Κάθε χρόνο προστίθενται νέα ονόματα, νέες διευθύνσεις, νέα προγράμματα. Οι μικροί πολυχώροι «off Broadway» εξαπλώνονται ταχύτατα τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα, σε διάφορες περιοχές. Στις «περιθωριακές», στις καλλιτεχνίζουσες, στις mainstream… Στέκια που φιλοξενούν μία, δύο ή περισσότερες σκηνές στους μικρούς χώρους που διαθέτουν, αλλά και εκθέσεις και μουσικά συγκροτήματα – τα πάντα. Τεχνοχώρος cartel, Vault, Scrow Theater, Altera Pars, Beton 7, Eliart, Ολβιο, Αθηναΐς, Βαφείο, Θέατρο Παραμυθίας, Χυτήριο, Αβατον και πολλά ακόμη.
Στεγάζουν απλώς τα όνειρα κάποιων καλλιτεχνών, οι οποίοι μετά γίνονται επιχειρηματίες και στεγάζουν κι άλλους; Στεγάζουν τον υπερπληθωρισμό νέων ομάδων και νέων καλλιτεχνών, που αναζητούν βήμα και χώρο για να δείξουν τη δουλειά τους; Βγαίνουν όλα αυτά τα εγχειρήματα ή μπαίνουν μέσα;
Πρόθυμος να μιλήσει για όλα αυτά και να περιγράψει το τοπίο είναι ο συνιδιοκτήτης ενός τέτοιου χώρου που είναι μόλις τρεισήμισι χρόνων. Πρόκειται για τον Δημήτρη Καρατζιά, ο οποίος διαχειρίζεται, μαζί με τον Μάνο Αντωνιάδη, τον πολυχώρο Vault. Είναι ένα βιομηχανικό κτίριο, με τρεις ορόφους. Το κλιμακοστάσιο, όπως και το υπόγειο, έχει διαμορφωθεί σε εκθεσιακό χώρο, ενώ διαθέτει και δύο σκηνές: μία 50 και μία 60 θέσεων και σ’ αυτές τις σκηνές παρουσιάζουν εναλλασσόμενο ρεπερτόριο. «Οι χώροι μπορεί να είναι πολύ μικροί, αλλά ό,τι παρουσιάζεται δεν είναι no budjet ή low budjet. Kάποιες παραστάσεις, μάλιστα, είναι πολύ ακριβές για έναν τέτοιο μικρό χώρο».
Η αυτονόητη ερώτηση είναι: «Βγαίνετε, και ειδικά τέτοιες εποχές;» Ο Δημήτρης Καρατζιάς δεν μασάει τα λόγια του: «Πολύ ειλικρινά, είναι ένας χώρος που, παρότι έχει πάει εξαιρετικά καλά, βγάζει τα έξοδά του και αφήνει ένα ελάχιστο κέρδος για εμάς. Εμείς ως “επιχειρηματίες”, μόλις που μπορούμε να συντηρούμαστε από αυτό. Και βεβαίως δεν έχουμε πάρει ποτέ χρήματα από πουθενά και ούτε πιστεύω ότι θα πάρουμε. Τα έσοδά μας είναι τα εισιτήρια, από τα οποία τα μισά και παραπάνω είναι οι αμοιβές των ηθοποιών. Παρ’ όλα αυτά, οι χώροι αυτοί επιζούν και έχουν και κάποιο κέρδος».
Στεγάζει στο Vault νέα θεατρικά σχήματα; «Παρότι φέτος είχαμε 60 αιτήσεις από νέα παιδιά και νέες ομάδες, δεν φιλοξενούμε αυτά τα σχήματα, γιατί αυτές οι ομάδες δεν επιβιώνουν πάνω από 10 παραστάσεις. Προτιμώ ανθρώπους που έχουν ένα δείγμα δουλειάς, για να υπάρχει και επαγγελματικό αποτέλεσμα. Ετσι, έχουμε μαζευτεί μια ομάδα σκηνοθετών (Αυγ. Ρεμούνδος, Δημ. Κομνηνός, Λίλλυ Μελεμέ, Βαγγ. Λάσκαρης, Κατερίνα Πολυχρονοπούλου) και κάνουμε παραστάσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε κλειστή ομάδα, όποιος θέλει μπορεί να μας κάνει πρόταση. Ολα είναι συμπαραγωγές ή παραγωγές δικές μας, πάμε με ποσοστά και ό,τι βγει. Επίσης γίνονται και αναθέσεις. Ομως το να μπαίνουν όλοι στο θέατρο για να πάρουμε κάποια χρήματα, δεν το θέλουμε. Νομίζω ότι γίνεται σε αρκετούς άλλους χώρους, και δίνουν 100-150 ευρώ ανά παράσταση. Κι όταν δεν βγαίνουν, ή κατεβαίνει η παράσταση ή βοηθάει ο μπαμπάς και η μαμά». Πιστεύει όμως ο Δημήτρης Καρατζιάς ότι θα έπρεπε να υπάρχει ένας χώρος μέσα στην Αθήνα, που να μπορούν οι νέες ομάδες να παρουσιάσουν τη δουλειά τους.
Την αρχή αυτών των πολυχώρων την έκανε το Bios; «Οχι, προπομπός σε όλα αυτά είναι το “Αμόρε”. Ολοι οι χώροι ένα “Αμόρε” θέλαμε να γίνουμε. Αυτό ξεκίνησε το εναλλασσόμενο ρεπερτόριο, τις νέες τάσεις. Εμείς το “Αμόρε” ξέραμε. Αυτό δημιούργησε νέα γενιά ηθοποιών, στυλ…».