Κυριακή βράδυ και εκατοντάδες οδηγοί που επιστρέφουν από τις περιοχές του Λαυρίου, του Σουνίου και της Κερατέας μποτιλιάρονται λίγο πριν μπουν στην Αττική Οδό. Το σκηνικό είναι γνώριμο στους παραθεριστές του Σαββατοκύριακου, ένα ακόμα ακατανόητο επεισόδιο του κωμικοτραγικού σίριαλ που λέγεται «ελληνικός σιδηρόδρομος». Δεν ξέρω πόσα χρόνια γράφουμε για την (πάντα) «μελλοντική» επέκταση του προαστιακού προς τα λιμάνια του Λαυρίου και της Ραφήνας. Φτάσαμε στο 2020 και πρακτικά η μόνη επιλογή για όσους θέλουν να ταξιδέψουν στις Κυκλάδες με πλοίο που δεν φεύγει από τον Πειραιά παραμένει το αυτοκίνητό τους (εναλλακτικά το λεωφορείο των ΚΤΕΛ). Ο χρόνος έχει σταματήσει στο 1980. Λες και δεν γίναμε ποτέ μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, λες και δεν υπήρξαν ποτέ τα πακέτα Ντελόρ και τα δισεκατομμύρια των ταμείων συνοχής. Ο κόσμος ήρθε ανάποδα, αποκτήσαμε κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, διοργανώσαμε Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά τα ελληνικά τρένα συνεχίζουν να βρίσκονται στην ίδια αξιοθρήνητη κατάσταση.
Ναι, υπήρξαν μικρές «νίκες» όπως η (με τα χίλια ζόρια) ανάπτυξη ενός στοιχειώδους δικτύου προαστιακού σιδηροδρόμου (αυτονόητα πράγματα για κάθε ευρωπαϊκή πόλη με πληθυσμό άνω του ενός εκατομμυρίου) αλλά ακόμα αγκομαχάμε για να φτάσουμε στη Χαλκίδα ή πανηγυρίζουμε γιατί το τρένο έφτασε στο Αίγιο ύστερα από εννέα χρόνια διακοπής της σύνδεσης της πρωτεύουσας με την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας (Πάτρα). Αλλά και η «επανάσταση» του Αιγίου συνοδεύεται από τις γνωστές τραγελαφικές υποσημειώσεις: το τρένο ξεκινάει από τον Πειραιά με τα ηλεκτροκίνητα Desiro και μόλις φτάσει στο Κιάτο περιμένει το ντιζελοκίνητο Rail Bus στο οποίο είστε υποχρεωμένοι να μετεπιβιβαστείτε καθώς στο τμήμα Κιάτο – Αίγιο δεν υφίσταται ηλεκτροκίνηση. Ανάλογα ευτράπελα συμβαίνουν και στη γραμμή της Χαλκίδας όπου το δρομολόγιο από την Αθήνα διαρκεί 1 ώρα και 20 λεπτά (εξαιρετικά ανταγωνιστικός χρόνος, δεν νομίζετε;), όσο δηλαδή θα έπρεπε να διαρκεί η σύνδεση με την Πάτρα (αν υπήρχε). Ευτυχώς, όμως, σύμφωνα με πρόσφατη δήλωση του αρμόδιου υπουργού Μεταφορών Κώστα Καραμανλή, το τρένο θα φτάσει ξανά στην αχαϊκή πρωτεύουσα με τον σχετικό διαγωνισμό να (ελπίζεται ότι θα) έχει προκηρυχθεί έως το τέλος του 2021. Για την κατασκευή και τη λειτουργία της γραμμής δεν υπήρξαν δεσμεύσεις και πολύ σωστά: εδώ ένα τραμ προσπαθούμε να επεκτείνουμε στον Πειραιά, έχουν περάσει 11 χρόνια(!) από τον διαγωνισμό και 7 από την υπογραφή της σύμβασης και ακόμα περιμένουμε…