Η κορυφογραμμή των πόλεων είναι ένα οικονομικό μέγεθος. Ακούγεται, ενδεχομένως, υπερβολικό, αλλά δύσκολα μπορεί κανείς να σκεφτεί τη θέα του Παρισιού χωρίς τον Πύργο του Αϊφελ ή της Φλωρεντίας χωρίς το Ντουόμο. Αν έχει ωφεληθεί η Αθήνα από την υπεραξία της τοπιογραφίας και της αστικής σιλουέτας της, αυτό δεν οφείλεται σε κάποιο αρχιτεκτονικό ορόσημο των τελευταίων αιώνων, αλλά στους ιστορικούς λόφους της και φυσικά στην Ακρόπολη. Τα τελευταία χρόνια, όμως, έχει συμβεί το εξής. Καθώς η Αθήνα προσφέρεται για ολοένα και πιο σύνθετες προσεγγίσεις, καθώς η οικονομική και κοινωνική παρακμή προκαλεί και παράγει διαρκώς «νέο βλέμμα», κυρίως από τις νεότερες γενιές, η πόλη έχει αναγάγει σε αντικειμενική υπεραξία την κατηγορία «θέα από ψηλά».
Το αστικό πανόραμα δεν ήταν ποτέ το δυνατό σημείο της Αθήνας για δύο, κυρίως, λόγους. Πρώτον, λόγω πυκνής και χαμηλής δόμησης με απουσία ισχυρών αρχιτεκτονικών προεξοχών. Και, δεύτερον, λόγω της ηγεμονικής θέσης της Ακρόπολης στην παραγωγή αστικών συμβόλων και στη στερέωση της διεθνούς εικόνας της πόλης. Παρ’ όλα αυτά, η Αθήνα των τελευταίων ετών δείχνει να κινείται ταχύτατα σε μια διεύρυνση του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον εαυτό της και ως εκ τούτου του τρόπου με τον οποίο μπορεί να εφεύρει πλεονεκτήματα.
Υπάρχει μια νέα «αγορά» γύρω από τη «θέα από ψηλά». Παρότι πολλά ξενοδοχεία, κλασικής αξίας, όπως η «Μεγάλη Βρεταννία», το «Χίλτον» ή το «St George Lycabettus», ήταν και παραμένουν διάσημα για την πανοραμική θέα στην πρωτεύουσα, συμβολικά και στη συνείδηση του ευρύτερου κοινού, αφετηρία της τάσης των πρόσφατων ετών είναι η επιτυχία της ταράτσας του ξενοδοχείου «Α for Athens» στο Μοναστηράκι. Το ξενοδοχείο την ονομάζει «αστική βεράντα» και η αλήθεια είναι πως η θέα από το σημείο αυτό (προς την Ακρόπολη) είναι η πλέον πολυφωτογραφημένη των τελευταίων χρόνων. Εγινε σύμβολο της νέας Αθήνας. Ποια μπορεί να είναι η «νέα Αθήνα» και πώς μπορεί μια «θέα» να συσπειρώσει δραστηριότητες;
Αυτό το ερώτημα κλήθηκε να αξιοποιήσει κατά κύριον λόγο η αγορά του τουρισμού που παρέδωσε σταδιακά στην κοινωνία μια σειρά από belvedere, από «εξέδρες παρατήρησης» της πόλης. Αυτό που διαφοροποιεί τη νεότερη τάση από την υπάρχουσα επί δεκαετίες είναι δύο παράμετροι. Πρώτον, ο «εκδημοκρατισμός» της θέας και, δεύτερον, η ανάγκη επανεφεύρεσης της πόλης. Και οι δύο παράμετροι προσκαλούν τον δυναμισμό ενός νέου και κινητικού κοινού, με περιορισμένη έστω αγοραστική δύναμη. Η παρουσία αυτού του κοινού, όμως, ισχυροποιεί το νέο «προϊόν», που είναι η εμπέδωση στην ελληνική και διεθνή κοινή γνώμη της γοητείας της «νέας» Αθήνας από ψηλά.
Σήμερα, η Αθήνα παρουσιάζει δυναμικό τουριστικό κλάδο παρά το δυσμενές οικονομικό πλαίσιο. Είναι ο μόνος κλάδος που επενδύει με βάθος χρόνου στην πόλη ανοίγοντας θέσεις εργασίας και ο μόνος κλάδος που επενδύει στη βελτίωση των υπηρεσιών δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της πρωτεύουσας. Ολες οι νέες μονάδες (αλλά και οι παλαιότερες) προσφέρουν τη «θέα» ως αναπόσπαστο τμήμα μιας συνολικής «εμπειρίας». Συχνά, οι νέες απόψεις της Αθήνας από τα roof gardens των ξενοδοχείων συναγωνίζονται τις κλασικές θέες από τους ιστορικούς λόφους (όπως από τον Λόφο των Μουσών, στο Θησείο, από τον Λυκαβηττό και φυσικά από την Ακρόπολη). Η διάχυσή τους, δε, καθώς παγιώνουν τη νέα εικονογραφία μιας υβριδικής, συναρπαστικής και αντιφατικής αστικής «ζούγκλας», με ποιητικά και σκληρά χαρακτηριστικά, παρασύρει σε νέα ανάγνωση ήδη γνωστών απόψεων της πόλης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πλήθος των φωτογραφιών από κάθε ύψωμα της πόλης, φυσικό ή αρχιτεκτονικό, ή η δημοτικότητα κάποιων σημείων με πρωτότυπα ανοίγματα, όπως είναι η ταράτσα του Μουσείου Ισλαμικής Τέχνης του Μουσείου Μπενάκη, γωνία Αγίων Ασωμάτων και Διπύλου, κοντά στην Πειραιώς. Από το σημείο αυτό, μπορεί κανείς να αποθαυμάσει τον Κεραμεικό και να έρθει κοντά σε μια κατανόηση της πόλης μέσα από ήρεμες, ευανάγνωστες και γαλήνιες συντεταγμένες. Μια θέα, όμως, που προσείλκυσε τους Αθηναίους για την εγγύτητά της στην Ακρόπολη και στον Λυκαβηττό, είναι η θέα από το ξενοδοχείο Electra Metropolis στη Μητροπόλεως. Ανανέωσε και δυνάμωσε την τάση αυτή. Παρομοίως, το ανακαινισμένο Titania στην Πανεπιστημίου μάς δίνει απρόβλεπτες όψεις της Αθήνας, όπως και το roof garden μικρών ξενοδοχείων, ενδεικτικά The Zillers, στη Μητροπόλεως και Athens Status Suites, στην Πετράκη. Και προς το Μεταξουργείο, το νέο Wyndham Grand επαναπροσδιορίζει το ανεξάντλητο των οπτικών αναγνώσεων της Αθήνας.