Οι περισσότεροι γονείς δεν είναι ποτέ πλήρως ευχαριστημένοι με το σχολείο του παιδιού. Και αυτό το μεταφέρουν στο υπουργείο Παιδείας και στα ΜΜΕ. Το «παλμαρέ» των αιτημάτων ευρύ και αφορά και την παιδική/εφηβική ηλικία του παιδιού αλλά και όταν ενηλικιωθεί. Για παράδειγμα, όταν τα παιδιά είναι μικρότερα, οι γονείς κάνουν υποδείξεις για τη μέτρια κατάσταση του σχολείου τους και για τις ποιοτικές ελλείψεις των εκπαιδευτικών, υποβάλλουν κουτοπόνηρα συγκαλυμμένα αιτήματα για αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος στο παιδί επειδή στην ουσία στον γονιό δεν αρέσει ο δάσκαλος, επιτίθενται σε εκπαιδευτικούς με τη δικαιολογία ότι αδίκησαν το παιδί στη βαθμολογία, κάνουν ανώνυμες υποδείξεις ότι κάποιο άλλο παιδί ευνοήθηκε.
Το άγχος δεν σταματά ούτε όταν το παιδί ενηλικιωθεί και περάσει το κατώφλι του πανεπιστημίου. Ενδεικτικά, πρόσφατα ζεύγος γονέων διαμαρτυρήθηκε για πιθανή απώλεια του εξαμήνου του παιδιού τους λόγω κορωνοϊού. Ωστόσο, στην ερώτηση γιατί δεν καλεί ο ίδιος ο 23χρονος, άμεσα ενδιαφερόμενος, γιος τους για ένα θέμα που αφορά το μέλλον του, δεν είχαν απάντηση… Ο φοιτητής μπορεί και να αγνοεί το άγχος των γονιών του ή να αδιαφορεί, καθώς γνωρίζει ότι δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος.
Ισως πάλι να έκανε… διακοπές, όπως απάντησε προ τριών ετών γονιός, ο οποίος πέρασε ένα καλοκαίρι μελετώντας τις προβλέψεις των βάσεων εισαγωγής στα ΑΕΙ, αγωνιώντας εάν θα μείνει εκτός Νομικής ο γιος του. Προς τι το άγχος, αφού δεν μπορούσε να αλλάξει το αποτέλεσμα;
Ανθρωποι ευφυείς, μορφωμένοι, καπάτσοι στη ζωή, κοινωνικά επιδέξιοι, παθαίνουν μπλακ άουτ όταν το παιδί δίνει εξετάσεις. Η χρήση του πρώτου πληθυντικού –«δίνουμε», «τελειώνουμε», «πήγαμε καλά»– είναι η σαφής ένδειξη της «γονεϊκής νόσου».
Πίσω από αυτές τις συμπεριφορές και τον υπερπροστατευτισμό κρύβεται η αδυναμία των γονιών να δεχθούν την αποτυχία, πιθανόν διότι βλέπουν το παιδί ως προέκτασή τους. Αυτό το μοντέλο συμπεριφοράς αναπαράγεται και στις διαπροσωπικές σχέσεις και στην κοινωνική οργάνωση, όπου όλοι «τροφοδοτούν» τις ματαιοδοξίες τους, πιστεύοντας ότι έχουν δίκιο, τα γνωρίζουν όλα και ποτέ δεν κάνουν λάθος. Ζουν σε μια αποτυχημένη κοινωνία, παρότι εκείνοι άριστοι!
Ενα αληθινό μυστικό της επιτυχίας των υποψηφίων στις Πανελλαδικές Εξετάσεις –και στη ζωή– θα είναι να τους αφήσουν απερίσπαστους οι γονείς τους να αντιμετωπίσουν μόνοι την πρόκληση της επιτυχίας αλλά και της αποτυχίας.