Σε λίγα χρόνια αυτό το άρθρο θα γράφεται από μία εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης. Οι αρθρογράφοι θα είναι μηχανές. Οι εκδοτικές εταιρείες θα επενδύουν σε «έξυπνα προγράμματα» που θα αναπτύσσουν συγγραφική προσωπικότητα μέσα από την ενεργοποίηση αλγορίθμων. Θα αναλαμβάνουν τις στήλες της αρθρογραφίας και του ρεπορτάζ, στην αρχή υπό την καθοδήγηση κάποιου ανθρώπου-αρχισυντάκτη και στη συνέχεια υπό τις εντολές ενός συνθετικού αρχισυντάκτη, τον οποίο θα κατασκευάζουν οι διευθύνοντες σύμβουλοι μέσα από κάποιο μενού, όπως κατασκευάζονται σήμερα οι ιστοσελίδες. Το ζήτημα όμως δεν είναι μόνον η υποκατάσταση των ανθρώπων από έξυπνα λογισμικά. Υπάρχει κάτι ακόμα πιο επαναστατικό. Πρόκειται για μια μεταβολή στη φύση της οικονομίας που ήδη έχει συντελεστεί, αλλά ελάχιστα συζητηθεί.
Μέχρι πρόσφατα η διάκριση ανάμεσα στον καταναλωτή και στον παραγωγό ήταν σαφής. Σήμερα τα όρια υποχωρούν σε ολοένα και περισσότερους τομείς. Στον δικό μας τομέα πολλοί αναγνώστες παράγουν μόνοι τους τις ειδήσεις, τα ρεπορτάζ και τα άρθρα που θέλουν. Δεν αναφερόμαστε στις θεωρίες συνωμοσίας και στα fake news, αλλά στο έγκυρο υλικό. Ενας αναγνώστης που π.χ. θέλει να μάθει για την ιστορία των Μπιτλς δεν περιμένει πια το αφιέρωμα κάποιου μέσου ενημέρωσης. Επισκέπτεται την ιστοσελίδα του Πολ Μακ Κάρτνεϊ, της Γιόκο Ονο, της wikipedia ή ενός μελετητή του συγκροτήματος. Συλλέγει τις πληροφορίες που θέλει και τις «ανεβάζει» στη σελίδα του στο Facebook. Εκεί συρρέουν άλλοι θαυμαστές των Μπιτλς και εμπλουτίζουν το «αφιέρωμα». Ο δημοσιογράφος δυσκολεύεται πλέον να συλλέξει πληροφορίες καλύτερες από αυτές που μπορεί να εξασφαλίσει μόνος του ο μέσος αναγνώστης.
Σήμερα είμαστε όλοι δημοσιογράφοι. Το Δια-δίκτυο άνοιξε σε όλους την πρόσβαση στις πηγές πληροφοριών – πανεπιστήμια, υπουργεία, μουσεία κ.λπ. Τα «παραδοσιακά μέσα» έχασαν την αποκλειστικότητα της διαμεσολάβησης. Ο αναγνώστης μπορεί να παράγει μόνος του τις πληροφορίες που καταναλώνει. Επιπλέον, τα κινητά έγιναν κάμερες, υπολογιστές και εκδοτικά συστήματα. Ασημοι και διάσημοι δημοσιεύουν μόνοι τους τις δράσεις τους σε Facebook και Instagram. Το ψηφιακό οικοσύστημα εποικίζεται από αυτοφυείς κολεκτίβες παραγωγής κειμένων και εικόνων, όπως ήταν παλιά οι οικογενειακές κλωστοϋφαντουργίες με τους αργαλειούς. Κατά συνέπεια, ο δημοσιογράφος πρέπει να προσπαθήσει πολύ για να κατορθώσει να υπερέχει σε σύγκριση με έναν καλό αναγνώστη που παράγει πληροφορία για τον εαυτό του και την παρέα του.