Μέρες τώρα κρατιέμαι και συνομιλώντας με τον εαυτό μου στην απομόνωση επιχειρηματολογώ περί του αντιθέτου. Οπου αντίθετο, είναι η άρνηση στην παρόρμηση να γράψω ένα άρθρο εκφράζοντας αυτό που σκέφτομαι σίγουρα παραπάνω από μια φορά την ημέρα. «Σκεφθείτε τι θα γινόταν αν…». Αν πρωθυπουργός ήταν ο Τσίπρας, όταν ξεκίνησε η απόπειρα παραβίασης των συνόρων από τον Ερντογάν. Αν η Ελλάδα αντιδρούσε με την ίδια αναποτελεσματικότητα με την οποία αντιμετώπισε το προσφυγικό-μεταναστευτικό το 2015. Κι αυτό πέρα από τα ιδεολογήματα περί ανοιχτών συνόρων. Σκεφθείτε τι θα γινόταν αν η Ελλάδα τότε είχε διαρρήξει τις σχέσεις της με την Ευρώπη, όπως ήλπιζε η πλειονότης όσων ψήφισαν «Οχι» στο δημοψήφισμα, κοινώς η πλειονότης της πλειοψηφίας. Και για να ολοκληρώσω την εικόνα, «φαντασθείτε πώς θα αισθανόμασταν» αν ταυτοχρόνως ξεσπούσε η πανδημία του κορωνοϊού. Αν δηλαδή το κράτος δεχόταν επίθεση σε δύο από τους βασικούς πυλώνες της ύπαρξής του, την Αμυνα και τη Δημόσια Υγεία.
Ο λόγος για τον οποίον κρατιόμουν είναι απλός. Σκεφτόμουν, και το σκέφτομαι ακόμη, ότι ευτυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι στην κυβέρνηση, ευτυχώς η χώρα μου είναι ακόμη μέλος της Ε.Ε., και ευτυχώς η σημερινή κυβέρνηση απέδειξε μέχρι στιγμής ότι διαθέτει τα απαραίτητα αντανακλαστικά. Και στα σύνορα αμύνεται απέναντι στην εισβολή και αντιδρά με επάρκεια απέναντι στην πανδημία. Οπότε ποιος ο λόγος να αναφερθώ στα οικεία δεινά τα οποία στο κάτω κάτω δεν ανήκουν στην Ιστορία αλλά στο πρόσφατο βιωμένο παρελθόν. Ισως για να μην ξεχνάμε τι περάσαμε την περασμένη τετραετία, την ανασφάλεια που μας προκαλούσε η αλλοπρόσαλλη παρέα με τον συνδυασμό ασχετοσύνης, αγραμματοσύνης, κουτοπονηριάς και υπερβάλλοντος θράσους. Και η αλήθεια είναι ότι φροντίζουν οι ίδιοι γι’ αυτό. Ακόμη κι αν θέλεις να ξεχάσεις δεν σε αφήνουν, σου υπενθυμίζουν πως ο χειρότερος εαυτός τους είναι εδώ.
Φαντασθείτε να ήταν υπουργός του κορωνοϊού ο Πολάκης που μόλις προχθές έσπευσε να δώσει ιδεολογικό στίγμα στην πανδημία. «Το περιμέναμε από τους πρόσφυγες και μετανάστες με βάση την ακροδεξιά λογική ορισμένων, αλλά τελικά μας ήρθε από τους πλούσιους και τους χριστιανούς». Φαντασθείτε να ήταν ακόμη περιφερειάρχης η κ. Δούρου, η οποία σε απέλπιδα προσπάθεια να βρει καμιά σταγόνα χιούμορ έγραψε: «Οποιος βλέπει τώρα Μακάριο Λαζαρίδη προτιμά να πάει από sms πολιτικής προστασίας». Φαντασθείτε να κυκλοφορούσε ακόμη ελεύθερος στο Μαξίμου ως σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού ο Καρανίκας. Ξέρω ότι δεν θέλετε να τα σκέφτεστε όλ’ αυτά. Ομως καλόν θα ήτο να τα σκέφτεστε. Μικρή παρηγοριά στις ημέρες της απομόνωσης.