Εχουν ακούσει ήδη πολλά οι όπου γης μαθητές που μετέχουν στο κίνημα «FridaysforFuture». Η κυριότερη κατηγορία που εκτοξεύουν εναντίον τους οι ενήλικοι (υπουργοί, δήμαρχοι, εκπαιδευτικοί, βιομήχανοι, γυάλινοι δημοσιογράφοι), οι πατέρες-παιδονόμοι δηλαδή, είναι ότι υποκρίνονται. Οτι δεν τους τρώει καμιά ανησυχία για την κλιματική αλλαγή, απλώς θέλουν να δώσουν «περιεχόμενο» στην κοπάνα τους. Ε, μεγάλοι είναι, ξέρουν από υποκρισία.
Ετσι όπως οδεύουν όμως τα πράγματα, λόγω της νωθρότητας των ενηλίκων, είναι προτιμότερη η νεανική υποκρισία από τη γενική απραξία. Ας γεμίσουν οι μαθητές, στην Παγκόσμια Σχολική Απεργία για το Κλίμα, τους δρόμους και τις πλατείες των εκατό πάνω-κάτω χωρών που έχουν δηλώσει συμμετοχή (ανάμεσά τους και η Ελλάδα), κι ας τα γεμίσουν έστω και παρακινημένοι από υποκριτική έγνοια ή από όρεξη για χαβαλέ. Ας συναθροιστούν για να τραγουδήσουν, να χορέψουν, να φλερτάρουν, να πιουν αραχτοί τον καφέ τους. Το αποτέλεσμα θα προκύψει ούτως ή άλλως. Αρκεί που τα συνθήματά τους, όσα θα φωνάζουν κι όσα θα έχουν γράψει στα πανό ή στα μπλουζάκια τους, θα συγκλίνουν για να απαρτίσουν ένα γιγάντιο SOS. Δεν μπορεί, κάποιοι θα το δουν, κάποιοι θα το ακούσουν, όσο εξαπλωμένη κι αν είναι παγκοσμίως η ενήλικη εθελοτυφλία και η συμφεροντολόγα προσποιητή βαρηκοΐα.
Το κίνημα της «Παρασκευής για το Μέλλον» του πλανήτη ξεκίνησε στη Σουηδία. Μια πεισματάρα μαθήτρια, η δεκαεξάχρονη Γκρέτα Τούνμπεργκ, από το καλοκαίρι και μετά στέκεται κάθε Παρασκευή μπροστά στο Κοινοβούλιο στη Στοκχόλμη, κρατώντας ένα πλακάτ: «Απεργία από το σχολείο για το κλίμα». Ο αγώνας της δεν είναι πια μοναχικός. Ηδη, στη Γερμανία και στο Βέλγιο χιλιάδες μαθητές, νέοι γενικότερα, διαδήλωσαν απαιτώντας από τους ηγέτες του κόσμου να τιμήσουν την υπογραφή τους στη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα. Και να την τιμήσουν σήμερα. Αύριο θα είναι αργά. Η βέβαιη αύξηση της θερμοκρασίας τουλάχιστον κατά δύο βαθμούς Κελσίου θα ξανασχεδιάσει τις ηπείρους του πλανήτη. Και οι ειδικευμένοι στις δυστοπίες μελλοντολόγοι θα αποδειχθούν μετριοπαθείς.
«Το πρόσωπο αυτού του παιδιού», γράφει το «Σπίγκελ» για την Γκρέτα Τούνμπεργκ, «αποτελεί το νέο αντικείμενο μίσους των αρνητών της κλιματικής αλλαγής». Δεν έχουν χάσει βέβαια τον ύπνο τους οι Τραμπ και οι Μπολσονάρου αυτού του κόσμου. Αλλά είναι μια μικρή ελπίδα για την ανθρωπότητα να γίνονται δάσκαλοι οι μαθητές. Κι άλλη δεν φαίνεται.