σε έναν μικρό τόπο. Επίσης, το καλοκαίρι κλείνουμε, οπότε μπορώ να ταξιδεύω».
Από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο, ανάλογα με τον καιρό δηλαδή, ο ξενώνας παραμένει κλειστός και ανοίγει με τα πρώτα κρύα. Το παλιό αρχοντικό, που τα δωμάτια και οι σουίτες του φέρουν ονόματα ελληνικών βουνών και κορυφών, όπως Ζήρεια, Όλυμπος και Λιάκουρα, εκτείνεται σε τρία διαφορετικά επίπεδα. Κάτω είναι οι δύο μεγάλες σουίτες, 50 τ.μ., που χωράνε μέχρι τρία άτομα, και στους άλλους δύο ορόφους βρίσκονται τα δίκλινα και ο χώρος του πρωινού. Τα περισσότερα έχουν τζάκι. Η διακόσμησή τους συνδυάζει αρμονικά τη χωριάτικη αισθητική με μοντέρνα στοιχεία, διατηρώντας πετυχημένα την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε βουνό.
«Τα μπαούλα, όπως και κάποια σκρίνια και χειροποίητα κιλίμια, τα κληρονομήσαμε από το αρχοντικό. Κάναμε μεγάλη προσπάθεια να διασώσουμε ό,τι μπορούσαμε, από τα έπιπλα μέχρι την εσωτερική πέτρα στους τοίχους και στα ξύλινα ταβάνια. Για εμάς ήταν πολύ σημαντικό να κρατήσουμε την ατμόσφαιρα του παλιού σπιτιού, είναι κομμάτι της ιστορίας μας», περιγράφει η Τζωρτζίνα μπροστά από μια παλιά ραπτομηχανή και συνεχίζει: «Τα υπόλοιπα έπιπλα τα προμηθευτήκαμε κυρίως από παλαιοπωλεία και τεχνίτες. Κάθε δωμάτιο έχει τον δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα και δεν επαναλαμβάνεται η ίδια διακόσμηση. Αυτό βοηθάει πολύ και τους πελάτες που επιστρέφουν ξανά και ξανά να επιλέγουν κάθε φορά κάτι διαφορετικό, αν και οι πιο πολλοί έχουν το αγαπημένο τους δωμάτιο».
Το φινιστρίνι του Αγίου Γεωργίου
Στη «Ζήρεια», τη σοφίτα με το πετρόχτιστο κρεβάτι, το τζάκι και τα λευκά ξύλα στην οροφή, υπάρχει ένα φινιστρίνι. Με το που το ανοίγεις, μεταφέρεσαι αυτόματα στο σύμπαν του χωριού. Η θέα του είναι ευθυγραμμισμένη με το πετρόχτιστο καμπαναριό του ναού του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος από το 2000 έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Για να φτάσει ο επισκέπτης στον ναό, πρέπει να ανέβει 264 σκαλοπάτια, στα οποία λέγεται ότι διαδραματίστηκαν σημαντικές στιγμές από την ιστορική Μάχη της Αράχωβας το 1826, στην οποία πρωταγωνίστησε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Γενικότερα, η Αράχωβα έχει πολλά μέρη να ανακαλύψεις και τα στενάκια, ειδικά στην επάνω μεριά της, προσφέρονται για περπάτημα. Και το γεγονός ότι από τον Αφανό μπορείς να πας παντού με τα πόδια, χωρίς να χρειάζεσαι αυτοκίνητο, είναι πολύ εξυπηρετικό. Όπως πολύ εξυπηρετικό είναι και το δημόσιο μικρό πάρκινγκ μπροστά στον ξενώνα, όπου μπορείς να αφήσεις με άνεση το αυτοκίνητό σου και να μην ταλαιπωρείσαι στα δύο κεντρικά πάρκινγκ του χωριού, όπου τα Σαββατοκύριακα επικρατεί το αδιαχώρητο. «Δίνουμε οδηγίες σε όσους έρχονται για πρώτη φορά τι πρέπει να κάνουν για να αποφύγουν την κίνηση, ακόμη και η ώρα άφιξης παίζει ρόλο», εξηγεί ο Δημήτρης το βράδυ, έξω στο καθιστικό γύρω από την εστία.
Το μανιφέστο της φιλοξενίας
Κι αυτή η πραγματική φροντίδα για τους καλεσμένους είναι μία από τις θεμελιώδεις αρχές του δικού τους μανιφέστου για τη φιλοξενία. «Προτάσσουμε την καθαριότητα, το ενδιαφέρον για τον επισκέπτη, τον άνετο ύπνο και το ειλικρινές χαμόγελο. Θέλουμε ο κόσμος να ξεκουράζεται πραγματικά. Γι’ αυτό φροντίζουμε το δωμάτιο να έχει όλα τα απαραίτητα, από καυσόξυλα για το τζάκι μέχρι κάψουλες καφέ, ποιοτικά προϊόντα στο μπάνιο και στρώματα Coco-Mat, και δεύτερον οι κοινόχρηστοι χώροι να εμπνευστικοί, για να ενώνονται οι παρέες και να γνωρίζονται μεταξύ τους», προσθέτει η Τζωρτζίνα.
Την ίδια ακριβώς φροντίδα και προσοχή στη λεπτομέρεια συναντάμε και στον περιποιημένο μπουφέ του πρωινού, ο οποίος έχει όλα τα απαραίτητα. Αυγά από ντόπιο παραγωγό, μέλι από τη γειτονική Οίτη, χειροποίητο κέικ, γάλα από την περιοχή, ψωμί, λουκάνικα, δημητριακά και φρέσκο χυμό πορτοκαλιού. «Όσο μπορούμε επενδύουμε στις συνεργασίες με τους τοπικούς παραγωγούς, είναι βασικό οι φιλοξενούμενοί μας να δοκιμάζουν τα προϊόντα του Παρνασσού. Αποτελούν κι αυτά κομμάτι της εμπειρίας της διαμονής», καταλήγει ο Δημήτρης.
Αφανός, Πλατεία Αφανού 1, Αράχωβα, τηλ. 22670-31514, afanos.gr, από 104 ευρώ το δίκλινο
με πρωινό
Μαυροδήμος
Με πρώτες ύλες από το μποστάνι τους και το βουνό, φιλεύουν τους επισκέπτες μαγειρευτές νοστιμιές και σπιτική φιλοξενία
Νωρίς το πρωί, στο μποστάνι τους στο Ριγανόρεμα, με φόντο την Αγόριανη που αχνοφαίνεται μέσα στην ομίχλη, ο Θανάσης Μαυροδήμος και η Κατερίνα Ζεπίδου μαζεύουν χειμωνιάτικα ζαρζαβατικά. Έχει αρκετό κρύο, ακούγεται μόνο ο δυνατός άνεμος που μας παγώνει τα πρόσωπα. Γεμίζουν το ψάθινο καλάθι τους με λάχανα, μαρούλια, πράσα, φρέσκα κρεμμυδάκια και καμιά εικοσαριά αυγά ημέρας, τα οποία παίρνουν από τις κότες τους. Η περίφραξη του κοτετσιού με σύρμα, ακόμη και στην οροφή, μαρτυρά την παρουσία αλεπούδων, κουναβιών και γερακιών. Εδώ, στα όρια του Εθνικού Δρυμού του Παρνασσού, η φύση είναι αληθινή. Η πρωινή συγκομιδή θα μεταφερθεί ευλαβικά στην κουζίνα του ξενώνα Μαυροδήμος, όπου θα την παραλάβει η Βούλα, μητέρα του Θανάση, για να φτιάξει σαλάτες, λαχανοπιτάκια και αυγά με παστουρμά.
Αυτή η ιεροτελεστία της συγκομιδής-παραλαβής επαναλαμβάνεται όλο τον χρόνο για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Το 1984, ο ντόπιος Θύμιος Μαυροδήμος με τη γυναίκα του, που κατάγεται από την κοντινή Βάργιανη, αποφάσισαν να ανοίξουν στην είσοδο του χωριού έναν ξενώνα με 14 δωμάτια και μία μεγάλη κεντρική σάλα για να σερβίρουν καλομαγειρεμένο φαγητό. Οι δυο τους ήξεραν από εστίαση, αφού για 13 χρόνια δούλευαν στην ταβέρνα του θείου του Θύμιου, στην πλατεία της Αγόριανης. Εκεί η Βούλα εξάσκησε τις μαγειρικές της δεξιότητες και ο άνδρας της εξελίχθηκε σε πρώτης τάξεως ψήστη. Οι φασολάδες, η βραστή γίδα και η προβατίνα είχαν την τιμητική τους στα τραπέζια του Τσαπάρα, όπως ονομαζόταν η ταβέρνα.
«Τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, τα Σαββατοκύριακα είχε τουλάχιστον σαράντα λεωφορεία, έρχονταν κυρίως πολιτιστικοί σύλλογοι», θυμάται ο Θύμιος, που σήμερα είναι 89 ετών. Με φόντο το χτιστό τζάκι στο εστιατόριο, περιμένοντας σε ένα ξύλινο τραπέζι τη Βούλα και την Κατερίνα να ετοιμάσουν το μεσημεριανό, πατέρας και γιος μού διηγούνται ιστορίες για το χωριό και το δάσος. «Πριν από το 1940, η Αγόριανη είχε πάνω από 40.000 γιδοπρόβατα, ζούσαν οι κάτοικοι κυρίως από την κτηνοτροφία. Μετά τον πόλεμο μας πήρε η κάτω βόλτα, οι περισσότεροι έπιασαν δουλειά στα μεταλλεία βωξίτη. Ο πατέρας μου ως ξυλουργός κατασκεύαζε τα υποστυλώματα μέσα στο βουνό. Και τον ξενώνα με τα χέρια του τον έφτιαξε», λέει περήφανος ο Θανάσης.
Η αξία του χειροποίητου
Πράγματι, τα κουφώματα, τα πατώματα, οι εσωτερικές και εξωτερικές πόρτες, τα παράθυρα αλλά και κάποια κρεβάτια είναι όλα του Θύμιου. «Στην περιοχή μας έχουμε πολλούς κέθρους [σ.σ. κέδρους], είναι ξύλο αντοχής. Στα τυροβάρελα τους χρησιμοποιούσαμε παλιά, για να αντέχουν στο σάπισμα και στα πρέκια. Στη σάλα μας οι κέθροι είναι τουλάχιστον εκατό ετών», συμπληρώνει ο Θύμιος. Αυτή την αίσθηση του χειροποίητου την αντιλαμβάνεσαι παντού: από τα πολύ καθαρά δωμάτια με τη χωριάτικη, σπιτική διακόσμηση και την ξύλινη σκάλα που ανεβαίνεις για να πας στις σοφίτες, μέχρι τις γεύσεις του πρωινού και τα πιάτα του εστιατορίου. Άλλωστε, αυτός είναι και ο αυθεντικός τρόπος σύνδεσης με την ιστορία και το παρόν του τόπου.
«Τα σιταροχώραφά μας ήταν μέσα στο δάσος, στο Λυκότρυπο, στο Ζαμπιό και στις Λακουβάθρες. Από μικρή ξέρω να ζυμώνω», περιγράφει η Βούλα, η οποία μας αφήνει για «προθέρμανση» ένα πιάτο με ελιές Αμφίσσης, δικό της ψωμί ψημένο στο τζάκι και φέτα, την οποία προμηθεύεται από έναν τσοπάνο στην Αράχωβα. Γενικότερα, όλα τα προϊόντα που έχουν στην κουζίνα τους προέρχονται κατά βάση είτε από τα μποστάνια τους είτε από τοπικούς παραγωγούς. Φυσικά, το μενού βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην εποχικότητα. «Στην περιοχή Κοπρεσιά, το χωράφι μας δίνει μήλα, βατόμουρα, σμέουρα, μύρτιλα, φράουλες και λωτούς. Τα περισσότερα από τα φρούτα τα κάνουμε μαρμελάδες και γλυκά», σημειώνει ο Θύμιος και φέρνει ένα βαζάκι με μαρμελάδα δαμάσκηνο. Τα προϊόντα τους τα πουλάνε κιόλας.
Από το άλλο τους χωράφι στο Ριγανόρεμα προμηθεύονται το καλοκαίρι φασολάκια, ντομάτες, αγγούρια, κολοκύθια, κεράσια, πιπεριές, μελιτζάνες και πατάτες. «Ό,τι σπείρεις φυτρώνει, απλώς επειδή είμαστε στα 800 μ. υψόμετρο, ωριμάζουν πιο αργά από ό,τι στον κάμπο», εξηγεί η Βούλα και αρχίζει να στρώνει σαν σωστή οικοδέσποινα το τραπέζι. Όσο πέφτει η νύχτα, ο καιρός αγριεύει. Από τα μεγάλα τζάμια διακρίνεται απέναντι σαν ζωγραφιά η πλαγιά Βρυσούλα. «Τον χειμώνα εδώ, επειδή είμαστε στη βόρεια πλευρά του Παρνασσού, πιάνει αρκετό χιόνι και η θερμοκρασία πέφτει στους -7 βαθμούς Κελσίου», αναφέρει ο μάστορας Θύμιος, που ’χει περάσει όλη του τη ζωή στο βουνό.
Μαθήματα μαγειρικής
Συνοδεύουμε το γεύμα μας με κόκκινο κρασί «Μαντείο» του 2019, μια ετικέτα του Κτήματος Αργυρίου από το γειτονικό Πολύδροσο. Στο τραπέζι μας φτάνει η τοπική σπεσιαλιτέ τράγος μουνούχι (ευνουχισμένο κατσίκι) με χοντρά μακαρόνια, αλλά και λαχανόπιτα, αυγά με παστουρμά και χλωρές, γλυκές πιπεριές, η πρωινή σαλάτα και κατσικίσια παϊδάκια. Αντίστοιχα «βασιλικό» είναι και το πρωινό μας την επόμενη μέρα, με ομελέτα με ντόπια μανιτάρια, τυρόπιτα, ντόπιο βούτυρο, μαρμελάδα κεράσι και ελατόμελο Παρνασσού.
Το μενού του εστιατορίου περιλαμβάνει από κολοκυθόσουπα και μανιταρόσουπα μέχρι γίδα βραστή –κληρονομιά από τη θητεία τους στην οικογενειακή ταβέρνα–, αγριογούρουνο στιφάδο, φασολάδα, κόκορα κρασάτο, ρεβίθια στη γάστρα με μανιτάρια και χυλοπίτες με λουκάνικο. «Τον τραχανά τον φτιάχνουμε εμείς οι δύο! Και τον τρώμε πάντα με φέτα», διευκρινίζει ο Θύμιος, δείχνοντας τη γυναίκα του. Όλη αυτή τη διαδικασία, από τη συγκομιδή μέχρι το μαγείρεμα, ο επισκέπτης μπορεί να τη ζήσει και ως βιωματική εμπειρία συμμετέχοντας στα μαθήματα μαγειρικής, που κοστίζουν 40 ευρώ το άτομο.
«Μας ενδιαφέρει πολύ να επικοινωνήσουμε τη δική μας φιλοσοφία για το φαγητό και τον τόπο. Άμα κάποιος γνωρίζει τι καταναλώνει, μαθαίνει καλύτερα ένα μέρος. Εμείς ξεκινάμε το πρωί από το μποστάνι και το κοτέτσι μας, ανάλογα με την εποχή μπορεί να βγούμε στο δάσος για μανιτάρια και χόρτα και μετά μαγειρεύουμε όλοι μαζί. Έχουμε πολλούς που έρχονται γι’ αυτή τη δραστηριότητα», αφηγείται ο Θανάσης, που έχει αναλάβει μαζί με την Κατερίνα τη διαχείριση της επιχείρησης, αφού τον Δημήτρη, τον αδελφό του, τον κέρδισε η πληροφορική. «Τον χειμώνα μαζεύουμε ραδίκια, ζοχούς, κατσαρές πικραλίδες και λαψάνα, ενώ το καλοκαίρι μάς αρέσουν πολύ τα ζουρλοκούκια, τα άγρια κουκιά δηλαδή, λάπατα και καυκαλήθρες», αναφέρει η Βούλα, που μας κερνάει απογευματινό τσάι Παρνασσού.
Η ζωή στο δάσος
Στην πορεία της κουβέντας, γίνεται όλο και περισσότερο σαφής η άρρηκτη σύνδεση της οικογένειας με το δάσος. «Υπάρχει ένας θάμνος με μοβ λουλουδάκι που ανθίζει το καλοκαίρι, η κουνούκλα. Αυτό μας το έβραζαν όταν είχαμε στομαχικές διαταραχές. Επίσης, η ρίγανή μας είναι θαυματουργή. Στον πονόκοιλο την πίναμε και στον βήχα καθόμασταν με μια πετσέτα στο κεφάλι πάνω από την κατσαρόλα που έβραζε και την εισπνέαμε. Στα ζώα άμα αρρώσταιναν, δίναμε αμπελίνα για να τα κρατάει ζεστά, αυτό καίει σαν δηλητήριο», λέει ο Θύμιος απαριθμώντας γιατροσόφια. Όλη αυτή η γνώση έχει μεταφερθεί ευτυχώς στον Θανάση, ο οποίος προσπάθησε να εξελίξει τον παραδοσιακό ξενώνα σε γαστρονομικό προορισμό. Το εγχείρημα δεν ήταν εύκολο, κυρίως γιατί η Αράχωβα, που απέχει μόλις 24 χλμ., συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας και το χιονοδρομικό κέντρο τους περισσότερους επισκέπτες.
Πλέον, τους επιλέγουν μέχρι και γκρουπ περιπατητών από τη Γερμανία και τις σκανδιναβικές χώρες, οι οποίοι προτιμούν την ησυχία της Αγόριανης, την άμεση πρόσβαση στο δάσος και φυσικά το φαγητό του ξενώνα. Μπορεί η εμπειρία της διαμονής να περιστρέφεται γύρω από τη γαστρονομία και τις ιστορίες του Θύμιου και της Βούλας, όμως εμπειρία είναι και η διανυκτέρευση, χάρη σε αυτή την αδιαμεσολάβητη επαφή με το δάσος. Από το παράθυρο της ξύλινης σοφίτας βλέπεις έλατα και πλατάνια και ακούς τον άνεμο να σφυρίζει. Μέσα έχεις ακριβώς όσα χρειάζεσαι: ένα ζεστό κρεβάτι, όμορφη θέα και, το σημαντικότερο, πόσιμο, παγωμένο αναζωογονητικό νερό από τις πολλές πηγές του χωριού.
Μαυροδήμος, Επτάλοφος (Αγόριανη) Φωκίδας, τηλ 22340-61289, mavrodimos-guesthouse.gr, από 75 ευρώ το δίκλινο με πρωινό. Το εστιατόριο και ο ξενώνας είναι ανοιχτά από τις 28 Οκτωβρίου μέχρι την Πρωτομαγιά, από Παρασκευή έως Κυριακή. Το καλοκαίρι ο ξενώνας μένει ανοιχτός καθημερινά και ο χώρος του εστιατορίου εξυπηρετεί μόνο τα πρωινά