Εξω από την αίθουσα του Black Box στο ισόγειο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, γονείς και παιδιά έχουν αρχίσει να μαζεύονται. Η μυρωδιά του ποπ-κορν που ψήνεται, γέλια και φωνές, μια ατμόσφαιρα ζεστή και χαρούμενη. Είναι όμορφα τα κυριακάτικα πρωινά στην Πειραιώς 206. Δωδεκάμισι ακριβώς, ανοίγει η είσοδος του Black Box και η παραμυθού Σάσα Βούλγαρη καλωσορίζει μικρούς και μεγάλους στις αφηγήσεις της «Ελληνικής Μυθολογίας». Μικρά φωτάκια κρυμμένα κάτω από λεπτεπίλεπτα υφάσματα, μουσικά όργανα παραμυθένια με τα οποία συνοδεύει η ίδια τις ιστορίες της. Ενα γυάλινο κύπελλο με νερό στέκεται πάνω σε ένα κουτί, παρμένο λες από το μυθικό δείπνο μιας άλλης εποχής, κι εκείνη χαμογελάει, δίνει οδηγίες στα παιδιά που κάθονται κυριολεκτικά στα πόδια της και περιμένει να ησυχάσουν.
Εχω αφήσει τη μικρή να καθίσει στα μαξιλάρια μπροστά, με ανακούφιση παίρνω μια βαθιά ανάσα και αρχίζω να χαλαρώνω. Ετσι αισθάνομαι κάθε φορά που παρακολουθώ αφηγήσεις της Σάσας Βούλγαρη. Ετσι, λέω μέσα μου, θα αισθάνονταν τα παλιά χρόνια όσοι μαζεύονταν γύρω από μια φωτιά ή ένα τζάκι για να ακούσουν τις ιστορίες ενός αληθινού παραμυθά που μπορούσε (κι αυτό ήταν το έργο του) να παρηγορεί και να ζεσταίνει τις ψυχές των ανθρώπων μέσα από τα μαγικά, μυητικά ταξίδια που είναι τα παραμύθια.
Από το φθινόπωρο που μας πέρασε η Σάσα Βούλγαρη καταπιάστηκε σταθερά με την ελληνική μυθολογία και τα πρωινά των Κυριακών στο Ιδρυμα Κακογιάννη είναι πλέον γεμάτα με κατορθώματα θεών και ηρώων.
«Είναι συγκινητικό να φτιάχνω την ιστορία μαζί με τα παιδιά στους μύθους που γνωρίζουν πιο καλά. Είναι επίσης πολύ δυνατό το συναίσθημα όταν τους φωτίζω στιγμές του μύθου που δεν γνωρίζουν, καθώς προτιμώ συνήθως τις λιγότερο γνωστές παραλλαγές», μου λέει σε συνομιλία της με την «Κ» η Σάσα Βούλγαρη. «Αυτό που μου δίνει θάρρος να συνεχίσω», προσθέτει, «είναι ότι παρ’ όλο που συχνά τα παιδιά θεωρούν ότι ελληνική μυθολογία σημαίνει Ηρακλής και Θησέας, ακούνε με πολλή προσοχή “δύσκολες” ιστορίες, όπως Κοσμογονίες και Μεταμορφώσεις, και τους αρέσει».
Οι μυθολογίες των λαών τη μάγευαν πάντα. Γι’ αυτό και κατά τη διάρκεια της θεωρητικής της κατάρτισης πάνω στα παραμύθια, πολλά χρόνια πριν, κατάλαβε ότι είναι ένα υλικό που δεν αντιμετωπίζεται εύκολα αφηγηματικά. «Φέτος, αποφάσισα να δοκιμάσω, καθώς θεωρώ ότι έχω φτάσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο στην τεχνική μου ώστε να το τολμήσω», λέει.
Σε μια εποχή που κυριαρχεί το θέαμα, η ιδιαίτερα αγαπητή στο ελληνικό κοινό αφηγήτρια επισημαίνει ότι όσοι δεν έχουν βιώσει ποτέ μια αφηγηματική εμπειρία με έναν παραμυθά δεν θα έπρεπε να τη θεωρούν φτωχότερη από μια θεατρική παράσταση. «Πρόκειται για μια μοναδικά επικοινωνιακή σχέση, μια διεργασία γοητευτική που αφορά τη γλώσσα και πριν από αυτό τη σκέψη».
Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, τηλ. 210 3418550.