Θεωρείται ο άνθρωπος που καθιέρωσε τις μασκότ στα εξώφυλλα των δίσκων στον χώρο του σκληρού ήχου. Μέσα από το πενάκι του, δημιουργήθηκε μία ολόκληρη σχολή εικονογράφων που διέπρεψε στη δεκαετία του ’80, όταν το μέταλ κατέγραψε την πιο υψηλή πτήση του, ενός μουσικού ιδιώματος που κατάφερε να κεντρίσει το ενδιαφέρον ακόμη και πολλών σπουδαίων συμφωνικών ορχηστρών.
Τζέντλεμαν, χιουμορίστας, αλλά και χειμαρρώδης, ο Ντέρεκ Ριγκς, ο σπουδαίος Αγγλος σκιτσογράφος, εικονογράφος, ζωγράφος και γραφίστας, ο άνθρωπος που «γέννησε» τη θρυλική μασκότ των Iron Maiden, τον Εddie, αλλά και ο καλλιτέχνης που άλλαξε τον ρουν της ιστορίας των εξωφύλλων στο heavy metal και όχι μόνον, μιλάει στην «Κ».
– Kύριε Ριγκς, στην Ελλάδα υπάρχει ένα μεγάλο «ρεύμα» που λατρεύει τόσο τους Ιron Maiden, όσο και εσάς. Yπάρχει μία ταύτιση του γκρουπ με εσάς. Πώς εκλαμβάνετε εσείς αυτό το γεγονός; Σας ενοχλεί ή είναι κάτι που έχετε συνηθίσει;
– Δεν με ενοχλεί. Προσωπικά, δεν έρχομαι σε επαφή με κάτι τέτοιο. Φαίνεται σαν να έχω δημιουργήσει μια ολόκληρη βιομηχανία από ζωγράφους του Eddie. Ολοι θέλουν να έχουν κάπου τον Eddie. Κάποιοι άνθρωποι θεωρούν πώς όλο αυτό με κάνει πλούσιο, ωστόσο δεν παίρνω καμιά ανταμοιβή γι’ αυτό.
– Εκτός των εξωφύλλων, οι οπαδοί στην Ελλάδα δε γνωρίζουν πολλά για το ξεκίνημά σας, θα μας πείτε λίγα πράγματα για το πώς αρχίσατε την πορεία σας;
– Πίσω στα τέλη της δεκαετίας του ’70, προσπαθούσα να βρω δουλειά ως εικονογράφος επιστημονικής φαντασίας. Εδειχνα τη δουλειά μου δεξιά κι αριστερά σε εταιρείες, χωρίς μεγάλη επιτυχία. Ετσι, επιχείρησα να ψάξω για δουλειά ως σχεδιαστής σε εξώφυλλα δίσκων. Επίσης, πλήρωναν σαφέστατα περισσότερα χρήματα, που ήταν κι ένα σημαντικό κίνητρο. Δούλευα συχνά για την ΕΜΙ στο Λονδίνο, όταν ο μάνατζερ ενός νέου συγκροτήματος ονόματι «Ιron Maiden» είδε τα σχέδιά μου στον τοίχο της ΕΜΙ, ζητώντας το portfolio (χαρτοφυλάκιο) μου. Ο Eddie, που ήταν ένα σχέδιο μέσα στο portfolio μου, αποτέλεσε το πρώτο εξώφυλλο του δίσκου και είχε βασικά τον τίτλο «Electric Matthew says hello». Το είχα σχεδιάσει περίπου ενάμιση χρόνο πριν γνωρίσω τους Maiden και καθόταν στο portfolio μου για όλον αυτόν τον καιρό! Φοβόμουν μάλιστα να το δείξω, γιατί λάμβανα κακές αντιδράσεις από πολύ κόσμο. Αρεσε, όμως, στους Maiden κι έγινε το πρώτο τους εξώφυλλο. Κατά κάποιον τρόπο ταίριαξε με το θέμα «ταινίες τρόμου», που είχαν πολλά από τα πρώτα τους τραγούδια. Υπάρχει ολόκληρη η ιστορία στο βιβλίο «Run for Cover, the art of Derek Riggs» που είναι διαθέσιμο και στο site μου, www.derekriggs.com.
– Τι είναι αυτό που έκανε τα έργα σας τόσο ξακουστά;
– Νομίζω, εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τίποτα παρόμοιο. Είναι δύσκολο να κατανοηθεί πλήρως, καθώς πολλοί fans θεωρούν εκ προοιμίου ότι τρόμος και Eddie πάντα ήταν κομμάτι της metal σκηνής. Αυτό, όμως, δεν ίσχυε στα τέλη της δεκαετίας ’70. Οι εικόνες ήταν παντού, αλλά με διαφορετικό τρόπο προσέγγισης. Αλλοι χρησιμοποιούσαν φαντασία, άλλοι γυμνές γυναίκες, κάποιοι φωτογραφίες, άλλοι θεωρούσαν πως τα τοπία είναι μια καλή ιδέα, άλλοι προσπάθησαν να κάνουν κόμικς, κάποιοι χρησιμοποίησαν μεγάλα κείμενα. Ενα από τα πιο περιπετειώδη σχέδια συγκροτημάτων της εποχής ήταν και των Kiss. Αν γυρίσετε πίσω και κοιτάξετε τα πρώτα σχέδια συγκροτημάτων, όπως π.χ. οι Black Sabbath, θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ. Κοιτάξτε το εξώφυλλο του Μaster of reality ή του Paranoid. Οι Pink Floyd χρησιμοποίησαν μια αγελάδα, οι Zeppelin είχαν γυμνά παιδιά σκαρφαλώνοντας ένα λόφο (;), κάτι οφθαλμαπάτες αεροπλάνων ή κάτι τέτοιο. Εκδιώχθηκα από δύο art directors όταν ανέφερα πως αυτά δεν είναι και πολύ καλές ιδέες. Υπήρχαν, βέβαια, αρκετά καλά σκίτσα από καλλιτέχνες όπως ο Roger Dean ή ο Dave Roe και ο Patrick Woodroffe, χωρίς όμως καμιά αληθοφάνεια. Ηταν απολύτως φανταστικές εικόνες. O Eddie ήταν τρομακτικός, αλλά ήταν στον δρόμο της πόλης και σε κοιτούσε! Σε κοιτούσε στο πρόσωπο…
– Θεωρείτε ότι τα σημερινά εξώφυλλα παίζουν τον ρόλο που έπαιζαν στην εποχή σας; Αν όχι, τι έχει αλλάξει;
– Σε κάποιες περιπτώσεις ναι. Κατηγοριοποιούν την μπάντα, το άλμπουμ και δημιουργούν μια στιβαρή βάση για τη διαφήμιση και τις πωλήσεις. Αλλά υπάρχει ένας κόσμος και μια πλειάδα τραγικών επιλογών που διαφαίνονται μερικές φορές. Κακές επιλογές που προέρχονται πολλές φορές από δισκογραφικές εταιρείες. Τα downloads είναι κατά κάποιον τρόπο καταστροφή. Είναι πολύ βολικά για κάποιους, αλλά κλέβουν από την μπάντα την παρουσία της στον χώρο. Παλιότερα, το εξώφυλλο του δίσκου ήταν ένα από τα πιο χρήσιμα εργαλεία του μάρκετινγκ που μπορούσε ένα συγκρότημα να χρησιμοποιήσει σε περιοδικά, σε αφίσες στον δρόμο και παντού. Αλλά με τα downloads τραγουδιών, όλα φθίνουν σε μια ανώνυμη ιστοσελίδα και σε μια πολύ μικρή εικόνα. Τα εξώφυλλα σιγά σιγά γίνονται ελάχιστα σημαντικά στην πώληση ενός cd, όμως με αυτόν τον τρόπο περιορίζεται η δυνατότητα στα συγκροτήματα να πάρουν την αναγνώριση που τους αναλογεί. Επιπροσθέτως, οι πωλήσεις αποκτούν κι αυτές μεγάλο πρόβλημα. Συνοπτικά, το να ζωγραφίζεις εξώφυλλα cd είναι μια δουλειά που σύντομα θα αποτελεί παρελθόν…
– Ποιο είναι το έργο σας εκτός των Maiden; Ποια τα σχέδιά σας για το μέλλον;
– Σταμάτησα να δουλεύω για τους Maiden είκοσι χρόνια πριν. Εχω κάνει κάποια μικρά πράγματα γι’ αυτούς έκτοτε, αλλά δεν δούλευα συνεχώς γι’ αυτούς. Εχω κάνει μόλις τρεις εικόνες για τους Maiden τα τελευταία έξι χρόνια. Κάνω εξώφυλλα cd για κάποιους άλλους τώρα και σκέπτομαι να κάνω κάποια εξώφυλλα φαντασίας για βιβλία. Λατρεύω τα σκίτσα φαντασίας.