Στεφάνια με ψεύτικα λουλουδάκια για τα μαλλιά έχουν γεμίσει τον τελευταίο καιρό επώνυμα και μη μαγαζιά ρούχων και αξεσουάρ, ενώ στα αντίστοιχα stands στο Μοναστηράκι παρόμοια στεφάνια για όλες τις ηλικίες έχουν γίνει ανάρπαστα… Είναι σαν η καλοκαιρινή τάση της μόδας να ενθαρρύνει μια νέα γενιά παιδιών των λουλουδιών που μοιάζει να γεννιέται – λέτε;
Μια όμορφη, εναλλακτική και καθόλου περιθωριακή «χίπικη» εικόνα μάς έρχεται φρέσκια από τα Μάταλα της Κρήτης, αυτήν εντοπίσαμε εμείς, αλλά μπορεί εσείς να έχετε προσέξει κι άλλες. Στεφάνια από λουλούδια στα μαλλιά και χαμογελαστά πρόσωπα λοιπόν έδωσαν το στίγμα του φετινού Matala Beach Festival που ολοκληρώθηκε την Κυριακή που μας πέρασε και το οποίο παρακολούθησαν περίπου 25.000 επισκέπτες από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Τα αφιερώματα στη δεκαετία του ’60 πρωταγωνίστησαν φέτος στο φεστιβάλ και οι αισθήσεις που μας μεταφέρουν θεατές του συνεπαίρνουν. Κατασκηνωτές, λουόμενοι στη θάλασσα και στη σκηνή οι Moonlight Overdrive, σε μια συναυλία αφιερωμένη στους Doors, ενώ Ελληνες καλλιτέχνες, όπως ο Νίκος Ζιώγαλας, αφιέρωσαν στη συνέχεια τραγούδια τους σε όσους ήταν στα Μάταλα τη δεκαετία του ’60. Imam Baildi, Mc Yinka, Neil Young Cover και πολύ body painting αλλά και zumba κάτω από τον ήλιο, προτού ξεκινήσουν οι συναυλίες· κορυφαία στιγμή η βραδιά των Alone Together με ένα πρόγραμμα κομματιών των Jimi Hendrix, Ten Years After, Cream, ZZ Top και άλλων συγκροτημάτων από τις δεκαετίες των ’60 και ’70. Πολλά θα μπορούσαν να μας πουν γι’ αυτές τις τρεις βραδιές του Matala Beach Festival όσοι χόρεψαν και τραγούδησαν ξυπόλυτοι, με λουλούδια στα μαλλιά σαν να μην υπήρχε αύριο ή ονειρευόμενοι έναν άλλο ιδανικό κόσμο.
Κι από τα Μάταλα, προσγείωση σε ένα άλλο υπέροχο «κοινόβιο», στο πιο απρόσμενο ίσως ή το καταλληλότερο σημείο, θα μπορούσε να πει κανείς, δηλαδή στο Αρχαιολογικό Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος στην Αθήνα, όπου κάποτε ο Ελληνας φιλόσοφος λειτούργησε τη σχολή του, στην οποία μαθήτευσε για 20 χρόνια ο Αριστοτέλης προτού ιδρύσει το Λύκειό του. Εδώ συναντιούνται οι «Οικογένειες του Ουράνιου Τόξου» που μας καλούν να γνωρίσουμε και να γιορτάσουμε μια «διαφορετική» δομή της οικογένειας, εδώ θα βρείτε και το πρώτο Συνεργατικό Καφενείο που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα, αυθεντικό και καθόλου δήθεν.
Καθώς θα περπατάτε, θα νομίζετε πως βρεθήκατε στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου με τόσο κόσμο ξαπλωμένο σε ψάθες, σε αιώρες, σε μαξιλάρια να ξεκουράζεται, να παίζει, να κάνει πικ νικ στο γρασίδι. Απέναντι από μία απ’ τις εισόδους του πάρκου (στη Μοναστηρίου 136) λειτουργεί τα τελευταία χρόνια ο χώρος γνώσης και πολιτισμού με το όνομα «Πολιτεία» (υπεύθυνη η Αναστασία Παπαγεωργίου), που κάνει αξιόλογο έργο για το πάρκο αλλά και για την περιοχή της Ακαδημίας Πλάτωνος. Τόπος χαλάρωσης, ψυχαγωγίας και καλλιτεχνικής έκφρασης, που διοργανώνει σεμινάρια, δίκτυο μαθημάτων αλληλεγγύης, κύκλους συζητήσεων και εκδηλώσεις. Μέχρι αργά το βράδυ, θα συναντήσετε τέτοια εποχή τα μέλη του, που τακτικά φιλοξενούν παραστάσεις είτε εσωτερικά στον χώρο της «Πολιτείας» είτε στο μέρος του Αρχαιολογικού Πάρκου που βρίσκεται ακριβώς απέναντι του κτιρίου της.
Στεφανάκια με αληθινά λουλούδια πρόσεξα στον χώρο του πάρκου και χάρηκα γνωρίζοντας από κοντά τα πρόσωπα που τα φορούσαν, ισορροπημένα και υγιή, να έχουν επιλέξει πιο ειρηνικούς τρόπους συνύπαρξης από αυτούς που βιώνουμε καθημερινά. «Νιώθω πως όλοι με σέβονται», μου είπε χαρακτηριστικά η κόρη μιας φίλης που βρέθηκε στην παρέα μιας από τις οικογένειες που συχνάζουν στο Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Και με αυτό το μότο στο μυαλό, συνεχίζεται η αναζήτηση της νέας γενιάς των χίπις που ζει δίπλα ή ίσως και μέσα μας.