Ενα χρόνο έκλεισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη και η προσπάθειά της να επαναφέρει τη χώρα στην κανονικότητα βρίσκεται στον σωστό δρόμο, παρά τα τεράστια εμπόδια που ύψωσε η πρωτοφανής υγειονομική κρίση. Ο κ. Μητσοτάκης είχε εξαρχής πρόγραμμα, σχέδιο και γρήγορα ανακλαστικά. Εφτιαξε μια κυβέρνηση με αρκετούς νηφάλιους και δοκιμασμένους ανθρώπους και κατάφερε μέσα σε 12 μήνες να βάλει τη χώρα σε μια σειρά. Εγιναν βήματα εκσυγχρονισμού και ψηφιακού μετασχηματισμού στο κράτος, μαζεύτηκαν οι μπαχαλάκηδες των Εξαρχείων, υπήρξε αποτελεσματική απάντηση στις τουρκικές προκλήσεις με μετανάστες στον Εβρο, αντιμετωπίστηκε υποδειγματικά η πανδημία και υπήρξε σοβαρή προσπάθεια στήριξης σε εκατομμύρια Ελληνες που θίγονται από τη ραγδαία μείωση του τουρισμού.
Η κυβέρνηση κατάφερε –παρά τα λάθη και τις αστοχίες της– να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών και να δημιουργήσει προσδοκίες για καλύτερες ημέρες, ενώ έχτισε τη σιγουριά των διεθνών αγορών για την Ελλάδα. Κάτι που φαίνεται από τη ραγδαία πτώση των επιτοκίων δανεισμού της χώρας, αλλά και από τη συνεχώς αυξανόμενη απόσταση της Ν.Δ. από τον ΣΥΡΙΖΑ και του Μητσοτάκη από τον Τσίπρα στις δημοσκοπήσεις.
Δυστυχώς, η αντιπολίτευση βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Δεν μπόρεσε αυτό το διάστημα να προσαρμοστεί στον νέο της ρόλο, δεν έχει ακόμη καταλάβει γιατί έχασε τις εκλογές, συνεχίζει να ποντάρει στον διχασμό, τα βρίσκει όλα… ανάποδα και εξακολουθεί να θεωρεί υπαίτια για την ήττα της τα ΜΜΕ! Ο κ. Τσίπρας, αντί να απαντήσει με υπευθυνότητα και αλήθειες στα όσα απίστευτα αποκαλύπτονται για το παραδικαστικό κύκλωμα Παπαγγελόπουλου και τις απίθανες δολοπλοκίες Μαξίμου για τις τηλεοπτικές άδειες, καταφεύγει πάλι σε μια ρητορική μίσους και αντιδεξιάς κινδυνολογίας, για να συσπειρώσει τον σκληρό πυρήνα του κόμματος.
Οι προκλήσεις για τον κ. Μητσοτάκη είναι τεράστιες. Πολλά από όσα υποσχέθηκε προεκλογικά παραμένουν υποσχέσεις. Η Δικαιοσύνη εξακολουθεί να είναι ο μεγάλος ασθενής της χώρας. Οι καθυστερήσεις στην απονομή της είναι χειρότερες απ’ ό,τι σε υπανάπτυκτα κράτη, ενώ η θεσμική της θωράκιση έναντι της εκτελεστικής εξουσίας δεν έχει προχωρήσει ούτε χιλιοστό. Το μεγαλύτερο στοίχημα, ωστόσο, είναι η δυναμική επιστροφή στην ανάπτυξη και η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Σημαντικό ρόλο σε αυτό θα διαδραματίσει ο τρόπος διαχείρισης των δεκάδων δισεκατομμυρίων που θα λάβει η Ελλάδα από την Ε.Ε. το 2021. Ας ελπίσουμε πως θα υπάρξει στρατηγικό σχέδιο και ότι θα στηριχθούν αυτοί που θα κάνουν τη διαφορά· και όχι οι «πελάτες» και οι φίλοι. Μόνον έτσι η χώρα θα γυρίσει σελίδα.