Η Ελλάδα δίνει το παράδειγμα της «επιστροφής στην κανονικότητα» την οποία αναζητούν στη Βρετανία και στις ΗΠΑ, όπου η έξοδος από το lockdown είναι μια υπόθεση περισσότερο περίπλοκη. Στις χώρες αυτές επικρατεί το ερώτημα: «Πότε θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα;». Και η απάντηση είναι: «Τι είναι η κανονικότητα και γιατί πρέπει να θέλουμε να επιστρέψουμε σε αυτήν;». Η Αθήνα δίνει τα φώτα της στον κόσμο (και) στο θέμα αυτό.
Κανονικότητα είναι η επιστροφή στους μπλοκαρισμένους κεντρικούς δρόμους, ιδίως εάν οι Αρχές έχουν αποφασίσει να προχωρήσουν σε ατυχή πειράματα, όπως αυτό με τη στένωση της πολύπαθης πλέον λεωφόρου Πανεπιστημίου. Η «αντικανονικότητα» της οικιακής δημιουργικότητας αντικαθίσταται από την «κανονικότητα» του άγονου εγκλωβισμού στην κίνηση που εμπλουτίζεται από τις εισπνοές σωματιδίων και καυσαερίων.
Κανονικότητα είναι η επιστροφή στους χώρους εργασίας και στα καταπιεστικά πλέγματα ισχύος (office politics). Στις ψευδεπίγραφες και υποκριτικές σχέσεις και στην ανησυχία μήπως ο ιός καιροφυλακτεί σε γραφεία, ασανσέρ και τουαλέτες. Μπορεί οι νέες τεχνολογίες να οδηγούν τα γραφεία κατευθείαν στα μουσεία αλλά το αγελαίο συναίσθημα επικρατεί. Δεν έχει σημασία αν η δουλειά γίνεται καλύτερα στο σπίτι. Σημασία έχει ότι η δομή εξουσίας δεν μπορεί να αναπαραχθεί στο zoom. Ο προϊστάμενος θέλει να βλέπει τους υφισταμένους ως «λόχο» για να δικαιολογεί την υπόστασή του ως «επικεφαλής». Πολλοί μάνατζερ δεν έχουν πραγματικό ρόλο στη νέα αποκεντρωμένη – δικτυακή – επιχείρηση. Ετσι, πανικόβλητοι απαιτούν «επιστροφή στο γραφείο» επικαλούμενοι ψυχολογικές ανοησίες («το αίσθημα της ομάδας» κ.λπ.).
Τέλος, κανονικότητα είναι η επιστροφή στις αφόρητες κοινωνικές επαφές με χιλιάδες «γνωστούς» στα μπαρ και στα εστιατόρια. Η… «εστίαση», που τα τελευταία χρόνια πολλαπλασιάστηκε πιο γρήγορα κι από τον κορωνοϊό, έγινε η ραχοκοκαλιά του αστικού καπιταλισμού. Οι αφηγήσεις που την υποστηρίζουν («είναι υγιές να είσαι κοινωνικός») είναι προσχήματα για την υποστήριξη βλαβερών καταναλωτικών επιλογών που οδηγούν στην αναπαραγωγή της μετριότητας σε σχέσεις και σκέψεις.
Πολλοί δεν θέλουμε την επιστροφή στην κανονικότητα. Αυτή η κανονικότητα είναι ένα ξεπερασμένο μοντέλο που ευθύνεται για την απώλεια νοήματος, τη μόνιμη κόπωση και τη βαθιά αστική πλήξη. Ο κορωνοϊός έδειξε ότι μπορεί να υπάρχει ένας τρόπος ζωής πιο επιλεκτικός, πιο δημιουργικός και πιο υγιής.