Μεσοπολεμικά διαμερίσματα στην οδό Θήρας

Μεσοπολεμικά διαμερίσματα στην οδό Θήρας

2' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μ​​ια μικρή πολυκατοικία, ηλικίας περίπου 85 ετών, μου έγνεφε από την απέναντι γωνία. Βρισκόμουν Δροσοπούλου και Θήρας, κοντά στη Φωκίωνος Νέγρη, που ήταν ο προορισμός μου. Μου άρεσε να τριγυρνάω τα στενά ολόγυρα και να ανασαίνω τις μυθικές οδούς των παιδικών χρόνων. Επτανήσου, Μηθύμνης, Τενέδου, Ιμβρου… Γι’ αυτό κοντοστάθηκα Θήρας και Δροσοπούλου, διαγωνίως απέναντι στη μικρή πολυκατοικία προς την πλευρά της Πατησίων. Πίσω μου είχα ένα από τα λίγα παλιά σπίτια που έχουν μείνει και απέναντι έβλεπα αυτό το κάποτε μοντέρνο σπίτι, που είχε πλέον την παγερή όψη ενός κενοταφίου. Μου είχε τραβήξει την προσοχή η σκονισμένη επιγραφή «Cinderella» στο ισόγειο και σαν αποκύημα ήρθαν ανάκατες μνήμες από κάποια χρόνια του ’70. Μπορεί και όχι. Αλλά αυτό που αντίκριζα ήταν ένας ερειπιώνας, σε μια άλλοτε κραταιά θέση μιας κάποτε ακμάζουσας γειτονιάς.

Σκέφτηκα πως συχνά συναντώ κλειστά κτίρια του Μεσοπολέμου, πολυκατοικίες ολόκληρες νεκρές, γύρω από την Ομόνοια αλλά και σε στενά της Πατησίων, στην οδό Κύπρου και τώρα, στην οδό Θήρας. Μου έκανε εντύπωση η ολική παραίτηση από τη ζωή, γι’ αυτό και πλησίασα να επιθεωρήσω την εξώθυρα, τη μαντεμένια από εκείνα τα ηρωικά χρόνια του ’30. Είδα τα τέσσερα κουδούνια, με ξαχνισμένα τα ονόματα, ένα από αυτά ήταν το αρχικό και είδα τη σκουριασμένη βίδα που σφηνώθηκε μερικά χρόνια πριν από την Κατοχή. Αλλά η Θήρας είναι κόσμος ολόκληρος. Αν την κατεβείτε κάτω ώς τη Μιχαήλ Βόδα και πέρα, θα δείτε πολλά ενδιαφέροντα, τον παλιό νεογοτθικό πύργο και πολλά δίπατα του Μεσοπολέμου. Πάνω από την Πατησίων όμως, σε εκείνο το κομψό, περιζήτητο κάποτε κομμάτι ώς την Επτανήσου, υπήρχαν ακόμη πολλά από εκείνα τα ωραία διαμερίσματα που στη δεκαετία του 1930 πρόσφεραν την άνεση και το όνειρο της καλής ζωής. Είχα προσπεράσει τη μικρή πολυκατοικία στο 81 της Δροσοπούλου, αλλά στη Θήρας, προς την Πατησίων, κατεβαίνοντας αριστερά, υπάρχει ατόφιο εκείνο το μέτωπο που διακρίνεται για τη χάρη της μεσοπολεμικής κομψότητας. Σε αντίθεση με το έρημο τριώροφο, γωνία Θήρας και Δροσοπούλου, που είχε εκείνο το γνώριμο γκρι χρώμα της γεωμετρικής αυστηρότητας, οι μεσοπολεμικές πολυκατοικίες προς την Πατησίων ήταν βουτηγμένες σε εκείνο το θερμό και τόσο ελκυστικό καστανό χρώμα μιας αστικής τρυφηλότητας. Οι δύο πρώτες πανομοιότυπες πολυκατοικίες είχαν όλα τα ξέφτια του εκλεκτικισμού χωνεμένα στη μοντέρνα γλώσσα του ’30 και είδα πάλι και εδώ ότι η πρώτη από τις δύο, στον αριθμό 21 της Θήρας, ήταν ολόκληρη προς πώληση. Δεν χόρταινα να κοιτάω αυτές τις προσόψεις που μου θύμιζαν με το θερμό χρώμα τους το κουτί με τα μαρόν γκλασέ που πουλούσε κάποτε ο Φλόκας. Στη γωνία με την Πατησίων, η επίσης καστανή πολυκατοικία, από τις κομψές του δρόμου, με την υπογραφή του αρχιτέκτονα Οδυσσέα Πουσκουλούς, με καλούσε πάντα κοντά της καθώς είναι σχεδόν μονίμως ανοικτή η εξώθυρά της αφότου γέμισε επαγγελματικές στέγες. Τρύπωσα μέσα για να τη νιώσω εσωτερικά, αλλά εκτός από τον ατμοσφαιρικό ανελκυστήρα με την ξύλινη καμπίνα και κάποια αρ ντεκό παράθυρα στο κλιμακοστάσιο δεν βρήκα κάτι ενδιαφέρον. Ωστόσο, ανάσαινα ευτυχής τον αέρα αυτής της ωραίας πολυκατοικίας που δεν πρέπει ποτέ να σκεφτεί κανείς να της αλλάξει το χρώμα.

Ανηφορίζοντας τη Θήρας πέρασα και πάλι από το κλειστό τριώροφο στη γωνία με τη Δροσοπούλου. Εμοιαζε να είναι ερημωμένο από πάντα και τι περίεργο, δεν υπήρχαν ίχνη παλιάς ζωής, ούτε χαραμάδες ούτε άλλα τεκμήρια. Θα είναι όλα μέσα, σκέφτηκα, στην ασφάλεια του σκότους.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή