Σαν ανοικτό εργαστήρι, αλλά και πνευματική διεργασία, η ενασχόληση του Κωνσταντίνου Κερεστετζή με το Αγιον Ορος και την εικαστική του απόδοση προχωράει από το 2012 ώς σήμερα. Σε λίγο θα επιστρέψει μαζί με μία ομάδα νέων ζωγράφων για να αφιερωθεί και πάλι σε μια νέα αναζήτηση. Πρόλαβα στο νήμα να δω τα νέα έργα του που προστίθενται σε αυτήν τη συλλογή, μαζί με παλαιότερα, στην έκθεση που μόλις έληξε στη Θεσσαλονίκη, στην αξιοπρόσεκτη Chalkos Gallery, του δραστήριου Κώστα Παρχαρίδη.
Η Chalkos Gallery, στο κέντρο της πόλης, κοντά στην Παναγία των Χαλκέων, λίγο πάνω από την Εγνατία, δίνει βήμα σε νέους και καταξιωμένους και χτίζει τη δική της θέση στον εικαστικό χάρτη. Πέτυχα τον Κωνσταντίνο Κερεστετζή να είναι πρόθυμος για ξενάγηση και ανάμεσα στα πολλά έργα του, μονές, τοπία, μοναχούς, πρόσωπα, εσωτερικά, στάθηκε μπροστά στα κρανία, σε εκείνα τα έργα που δεν είναι «εμπορικά» αλλά απολύτως στο επίκεντρο μιας αγιορείτικης παράδοσης, γεμάτη μυστικισμό αλλά και αλήθεια. Ο ίδιος ο Κερεστετζής, σαν να είναι και εκείνος συνέχεια και μέρος των έργων του για τον Αθω, μοιάζει να εμπεριέχει το εσωτερικό φως για να προσεγγίσει με σεβασμό αλλά και τόλμη τη μακρά παράδοση του Αγίου Ορους. Καθώς η συζήτηση αποκλίνει από το ίδιο το θέμα της έκθεσης, φθάνει αναπόφευκτα στην ίδια τη ζωγραφική διαδικασία και την ανάγκη να ζωγραφίζει κανείς επιτόπου με όλη τη συγκίνηση του βιώματος.
Μετά τη μεγάλη ενότητα για την Κωνσταντινούπολη, που διήρκεσε από το 2006 ώς το 2017, με την υποστήριξη της Gallery Gavras, η ενότητα για το Αγιον Ορος είναι μία άλλου τύπου και υφής, αλλά παράλληλη και συγγενής προσέγγιση όχι μόνο ως προς την ψυχική υπεραξία της αλλά ως προς τη λειτουργία της εικαστικής συγκίνησης. Είναι ένας παράλληλος ζωντανός κόσμος.