Ο Εθνικός Κήπος της Αθήνας αποτελεί ιστορικό μνημείο, όχι οποιονδήποτε χώρο αστικού πρασίνου. Η διαφύλαξη της ιστορικότητάς του και η προστασία του περιβαλλοντικού του πλούτου γίνεται ολοένα πιο επιτακτική υπόθεση.

Παρακινούμενος από όσα είχα διαβάσει για μια κατεδάφιση ενός μεσοπολεμικού σπιτιού στην οδό Λασκαρίδου 27, στην Καλλιθέα, πήγα την περασμένη Κυριακή για να φωτογραφίσω επί τόπου.

Η «Κ» παρακολούθησε την ομιλία του διεθνούς φήμης γλύπτη σε συνέδριο της Εθνικής Πινακοθήκης για την τέχνη στον δημόσιο χώρο και τη σχέση πολιτισμού και πολιτικής.

Ιστορικά τεκμήρια σκιαγραφούν τη σταδιακή ανάπτυξη του αστικού χαρακτήρα της Αθήνας, σε μια έκθεση ανοιχτή για το κοινό, στο εντυπωσιακό κτίριο της κεντρικής υπηρεσίας των Γενικών Αρχείων του Κράτους, στο Ψυχικό.

Ο εμβληματικός κινηματογράφος του Παγκρατίου λειτούργησε για πρώτη φορά το 1925. Εμεινε ανοιχτός περί τον έναν αιώνα και έγινε μέρος της ιστορίας της πόλης. Τώρα γίνεται σούπερ μάρκετ και η «Κ» ιχνηλατεί την πορεία του στον χρόνο.

Τι είναι ο θεσμός που επανέρχεται στην Αθήνα, σε πόσους δήμους εφαρμόζεται και με τι αποτελέσματα; Η «Κ» συνομίλησε με ανθρώπους που έχουν διατελέσει Συμπαραστάτες και σκιαγράφησε τις εμπειρίες τους.

Η «Κ» δημοσιεύει τα φωτορεαλιστικά από πλατείες στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας οι οποίες αναμένεται να παραδοθούν «αναγεννημένες» το επόμενο διάστημα στους πολίτες – Ποιος μεγάλος δρόμος θα πεζοδρομηθεί και σε ποια σημεία οι Αθηναίοι πατάνε ήδη σε νέα πεζοδρόμια.

«Η γαλλική γαστρονομία δεν είναι πλέον κολλημένη στο παρελθόν».

Τι προβλέπει ο νόμος για τις αδειοδοτήσεις, ποια είναι η εποπτεύουσα Αρχή, ποιον βαρύνει η αποκατάσταση;

Περνούσα και πάλι έξω από τον μικρό και ταπεινό Αγιο Αθανάσιο, στην οδό Αριστοφάνους στου Ψυρρή, και έφερα ξανά στον νου τη χροιά της φωνής του Σταύρου Ζουμπουλάκη, και τη συγκίνηση που μετέδιδε, όταν προ ολίγων ετών μάς ξεναγούσε στα βήματα του Παπαδιαμάντη στην Αθήνα.

Μαριάνα Ενρίκες, Αλεξάνδρα Κ* και Νίκη Χαλκιαδάκη γράφουν για τις γυναίκες, το περιθώριο και την καταπίεση μέσα στις σύγχρονες πόλεις, με μια γλώσσα που γεννιέται εδώ και τώρα.